Soğuk Savaş sonrası uluslararası sistemde Amerika Birleşik Devletleri hegemonik bir konuma gelse ve tek kutuplu bir dünyadan bahsediliyor olsa da sistemin genel yapısı çok kutuplu görünümlü nitelikler de barındırmaktadır. Bu zeminde özellikle 2000'lerden bu yana, dünyanın farklı coğrafyalarında ekonomik gelişmelerine paralel şekilde kendilerini toparlayan ülkelerin bir kısmı, bugün uluslararası sistemden memnuniyetsiz kesimi oluşturmaktadır. Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika'dan oluşan BRICS, uluslararası sistemdeki memnuniyetsiz kesimlerden birisidir. Küresel yönetişim sistemine daha çok söz hakkı isteyen BRICS ülkeleri, Dünya Bankası, Uluslararası Para Fonu gibi örgütlerden istediklerini elde edemeyince, kendi aralarında kurumsallaşmaya gitmişlerdir. Ekonomik alanda başlayan kurumsallaşma, Dünya Bankasına karşı New Development Bank, Uluslararası Para Fonuna karşı ise Contingent Reserve Arrangement'ın kurulması ile sonuçlanmıştır. Ayrıca, bu gibi kurumsallaşma girişimleri, Amerikan ve Batı düzenine karşı bir meydan okuma niteliği taşıdığı iddia edilebilir. İşbirliğini genişletmek isteyen BRICS ülkeleri, Amerika Birleşik Devletleri'nin birçok alandaki etkisini kırabilecek güce sahiptir. Bu çalışma söz konusu etki kırma dinamiklerini incelemektedir.

Müslümanların ilk kıblesi ve kutsal şehirlerin üçüncüsü olan ‘Kudüs’ (Beytü’l-Makdis), İsrail’in bölgedeki faaliyetlerinden dolayı uzun yıllar güncelliğini korumuş ve dini çalışmalar başta olmak üzere; Uluslararası İlişkiler, Siyaset Bilimi ve Tarih gibi çeşitli disiplinler tarafından yapılan çalışmalara da konu olmuştur. Yusuf el-Karadâvî’nin tarihsel ve teolojik yönleriyle öne çıkan bu kitabı, okurlarına Kudüs’ün içinde bulunduğu durumunun Müslüman camia için bir endişe olması gerektiğini göstermeyi amaçlamaktadır.

The article aims at exploring the impact of the European Court of Human Rights on the local norms of Turkey, a topic that has been understudied, given its burgeoning significance. The Court is institutionally able to exercise such influence on the state parties, as it is entitled to have final jurisdiction over member states concerning compliance with the Convention and its content. Moreover, the Convention itself also necessitates contracting states to conform to the final judgment of the Court and to take sufficient measures, including changes in the local norms to guarantee that the Convention's rights and freedoms are protected. However, the influence of the Court on domestic norms of a national law needs to be elaborated since it remains silent concerning its impact on local norms. Hence, this article chooses Turkey as a case study to study the impact of the Court over local norms.