Background and Study Aim. This study aimed to determine the relationship between body composition and biomotor performance parameters in male football players under 18 years of age (U18). Material and Methods. Eighteen male football players who play in the U18 category in the local football league in Muş province, Turkey voluntarily participated in this research. The players underwent body analysis measurements and performed the following tests: 10-m and 20-m sprints, T agility, vertical jump, and the Yo-Yo intermittent recovery test (level 1). The SPSS package program was used for relational and descriptive analysis of the data. The Pearson correlation test was performed to determine relationships between variables in normally distributed data, while the Spearman correlation test was used for non-normally distributed data. Results. A weak negative correlation was observed between the 20-m sprint test and fluid (liquid) mass (r=-.448; p=.047). There was a weak positive correlation between vertical jump heights and lean mass (r=.475; p=.034), muscle mass (r=.475; p=.034), and basal metabolic rate (r=.461; p=.041), while vertical jump and fluid mass (r=.574; p=.008) exhibited a moderate positive correlation. A weak positive correlation was found between the 10-m sprint test and visceral fat (r=.489; p=.029). No significant association existed between the T agility and Yo-Yo tests and body composition parameters (p>.05). Conclusions. Higher levels of lean mass, muscle mass, fluid mass, and basal metabolic rates correlated with improved vertical jump performances. As the fluid mass of the participants increased, their 20-m sprint times also increased; a similar relationship was observed between visceral fat proportions and 10-m sprint times. In order to improve the physical performances of football players, we propose inhibiting the accumulation of body fat while increasing fluid and muscle levels.

Warm-up programs in sports education can provide positive developments in motor and technical skills. The objective of this study was to determine the acute effects of ballistic, dynamic, and static warm-up protocols on motor and technical skills in male handball players. Twelve male handball players (mean age: 19.50±3.97 years) from the second league in Turkey participated in this study voluntarily. Warm-up protocols were implemented for the participants at the same time on three different days. At the beginning of the study, the height and body masses of the handball players were measured. After each warm-up protocol, 9-m shot, over-the-block shot, vertical jump, T agility, 20-m sprint, flexibility, and flamingo balance tests were conducted on the participants. The normality level of the data was determined by the Shapiro-Wilk test using the SPSS statistical program. While Repeated Measures ANOVA and the Bonferroni test from post hoc analysis were applied to data with normal distribution, the Friedman test and the Wilcoxon signed-rank test with the Bonferroni correction were used for non-normally distributed data. According to our findings, there was a significant difference between the warm-up protocols in the T agility, flexibility, and over-the-block shooting tests (p < 0.05), while no significant difference was found in the vertical jump, 20-m sprint, balance, or 9-m shooting tests (p > 0.05). The ballistic warm-up protocol applied to male handball players in sports education provided positive improvements in flexibility and over-the-block shooting skills, while the dynamic warm-up protocol yielded positive improvements in agility and flexibility.

Bu araştırmanın amacı, futsal oyuncularında tekrarlı sprint antrenmanının bazı biyokimyasal parametrelere akut etkisinin belirlenmesidir. Araştırmaya, Muş Alparslan Üniversitesi futsal takımındaki 10 erkek sporcu (yaş: 21,50±1,84 yıl) gönüllü olarak katılmıştır. Araştırma, ön test-son test kontrol grupsuz deneysel desen ile tasarlanmıştır. Sporculardan tekrarlı sprint antrenmanı öncesinde ve sonrasında 5 cc venöz kan örneği alınarak biyokimyasal analizler için numuneler 4000 rpm devirde 10 dk santrifüj edilmiştir. Bu işlemden sonra serum kan örnekleri Architect ci16200 TM analizöründe fotometrik yöntemlerle analiz edilmiştir. Verilerin normallik düzeyi Shapiro-Wilk testi ile belirlenmiştir. Normal dağılıma sahip verilerin ön test-son test değerlerinin karşılaştırılmasında paired sample t testi, normallik varsayımını sağlamayanlarda ise Wilcoxon işaretli sıralar testi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre futsal oyuncularının glukoz ve kreatinin değerinde ön test ile son testler arasında anlamlı bir fark belirlenmiştir (p&lt;0,05). Üre, albümin, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, laktat dehidrogenaz, hemoliz, lipemi, ikter ve gama glutamil transferaz parametrelerinde ise ön test ile son test değerleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır (p&gt;0,05). Glukoz ve kreatinin parametrelerinde futsal oyuncularının son test değerlerinin ön test değerlerine göre yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak futsal oyuncularına uygulanan tekrarlı sprint antrenmanının glukoz ve kreatinin biyokimyasal parametreleri üzerinde akut etkisinin olduğu belirlenmiştir. Futsal oyuncularında biyokimyasal parametrelerin etkisini ve önemini anlamak, antrenörlere sportif performans ve verimli antrenman programlarının hazırlanması için yardımcı olabilir.

Bu araştırmanın amacı, erkek futsalcılarda sekiz haftalık tekrarlı sprint egzersizinin kan laktat düzeyi, sürat, dikey sıçrama ve alt ekstremite kuvvet gelişimine etkisinin belirlenmesidir. Araştırmada nicel araştırma yöntemi deneysel modellerinden ön test-son test kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Araştırmanın deney grubunu, düzenli futsal antrenmanın yanı sıra sekiz hafta boyunca haftada 3 gün tekrarlı sprint egzersizi uygulanan Muş Alparslan Üniversitesi futsal takımındaki 12 erkek futsalcı (X̄yaş:21,42±1,31) oluştururken araştırmanın kontrol grubunu, yalnızca düzenli futsal antrenmanı uygulanan Spor Bilimleri Fakültesi’nde öğrenim gören 12 erkek sporcu (X̄yaş:21,08±1,00) oluşturmuştur. Araştırmaya gönüllü olarak katılan sporculara, antrenmanlar öncesi ve sekiz haftalık antrenmanlar sonunda kan laktat, 10-20 m sürat, dikey sıçrama ve bacak kuvveti testleri uygulanmıştır. Verilerin normallik düzeyi Shapiro-Wilk testi ile belirlenmiştir. Normal dağılım gösteren verilerin analizinde bağımsız gruplar için Independent Sample T Testi ve bağımlı gruplar için Paired Sample T Testi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre deney grubunda dinlenik laktat ve egzersiz sonrası laktat düzeylerinde anlamlı bir fark bulunmazken (p>0,05) dikey sıçrama, bacak kuvveti, 10 m sürat ve 20 m sürat testlerinde son testler lehine anlamlı düzeyde bir fark tespit edilmiştir (p0,05). Araştırma sonucuna göre erkek futsalcılara uygulanan sekiz haftalık tekrarlı sprint egzersizinin dikey sıçrama, sürat ve alt ekstremite kuvvet gelişimine olumlu etkiler sağladığı belirlenmiştir. Futsalda sportif başarıya ulaşmak için antrenmanlarda tekrarlı sprint egzersizleri uygulanabilir.

The aim of this research is to examine the effect of training characteristics specific to athletics and football branches on some respiratory parameters in female athletes. 15 female long-distance runners (age: 18.86 ± 1.18 years), 15 female football players (age: 20.40 ± 1.24 years), and 15 female sedentary (age: 20.26 ± 2.05 years) participated voluntarily in the study. The respiratory function values of the participants were determined using a spirometer device. A one-way ANOVA test was applied to compare the mean of respiratory parameters between groups. Tukey post-hoc test was used to determine which group caused the difference in cases where there was a significant difference. In the research findings, the forced vital capacity (FVC), the volume of air exhaled in the first second of forced expiration (FEV1), the volume of air exited in the first second/forced vital capacity (FEV1/FVC), peak expiratory flow rate (PEF), forced expiratory flow between 25% and 75% of vital capacity (FEF25-75%), vital capacity (VC) and maximal voluntary ventilation (MVV) values of the long-distance runners were statistically significantly higher than the sedentary (p