Celem głównym artykułu było porównanie poziomu rozwoju i funkcjonowania rynku faktoringu w Polsce i w Niemczech. W trakcie badań pozytywnie zweryfikowano hipotezę, że dynamiczny rozwój faktoringu jest możliwy w obu krajach. Mało istotne okazały się różnice w ich funkcjonowaniu oraz zróżnicowanie poziomów ich rozwoju. Mimo niższego poziomu rozwoju, polski rynek faktoringowy rozwijał się szybciej niż niemiecki, nadrabiając dystans dzielący oba te rynki. Główne różnice, występujące między rynkami faktoringowymi Polski i Niemiec, wynikały z odmienności niektórych zasad ich funkcjonowania i dotyczyły głównie preferowania przez te kraje różnych form faktoringu, branżowej struktury obrotów faktoringowych, kierunków współpracy międzynarodowej faktorów, ich strategii odnośnie do informowania dłużników o zawarciu transakcji faktoringowej, udziału przychodówze świadczenia usług towarzyszących w ich przychodach ogółem, a także okresów płatności nabywanych przez nich wierzytelności.