OBJECTIVE: This study aims to evaluate the knowledge, perceptions, and attitudes of physician faculty members, nurses, and medical students who work in a hospital in Istanbul regarding COVID-19. METHODS: This cross-sectional study was conducted in a tertiary hospital from March 2 to March 10, 2020. The research data were collected through a survey consisting of 22 questions about their demographics and their level of knowledge, sources of information, actions, attitudes, and thoughts about COVID-19. The collected data were analyzed using SPSS 22.0. RESULTS: Out of 1.460 people, 614 (42%) participated in this study. More than 60% of the participants correctly answered the information questions about COVID-19. 72.6% of the participants stated that the situation that would stress them out the most in case of a COVID-19 outbreak in Turkey would be the diagnosis of one of their family members with COVID-19. Social media (66.4%) was the primary source of information in this process. CONCLUSION: The findings obtained in this study showed that right before the outbreak, healthcare professionals were concerned and stressed about the inadequacy of protective measures and the possibility of transmission, although they were ready for the outbreak in the professional sense.

AMAÇ: Çalışanların iş sağlığı ve güvenliği bilgi düzeyleri ve uygulamaları iş kazası riskinin azaltılmasında önemli bir yere sahiptir. Bu araştırmada tıp fakültesi son sınıf öğrencileri ve araştırma görevlisi doktorların iş sağlığı ve güvenliği konusundaki bilgi tutum ve davranışlarını incelemek amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Araştırmanın tasarımı kesitseldir. Araştırma 18 - 30 Eylül 2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın evrenini tıp fakültesi son sınıf öğrencileri ve araştırma görevlisi doktorlar oluşturmaktadır. Veriler, katılımcıların sosyodemografik özellikleri ve iş sağlığı ve güvenliği bilgi, tutum ve davranışlarını belirmeye yönelik soruları içeren anket yoluyla gözlem altında ve online anket olarak toplanmıştır. BULGULAR: Katılımcıların %52.9’u iş kazası geçirmiş, geçirenlerin %70.6’sı (n=142) bildirim yapmıştır. Toksik tıbbi atıklarla riskli temas sonrası yapılması gerekenleri bilme durumları üç yıllık ve üstü araştırma görevlisi doktorlarda diğerlerine göre istatistiksel olarak daha yüksektir (p:0,015). Kan ve vücut sıvılarıyla temas sonrası yapılması gerekenleri bilme durumları asistanlığının ilk iki yılında olanlarda istatistiksel olarak düşüktür (p:0,001). SONUÇ: Katılımcıların %90.5'inin iş sağlığı ve güvenliği eğitimi aldığı halde toksik tıbbi atıklar, kan ve vücut sıvılarıyla temas gibi durumlar hakkında bilgilerinin yeterli düzeyde olmadığı belirlenmiştir. Teorik ve pratiğin harmanlandığı, beceri geliştirici ve önceliklendirilmiş konuların ağırlıklı olduğu eğitim revizyonu ile iş sağlığı ve güvenliği bilgi ve becerileri arttırılabilecektir.

No abstract

ÖZ Amaç: Günümüzde sıkça görülen çocuğa yönelik istismar olgularının bildirilmesinde önemli bir rol üstlenen sağlık profesyonellerinin çocuk istismarına yaklaşımları ve çocuk izlem merkezleri hakkındaki farkındalıklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma 1-30 Ocak 2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırma evreni bir üniversite hastanesinin; acil servis, aile hekimliği, çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları, çocuk sağlığı ve hastalıkları, çocuk cerrahisi, kadın hastalıkları ve doğum ile ortopedi bölümlerinde çalışmakta olan hemşire, ebe ve doktorlardan oluşan 587 kişidir. Araştırmacılar tarafından oluşturulan 24 soruluk anket katılımcılara gözlem altında uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılım %76,3 (n=448)’tür. Sağlık profesyonellerinin %23,4’ü (n=105) çocuk istismarından şüphelendikten sonraki süreçte karşılaşacağı yasal düzenlemeler hakkında bilgi sahibi olmadığını belirtirken, yalnızca %35,0’ı (n=157) daha önce ‘Çocuk İzlem Merkezlerini’ duymuştur. Bu sağlık profesyonellerinin %13,4’ünün (n=21) çocuk izlem merkezlerinin kuruluş amacı ve işleyişi hakkında bilgi sahibi olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Araştırmanın sonuçları, sağlık çalışanlarının çocuk istismarına yaklaşım ve sonraki yasal süreç konusundaki bilgi düzeylerinin yetersiz olduğunu göstermektedir. İlgili branşlar öncelikli olacak şekilde tüm sağlık profesyonellerine yasal sorumluluklar konusunda eğitim verilmeli ve bildirim sürecinde karşılaşılan problemlerin giderilebilmesi ve ikincil örselenmenin önüne geçilmesi adına çocuk izlem merkezlerinin tanıtımı yapılarak şüpheli istismar vakalarının bu merkezlere yönlendirilmesi sağlanmalıdır. Anahtar Sözcükler: Çocuk istismarı, Çocuk izlem merkezi, Sağlık çalışanı, Farkındalık