The aim of the study was to describe the relationship between the tendency to believe in false information about the COVID-19 pandemic, tendency to believe in conspiracy theories and the severity of anxiety and depression symptoms among the surveyed Poles. The study was conducted via the Internet in a group of 700 people aged 24.8 ± 6.3 years (mean ± SD). 585 females and 110 males were involved. Scales such as Generic Conspiracist Beliefs Scale (GCBS), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) and the original questionnaire COVID-19 Conspiratorial Beliefs Scale (COVID-19 CBS) designed to measure the tendency to believe in false information about COVID-19 pandemic were used. A positive correlation was observed between the tendency to believe in false information about the COVID-19 pandemic (COVID-19 CBS) and the tendency to believe in general conspiracy theories (GCBS) (r = 0.768; p < 0.001). Moreover, both COVID-19 CBS and GCBS positively correlated with the severity of anxiety and depression symptoms in the study group. For COVID-19 CBS, the correlation coefficients were 0.087 (p < 0.021) and.108 (p < 0.004) for depressive and anxiety symptoms, respectively, while for GCBS the coefficients were 0.132 (p < 0.001) and 0.147 (p < 0.001). Regression analysis showed that the increased tendency to believe in false beliefs about the COVID-19 pandemic may be associated with an increase in the severity of anxiety (b = 0.04; p = 0.021) and depression (b = 0.06; p < 0.001) symptoms. It can be hypothesized that the tendency to believe in false information regarding the COVID-19 pandemic is positively associated with the tendency to general belief in conspiracy theories. False beliefs about the COVID-19 pandemic may, at least to some extent, influence the development of anxiety and depression symptoms.

Zespół przetrwałego pobudzenia seksualnego (PGAD) to stosunkowo niedawno opisane zaburzenie seksualne, polegające na spontanicznym podnieceniu genitaliów, które utrzymuje się pomimo braku subiektywnego pożądania i fantazji seksualnych oraz może dotyczyć zarówno mężczyzn jak i kobiet. Dotychczas przeprowadzone badania epidemiologiczne wskazują, że rozpowszechnienie PGAD wśród populacji może sięgać 1-4%. Etiologia PGAD pozostaje niejasna i ma charakter złożony, przypuszcza się, że w patogenezie tego zespołu rolę odgrywają czynniki naczyniowe, neurologiczne, hormonalne, psychologiczne, farmakologiczne, dietetyczne, mechaniczne lub kombinacje powyższych. Proponowane sposoby leczenia uwzględniają farmakoterapię, psychoterapię, terapię elektrowstrząsową, hipnoterapię, iniekcje toksyny botulinowej, fizjoterapię mięśni dna miednicy, stosowanie środków miejscowo znieczulających, redukcję czynników nasilających objawy oraz przezskórną elektryczną stymulację nerwów, brakuje jednak algorytmu leczenia ze względu na brak badań klinicznych (evidence-based medicine). Dyskusji podlega klasyfikacja PGAD jako: osobnej jednostki chorobowej, podtypu wulwodynii lub schorzenia z kręgu chorób o patogenezie podobnej do zespołu pęcherza nadreaktywnego (OAB) i zespołu niespokojnych nóg (RLS). Ze względu na specyfikę objawów, pacjenci mogą odczuwać wstyd i dyskomfort w trakcie badania lub też przez długi czas wstrzymywać się ze zgłaszaniem niepokojących dolegliwości u specjalisty, dlatego istotne jest szerzenie wiedzy o tym zespole, co pozwoliłoby lekarzom na szybszą diagnostykę, a tym samym szybszą pomoc osobom z PGAD.