Beslenme, vücudun sağlığı yeniden kazanmak ve korumak için besinleri kullandığı bir süreçtir. Canlılığın ve hücresel faaliyetlerin sürdürülmesi, büyüme ve gelişmenin sağlanması için besinlerin organizma tarafından vücuda alınması ve kullanılması gerekir. Beslenmenin amacı, bireyin gerekli besin maddelerini yaşına, cinsiyetine ve fizyolojik ortamına göre yeterli düzeyde almasıdır. Tüm besin gruplarından organizmanın ihtiyacı kadar alınması yeterli ve dengeli beslenmeyi oluşturur. Yeterli ve dengeli beslenme sağlığı olumlu etkilerken, yetersiz ve dengesiz beslenme ve yanlış beslenme alışkanlıkları sağlığı olumsuz etkiler. Çeşitli hastalıkların oluşumuna alt yapı hazırlar. Ayrıca bazı hastalıklara uygulanan beslenme yöntemleri de hastalıkların tedavisinde fayda sağlamaktadır. Bireylerin sağlık düzeyi, ekonomik durumu, beslenme alışkanlıkları, besin seçimleri, psikososyal ve kültürel yapıları beslenmeyi etkiler. Beslenmeyi etkileyen en önemli faktörlerden biri, bireyin veya toplumun beslenme eğitimi almış olması ve öğrendiği bilgileri hayatına aktarabilmesidir.

Yanıklar, cildi koruyan epidermis ve dermis tabakalarının parçalarının elektrik, mekanik sürtünme, donma, uzun süre güneşe maruz kalma, radyasyon, alev, kimyasallar, yüksek ısı ve sıcak maddelere maruz kalmasından kaynaklanır. Deri altı, kas ve kemik sistemlerinin farklı derinlik ve genişliklerde hasar gördüğü durumlarda önemli bir sağlık sorunudur. Yanık yaralanması ile başvuran hastaların önemli bir kısmı ayaktan tedavi edilirken, yanık ünitesinde yatarak tedavi edilmesi gereken hasta grubu için ciddi ve bazen karmaşık bir takip, bakım ve tedavi süreci gerekmektedir. Yanıklar yaşamı tehdit edebilen ciddi yaralanmalardır ve sakatlığa neden olabilmesi açısından önemlidir. Akut bakım tedavilerindeki gelişmeler ve modern yanık tedavi ünitelerinin kurulması sayesinde son yıllarda mortalite azalmıştır. Yanık vakalarında tanı, ilk müdahale, tedavi ve takip deneyimli ekipler tarafından yapılmalıdır. Hayatı tehdit eden yanıklarda hızlı ve yerinde müdahale ve canlandırma çoğu zaman hayat kurtarıcıdır. Akut dönemden sonra izlenecek tedavi planı, sonraki dönemdeki iyileşme süresini, mortalite ve morbidite oranlarını önemli ölçüde etkiler. Bu nedenle yanık vakalarının, alanında uzmanlaşmış, etiyolojik faktöre ve hastanın kliniğine göre tedavi algoritması olan ve yanık tedavisi için gerekli donanıma sahip merkezlerde tedavi edilmesi son derece önemlidir.

Sağlık Bilimleri Araştırmaları: Hemşirelik & Ebelik isimli bu kitap multidisipliner bir yaklaşımla sağlık alanında yapılan akademik çalışmalar biraraya getirilerek hazırlanmıştır. Kitapta alanında güncel gelişmelere yer verilerek hazırlanmış dokuz bölüm yer almaktadır. Sağlık alanında yapılmış olan bu akademik çalışmaların literatüre katkı sağlaması amaçlanmaktadır.

The purpose is to determine the evaluation of the relationship between internet addiction and the communication competence levels of nurses. This descriptive study was conducted with 347 nurses in a Training and Research Hospital in Turkey. Data were collected with the Communication Competence Scale and the Internet Addiction Scale. In the evaluation of the data, the IBM SPSS statistics 22.0 program was used for statistical analysis in the study. At the same time, they were evaluating the study data in addition to descriptive statistical methods. Pearson correlation analysis was used to evaluate the correlation between variables. Internet addiction and communication competence are, respectively, found to be 45.22±14.16 and 98.64±18.98. A negative and weak significant relationship (r=-.270; p?.05) was found between internet addiction and communication competence levels. The study determined that as the level of internet addiction among nurses increased, their communication competence decreased. Therefore, awareness of the effect of internet addiction on occupational functions is essential.

Background: Nurses in critical care and palliative care units care for patients suffering from severe pain and suffering and at high mortality risk. For this reason, nurses working in these units should be psychologically resilient. However, nurses who are constantly exposed to the death process face the risk of thanatophobia. The aim of this study is to examine the relationship between thanatophobia levels and the psychological resilience of nurses working in intensive care and palliative care units. Methods: The sample of this descriptive study included 158 nurses working in intensive care and palliative care units. Personal information form for nurses, Thanatophobia Scale and Psychological Resilience Scale for Adults were used and data were collected through an online questionnaire in the study. Percentage calculations, mean measurements, Kruskal Wallis test and Mann Whitney U test were used in the statistical evaluation of the data. Results: Nurses had moderate mean scores from the Thanatophobia Scale and Psychological Resilience Scale, 31.74±10.08 and 108.34±7.12, respectively. A statistically significant difference was found between nurses’ age and whether they received training on psychological resilience (p<0.05). Those who received training on resilience had higher scores from the resilience scale subdimensions of personal competence and family coherence. A statistically negative and low-level significant correlation was determined between the psychological resilience scale and thanatophobia scale total scores. Conclusions: As a result, it was determined that as the thanatophobia of the nurses increased, their psychological resilience decreased. This situation may negatively affect nurses working in critical departments to provide quality health care to patients. Establishing and maintaining training programs to reduce thanatophobia and increase psychological resilience of nurses working in intensive care and palliative care units will ensure that nurses provide quality health care to the patient and reduce the physiological and psychological wear of nurses.