International Journal of Occupational Medicine and EnvironmentalThe aim of this study was to examine the multi-instrument assessment of physical activity in female office workers. Material and Methods: Fifty healthy women (age (mean ± standard deviation): 34.8±5.9 years, body height: 158±0.4 cm, body weight: 61.8±7.5 kg, body mass index: 24.6±2.7 kg/m 2 ) workers from the same workplace volunteered to participate in the study. Physical activity was measured with the 7-day Physical Activity Assessment Questionnaire (7-d PAAQ), an objective multi-sensor armband tool, and also a waist-mounted pedometer, which were both worn for 7 days. Results: A significant correlation between step numbers measured by armband and pedometer was observed (r = 0.735), but the step numbers measured by these 2 methods were significantly different (10 941±2236 steps/ day and 9170±2377 steps/day, respectively; p < 0.001). There was a weak correlation between the value of 7-d PAAQ total energy expenditure and the value of armband total energy expenditure (r = 0.394, p = 0.005). However, total energy expenditure values measured by armband and 7-d PAAQ were not significantly different (2081±370 kcal/ day and 2084±197 kcal/day, respectively; p = 0.96). In addition, physical activity levels (average daily metabolic equivalents (MET)) measured by armband and 7-d PAAQ were not significantly different (1.45±0.12 MET/day and 1.47±0.24 MET/day, respectively; p = 0.44). Conclusions: The results of this study showed that the correlation between pedometer and armband measurements was higher than that between armband measurements and 7-d PAAQ selfreports. Our results suggest that none of the assessment methods examined here, 7-d PAAQ, pedometer, or armband, is sufficient when used as a single tool for physical activity level determination. Therefore, multi-instrument assessment methods are preferable. Int J Occup Med Environ Health 2016;29(6):937-945

ÖZETBu araştırmanın amacı, Türkiye'de üst düzey Taekwondo, Karate ve Kick-boks sporcularının bu spor branşına yönelmelerine teşvik eden unsurlar , bu branşı yapma nedenleri ve bu branşlardan geleceğe yönelik beklentilerinin belirlenmesidir. Anketten elde edilen veriler frekans ve yüzdelerle açıklanmış ve yorumlanmıştır. Ayrıca sporcuların cinsiyeti, spor yaşı, öğrenim durumu, millilik durumları iki ortalama arasındaki farkın anlamlılık testi (independent sample T test ) ile anket sorularının tümü karşılaştırılmıştır (p< 0,05).Araştırmanın sonucunda Türkiye'de üst düzeyde Taekwondo,Karate ve Kick-Boks sporcularının ilgili spor branşına başlamalarında antrenör ve ailenin yüksek düzeyde etkisinin olduğu belirlenmiştir. Ayrıca Türkiye'de Taekwondo, Karate ve Kick-boks sporuyla uğraşma nedeni olarak yaptıkları spor branşını sevmek ve başarı kazanmaktan haz duymanın etkili olduğu saptanmıştır. Öte yandan sporcuların, ilgili spor branşlarını devam ettirmek suretiyle milli takıma seçilmek milli olmak, ve sağlıklı bir yaşam sürdürebilmek beklentilerinde oldukları belirlemiştir. Araştırmada ayrıca sporcuların kişisel özellikleriyle tüm anket sorularının karşılaştırılmasında anlamlı farklar çıkmıştır (p< 0,05).Anahtar Kelimeler: Taekwondo, karate, kick-boks, teşvik, beklenti. MOTIVES THAT PROMPT ADVANCED TAEKWONDO, KARATE AND KICK-BOX SPORTSMEN TO PREFER THESE SPORTS BRANCHES, REASONS TO BE ACTIVE IN THESE BRANCHES AND THEIR EXPECTATIONS FOR THE FUTURE ABSTRACTThe purpose of this research is to undercover the motives that prompt advanced taekwondo, karate and kick-box sportsmen to prefer these sports branches, reasons to be active in these branches and their expectations for the future. Data used in this research is collected through survey questions, which are constituted in the light of expert opinions with α = 0.7349 confidence ratio. This research especially focuses on the sportsmen that attended taekwondo, karate and kick-box competitions in Turkey in [2004][2005] seasons. Sample group, on the other hand, consists of 40 taekwondo, 29 karate and 31 kick-box sportsmen which makes 100 sportsmen in total.Data acquired from the survey are explained and commented through frequencies and percentages. Additionally, sportsmen's gender, age, years of education and status of being selected for national team or not were compared with all the questions in the survey by using independent sample T test(p<0.05). 91

Bu çalışmada tip 1 diyabetli çocukların fiziksel veya sportif aktivitelere katılım durumları ile cinsiyet, yaşanılan şehir, ebeveyn eğitim düzeyi ve glikolize hemoglobin (HbA1c) düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada tip 1 diyabetli hastaların ebeveynlerine yönelik web tabanlı anket formu kullanılmıştır. Çalışmanın örneklem grubunu Ankara, İstanbul, İzmir ve Trabzon'da yaşayan tip 1 diyabetli çocuğa sahip toplam 173 ebeveyn oluşturmaktadır. Elde edilen veriler frekans ve yüzde olarak sunulmuştur. Kategorik değişkenler Ki Kare yöntemi ile analiz edilmiştir. Bulgular: Rekreatif amaçlı fiziksel aktivite yapan çocukların oranı (%78) yüksek bulundu.. Herhangi bir spor dalıyla lisanslı olarak ilgilenen çocukların oranının ise (%32.4) düşük olduğu saptandı. Cinsiyet ile fiziksel aktivite yapma arasında anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edildi (p > .05). Cinsiyet ile lisanslı olarak spor yapma arasında ise anlamlı bir ilişki olduğu saptandı (p < .05). Ebeveyn eğitim düzeyleri ile fiziksel veya sportif aktiviteye katılım değişkenleri arasında anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edildi (p > .05). Yaşanılan şehir ile düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılım arasında anlamlı bir ilişki olduğu saptandı. (p < .05). HbA1c değerleri ile fiziksel aktivite yapma sıklıkları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edildi (p > .05). Sonuç: Araştırmada tip 1 diyabetlilerin büyük çoğunluğunun rekreatif amaçlı fiziksel aktiviteye katıldığı, lisanslı olarak herhangi bir spor dalıyla ilgilenenlerin oranın ise oldukça düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Bu araştırmanın amacı, spor kaya tırmanışında akran öğretim modelinin uygulamalarına yönelik aday öğretmen ve akran öğrenci görüşlerinin değerlendirilmesi. Araştırma, nitel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini oluşturan aday öğretmenler, Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi, Özel Öğretim Yöntemi dersine giren 3. sınıf (5 kişi) öğrencileridir. Araştırmaya 6 erkek ve 5 kadın olmak üzere toplam 11 öğrenci katılmıştır. Akran eğitim modeliyle işlenen spor kaya tırmanış etkinliği toplam 10 hafta sürmüştür. Uygulama sonunda görüşmeye gönüllü olarak katılan aday öğretmenler ve akran öğrencilerden randevu alınarak, uzman kişiler tarafından hazırlanmış yarı yapılandırılmış görüşme soruları kullanılmıştır. Görüşmeler, sessiz bir odada ses kayıt cihazı yardımıyla kayıt altına alınmıştır. Görüşme formu aday öğretmenler için 8, akran öğreten için 11 ve akran öğrenen için ise 5 yarı yapılandırılmış soruyu içermektedir. Araştırmada kullandığımız görüşme soruları bu konuda yapılan araştırmalar derlenerek ve uzman görüşü alınarak oluşturulmuştur. Araştırma verileri içerik analizi ve betimsel istatistik yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuç olarak, aday öğretmenler, bu modeli ilk kez uyguladıkları için ders planında öncelikle zorlandıklarını, acemilik yaşadıklarını,1-2 hafta sonra planları daha detaylı hazırladıklarını, bu deneyimlerin öğretmenlik yaşantılarında faydalı olacağını, iletişimlerinin arttığını, anlık karar verme gibi bilişsel katkılarının yanında, pratik düşünmeye başladıklarını, akranlarına geri bildirim ve yönlendirmeler yaptıklarını belirtmişlerdir. Akran öğreten öğrenciler, tırmanma etkinliğinde güvenlik önlemlerine çok dikkat ettiklerini, öğretirken eksiklerini görüp tamamladıklarını, özgüvenlerinin arttığını belirtirken; akran öğrenen öğrenciler, tırmanma etkinliğinde korku ve heyecan hissettiklerini, güvenlik konusunda akranıyla olan iletişime dikkat ettiklerini, tırmanmayı akranlarından iyi bir şekilde öğrendiklerini bildirmişlerdir.