No abstract

Suicides are the topic of criminal investigation due to the probability of death as well as it is significant public health problem. Criminal investigation is to enlighten the suicide event with every aspect of it and to investigate whether there is any suspicion. It requires a certain discipline and practice. Suicides events which were completed and serious attempts are investigated by Homicide Investigation Units of every city police of Turkey. The sample of the present study is constituted by annotation of 108 suicide cases which had been investigated by Homicide Unit of Sivas Police between 2011-2015. The present study is retrospective and descriptive. The independent variables of study are completed suicides and suicide attempts and dependent variables of study are gender, age, time of event (season, month, day-night), profession, the method and reason of suicide etc. In the present study, it will be shown how criminal investigation of suicide cases conducts and tried to descript the cases of suicide events occurred. Hence, some proposals related to criminal investigation of suicides are aimed to present. Özetİntihar vakaları önemli bir halk sağlığı problemi olmasının yanı sıra ölüme sebebiyet vermesi nedeni ile de aynı zamanda suç soruşturmasının da konusudur. Suç soruşturması, intihar vakasının her yönü ile aydınlatılmasıdır ve şüpheli bir durumun olup olmadığının araştırılmasıdır. Bu da belli bir disiplin ve pratiği gerektirir. İllerde tamamlanmış intihar vakaları ile ciddi boyutta olan intihar girişimlerini Cinayet Bürolar soruşturur. Bu araştırmanın da örneklemini 2011-2015 yılları arasında, Sivas Cinayet Büro tarafından soruşturması yapılmış 108 intihar vakasının bilgi notları oluşturmaktadır. Çalışma betimleyici ve retrospektif bir çalışmadır. Tamamlanmış intihar ve intihar girişimleri bağımlı değişken olarak belirlenirken; yaş, cinsiyet, olayın zamanı (mevsim, ay, gece-gündüz), çalışma durumu, intihar yöntemi ve sebebi gibi değişkenler ise bağımsız değişkenleridir. Çalışma ile intihar vakalarında suç soruşturmasının nasıl yapıldığı aktarılacak ve Sivas’ta meydana gelen intiharların betimlenmesine çalışılacaktır. Böylece intihar vakalarının suç soruşturması ile ilgili bir takım önerilerin sunulması amaçlanmaktadır.

Fear of crime has become one of the most popular subjects in social sciences in the past fifty years. Primarily an area of interest in criminology, the fear of crime has lately been analysed from a sociological perspective, and personal and environmental factors that generate the fear of victimisation have been examined. Researches conducted so far suggest that the fear of crime has become one of the social problems that modern societies confront and women are more fearful of victimisation when compared to men. This study aims at understanding whether there are any differences on the fear of crime based on gender and what types of precautions females take in order to avoid crime. The survey has been carried out in the city of Mersin. A questionnaire form developed by Ferraro (1995) and adapted to Turkish language by Kul (2009) has been used. The findings obtained from the survey have confirmed the literature. Accordingly, women's fear of crime has been found to be significantly higher than that of men. Women are most afraid of being exposed to sexual abuse and rape. Additionally, women exhibit more avoidance behaviours in order not to be a victim of crime.

Bu çalışmanın amacı, Covid-19 Pandemi sürecinde başlatılan zorunlu uzaktan eğitim modelinin işleyişi, uygunluğu, etkililiği, verimliliği ve uygulama temelli bir meslek olan sosyal hizmet derslerinin bu şekilde sunulmasının uygunluğu konusunda sosyal hizmet öğrencilerinin görüşlerinin belirlenmesidir. Bu çalışmada, genel tarama modeli esas alınmıştır. Çalışmaya 824 öğrenci katılım sağlamıştır. Covid-19 pandemisi nedeniyle katılımcılarla yüz yüze görüşme olanağı olmadığından e-anket yöntemi kullanılarak veriler toplanmıştır. Sosyal hizmet öğrencilerinin %77,5’i uzaktan eğitimin uygulamalı derslerinin etkili verilmesini olumsuz etkilediğini; %93,2’i örgün eğitimin uzaktan eğitim modelinden daha verimli olduğunu; %78,1’i uzaktan eğitimin yüz yüze eğitimin sağladığı olanakları sunamadığını; %80,6’sı uzaktan eğitimin uygulamalı dersleri öğrenmeyi kısıtladığını; %76,2’si uzaktan eğitimin yaşam stiline uygun bulmamakta; %92.3’ü uzaktan eğitimin öğrenciyi daha aktif hale getirmediğini; %74,8’i uzaktan eğitim ihtiyaç duyduğu eğitimler için uygun bir alternatif olarak görmediğini; %85’i eğitimimin en iyi şekilde gerçekleşmesi için yüz yüze etkileşimin gerekli olduğuna inanmakta; %28,2’i uzaktan eğitim gereksiz bulmakta, %50’si gerekli bulmakta; %41,7’si uzaktan eğitimi etkisiz bir eğitim modeli olarak görmekte, %21,8’i kararsız ve %36,4’ü ise etkili bir eğitim modeli olarak görmekte; %76,5’i uzaktan eğitim öğrencilerin sosyalleşme gereksinimlerini engellediğini; %75’i uzaktan eğitimde öğrencinin pasif kaldığını; %58,5’i uzaktan öğretimin gelecekte yüz yüze eğitimden daha çok tercih edileceğini düşünmemektedir.

No abstract