The introduction conceptualizes environmental history of the Holocaust as a subdiscipline of Holocaust studies. The authors approach this emerging field of research through the context of environmental humanities with its current interest in the Anthropocene, soil science, forensics, multispecies collectives, and explorations of relations between ecocides and genocides. Proposed approach considers post-Holocaust spaces and landscapes as specific ecosystems and examines relations between its actors (human and non-human) in order to show the Holocaust's spatial markers and long-terms effects. The article outlines existing literature on the subject, identifies the central research problems and questions, and discusses sources and methods. The authors demonstrate that the environmental history of the Holocaust applies a hybrid methodology that uses methods from various disciplines with the aim of creating new theories and interpretive categories and thus should be considered complementary to existing approaches in Holocaust studies. The authors follow the methodological principles of grounded theory in generating new concepts and seeking multidisciplinary methods for explaining nature's role in the Holocaust and how Holocaust has changed nature. The authors claim that environmental history of the Holocaust broadens Holocaust studies as a field of research and opens up new questions concerning relations between nature and extermination in order to provide a more holistic perspective for exploring the relationship between culture and nature, genocide and ecocide. The approach proposed here shows Holocaust and post-Holocaust landscapes in terms of ecological/natural heritage, which might influence the way these spaces are commemorated, conserved and preserved, as well as used for tourist purposes.

Niematerialne, ale czy dziedzictwo? Tradycje wynalezione w Połajewie (powiat czarnkowsko-trzcianecki) i ich popularyzacja na gruncie społeczności lokalnej Streszczenie: Celem artykułu jest szczegółowy etnograficzny opis dwóch wybranych przykładów niematerialnego dziedzictwa kulturowego, odnotowanych w trakcie badań terenowych prowadzonych w ramach projektu Atlas niematerialnego dziedzictwa kulturowego wsi wielkopolskiej na terenie gminy Połajewo (powiat czarnkowsko-trzcianecki). Pierwszym z nich jest zwyczaj dorocznych spotkań kobiet 8 marca, podczas tak zwanego Sabatu Ciot Połajewskich; drugim cykliczne spotkania w Połajewie kolędników-dudziarzy, w drugą niedzielę stycznia. Oba zwyczaje, mimo iż są przedłużeniami lokalnych tradycji zapisanych w przekazach oficjalnych (tryptyk Pokłon Pasterzy, od którego wywodzić ma się tradycja gry na dudach) oraz ustnych (legendy dotyczące obecności w gminie czarownic), w aktualnej formie funkcjonują względnie od niedawna. Głównym problemem towarzyszącym ich opisowi jest postawienie pytania, na ile są one związane z tradycyjnie pojmowanym niematerialnym dziedzictwem kulturowym, na ile zaś stanowią pewne novum kulturowe, wynalezione (invented) przez animatorów w celach ożywienia partycypacji w kulturze lokalnej? Poszukując odpowiedzi na to pytanie, w części analitycznej artykułu odwołuję się do koncepcji tradycji Erica Hobsbawma oraz Jerzego Szackiego.

No abstract

In the article I propose to critically rethink the process of biodeterioration. By following the inexorable growth of mosses and lichen species on Jewish heritage –especially the lapidarium of matzevot situated in the Rzuchowski Forest (former terrains of Waldlager Kulmhof) –I try to reconfigure the meaning of “green matzevah”and suggest the potential ways of understanding microbiological processes occurring on the surface of the tombstones from both ecological and cultural perspective. My goal is to show the complicity of human and non-human subjects in creating the dynamic assemblages of abiotic and organic matter that may be interpreted as a specific ornament on the surface of matzevot. I use the narrative strategy of multispecies storytelling and claim that writing history of ongoing heritage erosion is at the same time writing history of new microhabitats’ emergence.

No abstract