Choroby układu krążenia, w tym ostre zespoły wieńcowe (OZW) oraz udar niedokrwienny mózgu (UNM), stanowią najczęstszą przyczynę zgonów na świecie. Zarówno podczas OZW, jak i UNM dochodzi do niedokrwienia będącego skutkiem niedrożności naczynia krwionośnego, zatem istotą leczenia tych schorzeń jest działanie reperfuzyjne obejmujące terapie: antyagregacyjną, antykoagulacyjną oraz trombolityczną. Leczenie antyagregacyjne (przeciwpłytkowe) stanowi podstawę działania terapeutycznego u pacjentów z OZW i UNM, a jego skuteczność zależy od właściwego doboru odpowiedniego rodzaju  farmakoterapii i szybkości rozpoczęcia leczenia. Najpowszechniej stosowanym lekiem jest kwas acetylosalicylowy, jednak poszukiwanie nowych form leczenia pozwoliło wprowadzić kilka alternatywnych lub wspomagających farmaceutyków, takich jak tienopirydyny, prasugrel, tikagrelor, dipirydamol oraz inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa. Przedmiotem niniejszej pracy jest charakterystyka leków oraz przegląd nowoczesnych form terapii wykorzystywanych w leczeniu przeciwpłytkowym u pacjentów z OZW i/lub UNM.