TiO2 nanoparticles (NPs), which are mainly used in consumer products (mostly cosmetics), have been found to cause ecotoxic effects in the aquatic environment. The green algae Raphidocelis subcapitata, as a representative of primary producers of the freshwater ecosystem, has been frequently used to study the effects of metal oxide NPs. An ecotoxicity study was conducted herein to investigate the effects of TiO2 NPs on survival and membrane deformation of algal cells. Five different concentrations of nano-TiO2 particles (1, 10, 50, 100 and 500 mg/L) were prepared in synthetic surface water samples with five different water quality characteristics (pH 6.4–8.4, hardness 10–320 mg CaCO3/L, ionic strength 0.2–8 mM, and alkalinity 10–245 mg CaCO3/L). Results showed a significant increase in the hydrodynamic diameter of NPs with respect to both NP concentrations and ionic content of the test system. A soft synthetic freshwater system at pH 7.3 ± 0.2 appeared to provide the most effective water type, with more than 95% algal mortality observed at 50, 100 and 500 mg/L NP concentrations. At high exposure concentrations, increased malondialdehyde formations were observed. Moreover, due to membrane deformation, TEM images correlated the uptake of the NPs.

Doğada yaygın olarak bulunan nanopartiküller (NP'ler), günümüzde çeşitli alanlarda kullanılmak üzere sentezlenmekte ve kullanım alanlarına uygun olacak şekilde fiziksel ve kimyasal özellikleri değiştirilmektedir. Özellikle son 20 yılda, NP ve nanoürünlerin üretim ve kullanım alanının artmasına paralel olarak atık miktarında da hızlı bir artış olduğu düşünülmektedir. NP'lerden kaynaklanan atıklar üretiminden tüketimine kadar birçok aşamada atık olarak alıcı ortamlara deşarj edilmektedir. Ancak söz konusu nanoatıkların miktar ve özelliklerinin alıcı ortamlardaki etkilerinin net olarak belirlenememesi nedeniyle henüz geleneksel atık yönetimi kapsamında verimli bir şekilde ele alınamamaktadır. Nanoatıkların toksik etkilerinin minimuma indirilmesi için etkili ve sürdürülebilir bir çerçevede atık tanımlarının yapılarak gerekli plan ve uygulamaların gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada, uluslararası atık yönetmelikleri göz önünde bulundurularak nanoatıkların tanımı, sınıflandırması ve bertarafına ilişkin öneriler verilmiştir. Naturally occurring nanoparticles (NPs) have been synthesized to be used in many sectors, and their physical and chemical properties have been modified for intended usages. Especially in the last 20 years, in parallel with an increase in production and application of NP and nanoproducts, a rapid increase in the amount of waste has been considered. Wastes occurred from production to consumption of NPs at several stages are discharged into the receiving environment. However, nanowastes cannot be discussed efficiently due to the lack of a proper determination of nanowaste quantity and characterization. In order to minimize the toxic effects of nanowastes, within an effective and sustainable framework, waste definition and necessary plans and practices need to be applied. In this study, definition, classification and recommendations on disposal of nanowastes are presented taking into account the existing international waste management legislatives.