Performance analysis is an indispensable element for elite sports success. Coaches and teams are constantly striving for ways to improve and maximize their performance. Effective use of performance analysis enables tactical, decision making, better athletic confidence and improvement of reflective coaching technique. Performance analysis is required for coaches and athletes to ensure consistent success rates, especially at elite levels. Although performance analysis seems necessary in elite sports, we should recognize the benefits and disadvantages associated with the individual athlete and sports system that regulate their distribution for their use. These are a new technology, nanobiosensor, a concept that combines biomedical field with sports engineering and nanotechnology and ethically addresses future performance analysis in sports. In this study, this concept is discussed. This innovative technology has the potential to revolutionize sports and enables athletes to collect real-time biological data electronically. Affinity-based nanobiosensors have also been taken into consideration in sports medicine and doping control analysis because they are cheap and easy-to-use, yet selectively analytical devices. Allows the use of the same sensor for multiple analyzes. At the same time, nanobiosensors can contribute to filling an important information gap about complementary evidence from their "on-site" use and pre-selecting the risk population of individuals to be targeted for a complete antidoping test; In sports medicine, they can contribute to obtaining analytical knowledge of physiological relevance from measurement of specific parameters or markers before, during and after physical exercise. However, as with many technologies, this technology may have undesirable uses. These unwanted uses are data ownership and privacy may affect data privacy and wellbeing of athletes. While the use of nanobiosensors in sports analysis in the future offers many potential benefits, there is also a concern that they can be abused. For this reason, it is essential for sports organizations to consider the development of a sound, ethically informed governance framework before IDUNAS

Bu çalışmada merkezi yerleştirme yoluyla Egzersiz ve Spor Bilimleri bölümüne yerleşmiş ve bölüm müfredatında uygulamalı eğitim alan öğrencilerin spora karşı tutumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma Egzersiz ve Spor Bilimleri Bölümü öğrencilerinin spora ilişkin tutum düzeylerini betimlemesi bakımından, nicel veri toplama tekniğinin kullanıldığı tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Çalışma İzmir Demokrasi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Egzersiz ve Spor Bilimleri Bölümü öğrenim göre 147 öğrenciyi kapsamaktadır. Araştırmada katılımcıların spora ilişkin tutum düzeylerini belirlemek için Şentürk (2015) tarafından geliştirilen Spora Yönelik Tutum Ölçeği kullanılmıştır. 5’li likert tipindeki ölçek Spora İlgi Duyma, Sporla Yaşama, Aktif Spor Yapma olmak üzere üç alt boyuttan oluşmaktadır.Ölçeğin Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı r.97 olarak bulunmuştur. Araştırmada ayrıca kişisel bilgilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından düzenlenen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 26.00 paket programında analiz edilmiştir. Verilerin analizinde betimleyici istatistikler (frekans, yüzde, aritmetik ortalama, standart sapma) t-testi, anova testi istatistiki teknikleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda Egzersiz ve Spor Bilimleri bölümü öğrencilerinin spora ilişkin tutumlarının orta düzeyde olduğu; tutumların cinsiyete, barınma durumuna, ekonomik duruma göre farklı olmadığı; ve lisanslı spor yapma durumuna, sınıf değişkenine göre ise spora yönelik tutumlar arsında fark bulunduğu görülmüştür.

Y üksek irtifa hipoksi ve hipoksik egzersiz oksidatif DNA hasarına neden olabilir. Çalışmamız 1055m ve 2500m'de yapılan egzersizin mikronükleus (MN) sıklığı üzerindeki etkisi araştırıldı. MN frekansı, kromozomal hasarın, genom kararsızlığının bir biyolojik işaretidir. 10 erkek, 10 kadın toplam 20 sağlıklı denek çalışmaya dahil edildi. Her iki yerde 5 gün boyunca günde 3 saat egzersiz yaptılar. Egzersizden önce ve egzersizden hemen sonra 1055 m ve 2500 m yükseklikte periferik kan örnekleri hem birinci hem de beşinci günde kültürlendi. Hastaların mitojenle uyarılmış lenfositlerinden elde edilen çift çekirdekli hücrelerde MN değerlerinin sayısı kaydedildi. 1055m koşullarında yapılan egzersizin MN oluşumunu indüklediğini bulduk (p <0.001); 2500 m'de yapılan egzersiz, insan lenfositlerinde daha fazla MN oluşumuna neden olmuştur (p <0.001). Ayrıca, on gün sonra dağdan 1055 m'ye geri inen deneklerin MN frekansları, beş günün sonunda 2500 m rakımdakinden daha düşüktü (p <0.001). Ayrıca, bu MN frekansı, 1055 m'deki bazal MN frekansına benzerdi (p> 0.05). Sonuçlarımız egzersiz ve rakımın kromozomal DNA hasarına neden olabileceğini ve mutajenik etkilere yakından görülebileceğini göstermiştir.

A ralıklı antrenman programının bayanlarda Nuclear factor erythroid-derived 2-like 2 (NFE2L2/Nrf2) gen ekspresyonuna etkisinin olup olmadığını araştırmaktır. Araştırma 12 kadın üzerinde yapıldı. Katılımcılara, haftada 3 gün olmak üzere 8 hafta süreyle orta süreli interval antrenman programı uygulandı. 8 haftalık antrenmanlar öncesi ve sonrası kan örnekleri alındı. Periferik kan mononükleer hücrelerinden TRIzol Reaktifi kullanılarak RNA izolasyonu yapıldı. NFE2L2 gen ekspresyonu Biomark Real-Time PCR (RT-PCR) ile belirlenmiştir. Çalışmaya katılan katılımcıların maksimal oksijen kullanma kapasitesinde (VO2 Max) egzersiz sonrası önemli ölçüde artış bulundu (p<0.001). Kadınların vücut ağırlıkları ve vücut kitle indeksinde azalma olmuştur (p<0.001). NFE2L2 gen ifadelerinde 8 haftalık antrenman programı öncesine göre sonrasında azalma olmuştur (p<0.05,). Aralıklı yapılan egzersizin bayanlarda NFE2L2 gen ekspresyonunu azalttığını işaret etmektedir.

Background: exercise conditions can affect the expression of genes. Our study investigated the effects of acute and chronic exercise on the expression of genes related to oxidative stress (Tfam, UCP2, UCP3) and immune system (IL-1α, IL-1β, IL-2, IL-8, IL12A, IL12B, TLR2, TLR4). Methods: was formed with 24 people: 12 healthy females and 12 healthy males. Maximal oxygen use capacities of the participants were determined by the Bruce test protocol at the beginning and end of the 8week training program. After calculating their maximal oxygen use capacity, each participant was given an acute running exercise on the tread mill at the speed and incline that the participant would reach to his/her maxVO2 until exhausted. The same people was built to continuous runs (50-70 %) for 8 weeks in a week, and two days of intermediate interval training program (80% and above). Venous blood samples were taken before and after acute exercise with immediately after chronic exercises. RNA isolation was performed using TRIzol Reagent from peripheral blood mononuclear cells. Gene expression was determined by Biomark Real-Time PCR (RT-PCR). Comparisons were performed by using two independent sample t-test and Mann-Whitney U for quantitative data and calculated gene expression values. The statistical significance level was taken as p <0,05. Results: we found that acute exercise in women changed Tfam gene expression (p <0,05). Chronic exercise changes the expression level of more genes (Tfam, IL-1β, TLR4) in women (p<0.05, p<0.001). There was only difference in Tfam gene in males (p <0,05). Conclusions: changes in gene expression differed by sex in exercise. Our results indicate that different workout programs for females and males cause genes to work and they have a positive effect on their expressions and thus increase the efficiency of the exercise.