Amaç: COVID-19 hastalığının etkileri yaşlı hastalarda daha ağır seyretmektedir. Yapılan gözlemler ve analizler sonucunda yaşlı hastalarda daha ölümcül seyredebileceği daha önce bildirilmiştir. Bakımevlerinde kalan yaşlı hastalarda mortalite ve morbiditenin azaltılmasında, erken tanı koymak kadar, hastane yatış ihtiyacı olan hastayı da erken saptayıp sağlık hizmetine uygun zamanda ulaştırmak önem arz etmektedir. Karaman ilinde ileri yaş ve bakıma muhtaç popülasyonda, COVID-19 enfeksiyonunun hastane dışı bakımevinde optimal tespit ve tedavisinin sağlanması açısından yapılabilecekleri belirlemek amacıyla çalışmamızı planladık. Yapılan analizler sonucunda retrospektif olarak incelediğimiz verilerle beraber, bakımevinde kalan hastaların hastane başvurusu olmadan yerinde muayene deneyimimizi paylaşmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamız tek merkezli, retrospektif, gözlemsel bir çalışmadır. Bu çalışma, Yollarbaşı Bakımevinde daha önce ters-transkriptaz-polimeraz zincir reaksiyonu (rRT-PCR) ile COVID-19 tanısı konmuş 55 tane hastanın verileri ile yapılmıştır. Bütün hastaların yaşı, cinsiyeti, komorbid hastalıkları, şikâyeti, muayene ve vital bulguları kaydedildi. Hastaların hepsinin kan numuneleri alındı. Bulgular: Hastaların 27’si erkek (%49,1), 28’i (%50,9) kadındı. Grubun yaş ortalaması 47,91 saptandı. En sık saptanan semptom öksürük (%25,5) ve onu takiben ateşti (%14,5). En düşük oksijen saturasyonu %52 saptandı. Ortalama lenfosit değeri 1590 µl (mikrolitre) olarak tespit edildi. Hastaneye sevk ettiğimiz 3 hastanın da yatışı olmuştur ve %100 oranında doğru sevk yapılmıştır. Ayrıca ilk bakıda bakımevinde bıraktığımız 52 hastadan sadece 3 tanesine sonradan yatış ihtiyacı olmuştur.Sonuç: Bulaşı azaltmak ve kritik hastaları erken saptamak amaçlı yerinde muayene edilmesinin hem hastanelerin acil servis yükünü azaltacağı hem de bu özel popülasyonun daha az ortam değişikliği ile enfekte olma riskinin azalacağı kanaatine vararak bu konudaki deneyimimizi paylaşmak istedik.

Objective: This study aims to determine the frequency of adult patients presenting to the emergency department with skin lesions, and the main diagnoses made in the ED. We aimed to investigate the reasons of patients choose the emergency department rather than dermatology outpatient clinics in non-emergency situations. Material and Method: This is a prospective study conducted on patients with dermatological conditions diagnosed in the emergency department of a tertiary hospital during a 6-month period. Basic epidemiological and clinical characteristics, and whether the situation is a "real emergency" from the perspectives of the patients and clinicians were recorded. Results: A total of 262 patients were included. The three most common diagnoses in the ED were acute urticaria (41.6%), maculopapular drug eruptions (17.2%) and pruritus (7.6%). Dermatology consultation was requested for 26 (9.9%) of all patients. When evaluating the necessity of emergency ED examination from the point of view of the patient and the physician, and asked whether the situation was emergent, 74.0% of 262 patients reported that their condition was emergent, but the physicians evaluated only 40.0% of patients has a truly emergent situation. The most important factor in the choice of ED in non-emergent patients was the lack of medical insurance (20.6%). Conclusion: Patients who presented to the ED with dermatological complaints were not always "true emergencies" and several factors may play a role preference of patients’ for the ED instead of the outpatient dermatology clinic. The most common cause was medical insurance problems according to our results.