No abstract

This is an open access article distributed under the terms of the CreativeCommons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives License 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0) where it is permissible to download, share, remix, transform, and buildup the work provided it is properly cited. The work cannot be used commercially without permission from the journal. AbstractAim: Honey is well known for its beneficial wound healing-related effects, including anti-edematous effects, stimulation of granulation tissue formation, chemical debridement, and immune system enhancement. In this experimental study, the effects of honey and prednisolone on stricture formation in sodium hydroxide-induced corrosive esophagitis were investigated. Methods: This study was carried out on Wistar albino rats weighing between 200-250 grams. Rats were divided into four equal groups. Corrosive esophagitis induced by 37.5% sodium hydroxide was formed in three groups. The first group received no specific treatment.The second group was treated with honey via the oral route, and the third group was treated by prednisolone intraperitoneally. The control group underwent a sham laparotomy. All subjects were sacrificed by the end of the 28 th day. A 20-mm long segment of the distal esophagus was harvested for histopathological examination. The tissue damage scores and stenosis index scores of the groups were measured and compared.Results: A total of 32 rats were included in the study, with eight subjects in each group. The mean values of stenosis index score and tissue damage score were significantly lower in the honey-treated group (P=0.001).Conclusion: Oral honey treatment seems to reduce the severity of esophageal strictures associated with corrosive esophagitis, when compared to untreated and prednisolone-treated groups. Öz Amaç: Bal antiödem etkisi, granülasyonu hızlandırıcı etkisi, enzimatik debridman ve immün sistemi güçlendirici etkisi bilinen bir doğal gıdadır. Bu deneysel çalışmanın amacı bir alkali ajan olan sodyum hidroksit ile oluşturulan koroziv özofajitte darlık gelişimi üzerine balın ve prednisolonun etkilerini araştırıldı. Yöntemler: Bu çalışma, ağırlıkları 200-250 gram arasında değişen Wistar tipi albino sıçanlar üzerinde gerçekleştirildi. Denekler, eşit sayıda dört gruba bölündü. Birinci, ikinci ve üçüncü gruplar özofajit modeli grupları olup, bu gruplardaki tüm deneklerde %37,5'luk sodyum hidroksit ile koroziv özofajit oluşturuldu. Birinci gruba herhangi bir tedavi uygulanmazken, ikici gruba oral bal tedavisi ve üçüncü gruba intraperitoneal prednisolon tedavisi uygulandı. Kontrol grubunun özofagusuna herhangi bir işlem yapılmadan şam laparotomi uygulandı. Tüm denekler 28. gün sakrifiye edildi ve deneklerin distal özofaguslarından alınan 20 mm uzunluğundaki örnekler histopatolojik incelemeye tabi tutuldu. Grupların doku hasarı skorları ve stenoz indeksi skorları ölçülerek kıyaslandı. Bulgular: Çalışmaya toplam 32 denek dahil edildi ve her bir grupta sekiz denek mevcuttu. Stenoz indeksi skoru ortalama değeri ve doku hasarı skoru ortalama değeri balla ted...

Kalprotektinin gastrik sıvıda varlığını ispatlayarak, gastrik kanser tanısında gastrik sıvı kalprotektininin kullanılabilirliğini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Bu prospektif çalışmaya üst gastrointestinal sistem şikayetleri bulunan 60 hasta dahil edildi. Gastroskopi işlemi esnasında ERCP kanülü ile alınan gastrik sıvı örnekleri-20 derecede 6 ay saklanarak kalprotektin değerleri ölçüldü. Çalışmaya dahil edilen hastalardan doku tanısı amacıyla standart endoskopik biyopsiler alındı. Bulgular: Gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı fark tespit edilmiştir (p=0,0001). Her üç grup arasında da anlamlı fark olduğu görüldü. Buna göre grup 1 ile grup 2 karşılaştırıldığında p=0,043 olarak, grup 1 ile grup 3 karşılaştırıldığında p=0,001 olarak ve grup 2 ile grup 3 karşılaştırıldığında p=0,0001 olarak tespit edildi. Sonuç: Gastrik sıvıda da mevcut olan kalprotektin, benign-malign ülser ayırıcı tanısında kullanılabilir. Gastrik kanser erken tanısında da kullanılabilirliğini ispatlamak için prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objectives: Laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) is among the most effective surgical interventions in the long-term prevention of morbid obesity. Stapler line leaks and stapler line bleedings are important complications, which affect morbidity and mortality. The aim of this study is to determine the role of plasma presepsin levels for detection of stapler leaks. Methods: Sixty patients with LSG due to morbid obesity and 40 controls were included in this prospective study, which was carried out between April 2016 and July 2016 in our clinic. Patients were evaluated by a multidisciplinary team before surgery in accordance with the protocol of our hospital. Blood samples were obtained from patients without any medical treatment 12 hours before operation and 1st, 3rd, and 5th days postoperatively. Plasma presepsin levels, along with white blood counts (WBC, leukocyte), C-reaktive protein (CRP) and Neutrophil-Lymphocyte Ratio (NLR), were evaluated in patients who had sleeve gastrectomy line leakage. Results: In cases with complications, postoperative leukocyte count, CRP, NLR and presepsin measurements on the 1., 3. and 5. day were found higher than the group without complications. The predictive level of presepsin (p=0.006), CRP (p=0.023) and NLR (p=0.035) was found significantly higher than leukocyte (p<0.05). Conclusions: Our study indicates a role of presepsin levels in the detection and follow up of stapler line leaks following LSG. Increased levels of presepsin, especially on the first day of surgery, may play an important role for early detection of possible postoperative complications without clinical reflection.