Aim: The aim of this study was to investigate the effect of piezoelectric surgery (piezosurgery) on soft tissue in open septorhinoplasty. Methods: A total of 30 patients (21 females, 9 males; mean age 29.16 ± 8.17 years; range, 18–43 years) who underwent open septorhinoplasty between January 2019 and February 2019 were randomly divided into 2 groups. After the nasal dorsum was opened in all groups, 1 mm3 tissue under the skin in radix region was taken as punch biopsy. In the first group (classical group, n =  15), the cartilage hump was resected with number 15 scalpel and the bone hump with the help of a chisel. Lateral and median osteotomies were conducted using 4 mm sharp osteotomes. Rasping was performed to dorsum to correct bone deformities. Then, 1 mm3 punch biopsy was taken from under the skin tissue of the nose back near the radix. In the second group (piezo group, n = 15) hump excision, osteotomies and rasping were performed by piezoelectric surgery. Then, 1 mm3 punch biopsy was taken from the subcutaneous tissue of the nose back near the radix. Biopsies were examined histopathologically in the light microscope for edema, necrosis, and inflammation. Results: Of the 30 patients presented in this series, 21 were female and 9 were male. In the classical group, edema in the soft tissue was seen in 86.7% of the cases after osteotomy, while this rate was 26.7% in the piezosurgery group. The difference was statistically significant (P < 0.05). Although necrosis was not seen prior to the osteotomy in both groups, the rate of necrosis in the classical group was 13.3% and in the piezo group it was 66.7%. Necrosis was significantly different in the piezosurgery group compared with the classical osteotomy group (P < 0.05). Conclusion: Piezosurgery is not completely harmless to soft tissue. A statistically significant increase in subcutaneous necrosis compared with the classical group can be explained by long-term soft tissue trauma caused by piezoelectric vibrations. We think that developing necrosis may cause problems in late period, especially in patients with thin skin.

Our suture technique is an effective and easy-to-use method to correct the caudal septal dislocation. It can also be used to increase the stability of corrected septum by other techniques. A two-level suture technique increases the success of correction and reduces the risk of postoperative septal caudal luxation, stabilizing the superior portion of the caudal septum, in particular. Therefore, it would reduce the rate of redo surgeries.

Objectives: The act of securing the septum to the midline is very important for the success of the operation during septoplasty and septorhinoplasty operations. The authors’ aim in this study is to open a hole in the anterior nasal spine with the Piezoelectric drilling hole technique so as to fix the septum to the midline with a suture passing through that hole. Methods: Patients with anterior segmental deviation on whom we performed septoplasty or closed technique septorhinoplasty were included in the study. The patients were divided into 2 groups, as the Classic and Piezo Groups. A total of 63 patients were included in the study; in the Classic Group, we performed septum fixation with suture of the nasal spine to the mucoperiosteum in 27 patients; whereas in the Piezo Group, fixation was performed on 36 patients using the piezo-surgical suture through a nasal spinal opening. Patients were assessed preoperatively and postoperatively by VAS and NOSE scores, and also by postoperative examinations. Results: Preoperative and postoperative VAS-NOSE scores were found to be statistically significantly different in both groups (P < 0.0001, P < 0.0001). Redeviation with no need for revision surgery was reported to develop in 1 patient of the classical group (3.7%). Conclusion: Piezoelectric drilling hole technique provides stronger fixation in the midline and prevents postoperative redeviation. Its most important superiority over the other methods used in fixing the septum to the nasal spine is its ability to provide adequate stabilization without damaging soft tissue.

Bu çalışmada iki seviyeli septokolumellar sütür tekniğinin kapalı septorinoplasti üzerine etkisi araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Ocak 2016-Haziran 2017 tarihleri arasında, iki seviyeli septokolumellar sütür tekniği kullanılarak strut greft kullanılmaksızın kapalı septorinoplasti yapılan toplam 45 hasta (28 kadın, 17 erkek; ort. yaş 29.2±10.3 yıl; dağılım, 18-55 yıl) çalışmaya alındı. Sütür materyali olarak emilebilir 4.0 Vicryl sütür kullanıldı. Ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 6. ayda burun tıkanıklığını derecelendirmek için görsel analog ölçeği (GAÖ) kullanıldı. Bulgular: Bir hastada burun tıkanıklığına ve estetik deformiteye neden olmayan ameliyat sonrası redeviasyon görüldü. Hastaların hiçbirinde majör veya minör fonksiyonel ve estetik deformite gözlenmedi. Ameliyat öncesi ve sonrası GAÖ skoru, sırasıyla 7.3±1.7 ve 1.6±1.9 idi (p<0.0001). Sonuç: Çalışma bulgularımız iki seviyeli septokolumellar tekniğin, kapalı septorinoplasti yapılan olgularda septumun orta hatta kolayca tutulmasında çok etkili olduğunu ve burun ucu desteği sağladığını ve alar tabanının simetrisini bozmadığını göstermektedir.

Bu çalışmada cerrahi sentetik emilebilen [poliglaktin (PG) sütür (Vicryl®)] ve emilmeyen [polipropilen (PP) sütür (Prolene®)] sütürlerin gerilme dayanımı simüle edilmiş interstisyel dokuda 10 günlük bir süre boyunca değerlendirildi. Gereç ve Yöntemler: İki sütür malzemesi, PG sütür (Vicryl®) ve PP sütür (Prolene®), 4-0 ölçüsünde kullanıldı. Her iki sütür malzemesinin gerilme dayanımları herhangi bir işlem olmaksızın düğümsüz ve düğümlü olarak ölçüldü. Sütür malzemeleri Instron 3369 Universal test cihazı kullanılarak düğümlü ve düğümsüz gerilme testine tabi tutuldu. Malzemeler daha sonra in vitro bir ortamı simüle etmek için 10 gün boyunca plazmada tutuldu ve gerilme dayanımı düğümlü ve düğümsüz olarak ölçüldü. Bulgular: Polipropilen sütürlerin PG sütürlerden daha dayanıklı olduğu bulundu (p<0.01). Bu sonuç hem düğümlü hem düğümsüz ölçümlerde benzerdi. İmmersiyon öncesi ve sonrasında düğümlü ve düğümsüz değerler arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p>0.05). Sonuç: Düğümsüz ve düğümlü PG sütürlerin gerilme dayanımı PP sütürlerden daha düşüktür. Bu özellik dokuyu simüle etmek için plazma immersiyonundan sonra değişmedi. Sütüre bağlı komplikasyonlar emilebilen sütürlerde emilmeyen sütürlere göre göreceli olarak daha azdır. Tüm bu özellikler nedeniyle PP sütürlerin nazal cerrahide kıkırdak şekillendirmesinde ve stabilizasyon gerektiren olgularda güvenle kullanılabileceğini düşünüyoruz.