No abstract

Amaç: Araştırmada çeşitli travmatik durumlara maruz kalan kadın konuk evlerindeki üç-altı yaş grubu çocukların problem davranışları üzerinde oyun terapisinin etkisinin olup olmadığını belirlemek amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntem: Araştırma deney-kontrol gruplu, ön-test, son-test ve izleme ölçümlerinin yapıldığı deneysel bir çalışma olup, kadın konukevlerinde anneleri ile birlikte kalan 3-6 yaşlarında 4 deney grubunda, 4 kontrol grubunda olmak üzere toplam 8 çocukla gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Araştırmada veriler; "Ebeveyn-Çocuk Bilgi Formu" ve "Okul Öncesi ve Anaokulu Davranış Ölçeği (PKBS-2)" ile toplanmıştır. Deney grubundaki çocuklara her biri 30 dakika süren, 14 oturumdan oluşan oyun terapisi uygulanmıştır. Analizler nonparametrik olarak IBM SPSS 21 paket programı ile değerlendirilmiştir. Deney ve kontrol gruplarının ön test ve son test ortalamalarını karşılaştırmak için Mann-Whitney U-testi, deney ve kontrol gruplarında ön test, son test ve izleme testi ortalamalarını karşılaştırmak için Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularından elde edilen sonuçlar, deney grubundaki çocukların içe yönelim ve dışa yönelim davranış problemlerinin azaldığını göstermektedir. Sonuç: Araştırmada oyun terapisine katılan çocukların dışa vurulan saldırgan ve düşüncesiz aşırı hareketli davranışları ile korku, endişe, çekingenlik gibi içsel duygularına yönelik problem davranışlarının azaldığı belirlenmiştir.

No abstract