No abstract

This paper presents the case study of the authors’ design of the earth-sheltered house in Village Dobraca near Kragujevac, Serbia, in the context of development and some thermal properties of the underground housing. The historical insight, in brief, provides a better understanding of the reasons for their modern use as energy efficient and sustainable structures. It shows that underground houses even today are more thermally efficient than above ground houses since, besides earth, there is no need for new additional thermal layers. The article also includes a review of the representative physical forms of the underground housing through different periods, with the result of measurement of their main properties. The study of the underground housing structures provides an insight of the relation between the location and typology of underground homes in a contest of climate zones. These structures have an almost constant temperature, which provides the primary “comfort” condition in which the man is determined to live in. The results on property-based monitoring data showed that the earth-sheltered house could provide the thermal comfort that is close to the ideal human needs temperature. Today, the new materials and especially the solar, geothermal, and wind accessories, enables the maximum sustainability of these specific building structures and provides them with an even better energy efficiency.

No abstract

No abstract

Proces integracije starog i novog je jedan od najosetljivijih i složenih problema sa kojima se suočavaju ljudi u oblasti zaštite kulturnog nasleđa. Ovo uključuje organizovanje delova (ili elemenata) u jednu celinu (ili strukturu) koja radi harmonično u postizanju zajedničkih ciljeva, odnosno koja uključuje harmoniju između pojedinčnih i opštih oblika. Proces integracije je suština arhitektonskog stvaralaštva, jer još praistorijski čovek se potrudio da uspostavi nešto što je više nego samo dom, a dva sukcesivno podignuta doma već počinju da stvaraju integrativni proces. Tokom istorije, proces integracije starog i novog bio je uglavnom nenametljiv, s obzirom da je sproveđen u dužem vremenskom periodu i nije uvek bilo uvođenja nekih radikalnih kontrasta. Zgrade su nicale jedna za drugom, ali gotovo nikada na identičan način. Međutim, one su bili slične po obliku, materijalima, izgradnji i stilskim karakteristikama. Po pravilu, značajne promene i implementacije novih ideja, koje su se znatno razlikovale od starih-posebno u pogledu stila-nailazile su na otpor većine, ali su prihvatane kada je njihov broj dostizao kritičnu masu, ili kada su javno bile hvaljene od arbitara mode. U brojnim slučajevima, originalni načini gradnje su nastavljeni u periodima potpuno različitih stilskih opredeljenja. Danas je interpretacija integracije starog i novog poprimila oblik vizuelnog diskursa i postoji nekoliko mišljenja koja funkcionišu paralelno, sa varijantama rešenja koja se kreću od kopiranja starih zgrada, onih koje su nestale sa te lokacije ili su se nalazile u okolini, zatim kroz primenu asocijativnog metoda, sve do stvaranja fizičkog kontrast,čime se otvara mogućnost prostornih ekscesa. Ključne reči: graditeljsko nasleđe, proces integracije, asocijativni metod, metod kontrasta, eksces u prostoru. DIJALOG IZMEĐU GRADITELJSKOG NASLEĐA-PROCES U TOKU Rezime: Interpretacija integracije starog i novog poprimila je oblik vizuelnog diskursa i postoji nekoliko mišljenja koja funkcionišu paralelno, sa varijantama rešenja koja se kreću od kopiranja starih zgrada, zatim kroz primenu asocijativnog metoda, sve do stvaranja fizičkog kontrast, čime se otvara mogućnost prostornih ekscesa.