Təqdim edilmiş məqalədə kəskin disseminəolunmuş ensefalomielit (KDEM) və ya postinfeksion ensefalomielit (infeksiyadan sonra inkişaf edən ensefalomielit) xəstəliyinə dair yeni ədəbiyyatların araşdırılması aparılmış, onun epidemiologiyası, etioloji səbəbləri, klinik gedişatı və diaqnostik meyarları, menecmenti araşdırılaraq sübuta yetirilmiş məlumatlar toplanmışdır. Əsasən KDEM genetik həssaslığı olan insanlarda ətraf mühitin təsiri (infeksion və qeyri­infeksion faktorlar) nəticəsində mərkəzi sinir sisteminin autoimmun pozuntusu olması fərz edilir. KDEM­in diaqnostikasında MRT ən optimal neyrogörüntüləmə metodu olduğu göstərilmişdir. Mühüm məqamlardan biri, baş beyin MRT­nin görüntüləməsində aşkar edilən xüsusiyyətlər də KDEM­in dağınız sklerozdan diferensiasiya­ sına yardım edə biləcəyidir. Lakin yalnız MRT əsasında iki xəstəliyi tam fərqləndirmək mümkün olmadığı təsvir edilir. Bununla yanaşı, KDEM keçirmiş və asimptomatik olan xəstələrdə bir neçə il ərzində ildə bir dəfə beyinin qadoliniumla və kontrastsız MRT görüntüləməsinin aparılması patoloji ocaqların yaranmasının, habelə dağınıq sklerozun istisna edilməsi baxımından vacib olduğu üçün tövsiyə olunmuşdur. Onurğa beyin mayesinin götürülməsi (lumbar punksiya) KDEM­də aktuallığını itirməmişdir, lakin müxtəlif nəticələr göstərdiyi üçün sensitivliyinin yüksək olmadığı müəyyən edilmişdir. Dağınıq skleroz xəstəliyi ilə yanaşı infeksion menin­ qoensefalit, sarkoidoz, vaskulit, proqressiv multifokal leykoensefalopatiya (PML) və Bexçet sindromu ilə diferensial diaqnostikada əhəmiyyət kəsb edən meyarlar barədə məlumat təhlil edilmişdir. KDEM­in müalicəsində immun supressiya önəmli olduğu üçün yük­ sək dozada qlükokortikoidlərin verilməsi farmakoloji terapiyanın əsasını təşkil edir. Müəyyən edilmişdir ki, 5 gün ərzində aparılan müalicə effekt vermədiyi halda İVİG (Venadaxili İmmunqlobulin) və plazmaferez tətbiq edilə bilər. Statistik məlumatlara əsasən, KDEM­in proqnozu yaşdan, xəstəliyin klinik təzahürlərindən və gedişatından asılı olaraq müxtəlif olmuşdur.