Bu olgu sunumu ile bir buzağıda Salter-Harris Tip I metacarpus kırığında uyguladığımız 90° açılı kama plağının postoperatif klinik ve radyolojik bulgularının rapor edilmesi amaçlanmıştır. Holstein melezi, 3,5 aylık, dişi bir buzağı ön bacağında kırık şikayeti ile kliniklerimize getirildi. Klinik muayenede, buzağının vital parametreleri normaldi ancak inspeksiyonda sağ ön ekstremitede şiddetli topallık, metacarpophalangeal eklem proksimalinde şişkinlik ve sıyrık yarası gözlendi. Ortopedik muayenede, bölgede spesifik kırık bulguları saptandı. Radyografik muayenede, sağ metacarpusun distal fizeal hattan kırılarak (Salter-Harris Tip I) disloke olduğu belirlendi. Hasta sahibine bilgi verildi ve genel anestezi hastanın operasyonuna karar verildi. Kırığın redüksiyonu sonrası fiksasyon için 90° açılı kama plağı kullanıldı. Plağın kama kısmı epifiz kısma çakıldı ve plaka vidalarla proksimal fragmente tespit edildi. Postoperatif atel destekli bandaj uygulandı. Rutin analjezik ve antibiyotik uygulama prosedürü reçete edildi. Buzağının postoperatif 15. gün kontrolünde, kırık bölgesinde stabilizasyonun devam ettiği, buzağının ilgili ekstremitesini bandajsız kullanabildiği gözlendi. Anahtar Kelimeler: Salter-Harris Tip I, metacarpus kırığı, açılı kama plağı, buzağı.

SummaryThe aim of this study was to evaluate the tracheobronchoscopic, cytological and microbiological results of tracheal and bronchial collapse in dogs. In total, 8 dogs were included in the study. Clinically, tracheal palpations of the dogs were reflective of tracheal disease, and all dogs coughed on tracheal palpation. Vital parameters and hematological values of the dogs were within the normal ranges. Radiological views of the respiratory tracts and thorax were largely normal, but distinctive tracheal contours were noted in cases 3 and 6. Tracheobronchoscopy was performed under general anesthesia, and endoscopic findings (mucosal surfaces and color, prominent appearance of vessels, chondral ring abnormalities of the trachea, and the presence of bronchial and tracheal collapse) were scored. Bronchoalveolar lavage (BAL) was performed to collect samples for cytological and microbiological analysis. Five cases had tracheal collapse, and two cases had right bronchial collapse. Concurrent tracheal and right bronchial collapse were diagnosed in one case. Cytological results were not indicative of inflammation or infection, but Escherichia coli was isolated from case 2 (bronchial collapse) and case 3 (tracheal collapse). Antibiotic susceptibility results revealed that the organisms were susceptible to sulfamethoxazole/trimethoprim. Statistically, there were no significant differences between the cases in terms of total endoscopic scores. In conclusion, tracheal and/or bronchial collapse should only be diagnosed by tracheobronchoscopic examination. Cytological and microbiological analyses of the BAL fluid in these cases do not always provide valuable data for clinical practitioners.

Bu olgu sunumunda 21 yaşlı, erkek, lori ırkı (lorius garrulus) bir papağanda belirlenen tümöral oluşumun tanısı ve sağaltımından bahsedilmektedir. Hasta kliniğimize bir aydır boyun bölgesinde şişkinlik geliştiği şikayeti ile getirdi. Klinik muayenede boynun sağ tarafında ceviz büyüklüğünde, üzerindeki tüyler dökülmüş, katı-esnek kıvamda, sınırları belirgin bir yapı saptandı. Genel anestezi altında kitle ekstirpasyonu gerçekleştirildi. Örneğin histopatolojik değerlendirmesi sonucunda lipom olduğu belirlendi.

In this study, histologic and electromyographic (EMG) evaluation of neuroregenerative effect of stromal vascular fraction (SVF) following periferal nerve anastomosis was aimed. Totally, 31 Wistar Albino, male rats (weighing about 300 g) were studied, and these rats were grouped according to surgical techniques performed on the right sciatic nerve: group I (GRI) micro suture (n=7), group II (GRII) micro suture + SVF (n=7), group III (GRIII) fibrin glue (n=7) and group IV (GRIV) fibrin glue + SVF (n=7). Fat tissue was taken from 3 rats to prepare SVF, and SVF was produced by non-enzymatic method. The left sciatic nerve of all rats was evaluated for EMG as control. Under general anesthesia, after transversal incision of the sciatic nerve, microsurgical epineural repair technique was performed with 10/0 nonabsorbable suture. EMG examinations were performed in terms of conduction rate, amplitude, distal latency and spontaneous muscle activity at 0th day and postoperative (PO) 1st and 8 th weeks. EMG results between and within the groups were statistically evaluated by one-way analysis of variance. Rats in all groups were sacrificed by decapitation at PO 8 th week and histological examinations of the sciatic nerves were performed following preparation of the neural tissues. EMG examination results showed the highest nerve conduction in GRI, the highest amplitude in GRIII, normal latency in GRII and longer distal latency in GRIV at PO 8 th week. Amplitude and conduction velocity increased gradually in all groups. In needle EMG, the best muscle membrane stabilization was achieved in GRII and GRIV at PO 8 th week. Statistically, the values of amplitude, distal latency, conduction velocity, and spontaneous muscle activity were found to be at normal levels at PO 8 th week in all groups (P>0.05). In the histological results, although fibroconnective tissue reactions in the anastomosis area had similar scores in GRII and GRIV, maximum fibroconnective tissue reaction and the best axonal regeneration was seen in GRI and GRIII, respectively. In addition, GRI and GRII had the most inflammatory cells accumulation in the suture region, and less inflammatory cells were seen in the anastomosis area of GRIII and GRIV. As a conclusion, fibrin glue presents good electrophysiological and histological results; however, it is clear that local SVF usage on the nerve anastomosis area can be a good choice to decrease fibroconnective tissue reaction and inflammation.

Özet: Merinos ırkı, 1,5 yaşlı bir koyun sağ arka ekstremitesini kullanamıyor şikayeti ile kliniklerimize getirildi. İnspeksiyonda, koyun sağ metatarsusları üzerine basmaktaydı. Aşil tendosunun palpasyonda tendojen gerginliğin olmadığı hissedildi. Tanısal görüntüleme yöntemleri yardımıyla (radyoloji ve ultrasonografi) aşil tendo rupturu tanısı doğrulandı. Genel anestezi altında rupture olmuş aşil tendosu Bunnell-Mayer yöntemi ile dikildi ve tendonun iyileşmesine destek olması için tarsal eklemin normal konumda bir kompresyon vidası ile geçici olarak calcenao-tibial fiksasyonu sağlandı. Postoperatif 2. ayda fiksasyon vidası çıkarıldığında koyunun ilgili ekstremitesini normal olarak kullandığı belirlendi. Anahtar Kelimeler: Aşil tendo rupturu, calcaneo-tibial fiksasyon, koyun.