Architecture is an evolutionary field. Through time, it changes and adapts itself according to two things: the environment and the user, which are the touchstones of the concept of culture. Culture changes in long time intervals because of its cumulative structure, so its effects can be observed on a large scale. A nation displays itself with its culture and uses architecture as a tool to convey its cultural identity. This dual relationship between architecture and culture can be observed at various times and in various lands, most notably in Latin American designers. The geographical positions of Latin American nations and their political situations in the twentieth century leads to the occurrence of a recognizable cultural identity, and it influenced the architectural design language of that region. The nonlinear forms in architecture were once experienced commonly around Latin America, and this design expression shows itself in the designers’ other works through time and around the world. The cultural background of Latin American architecture investigated within this study, in terms of their design approach based upon the form and effect of Latin American culture on this architectural design language, is examined with the explanation of the concept of culture by two leading scholars: Geert Hofstede and Richard Dawkins. This paper nevertheless puts together architecture and semiology by considering key twentieth century philosophers and cultural theorist methodologies. Cultural theorist and analyst Roland Barthes was the first person to ask architects to examine the possibility of bringing semiology and architectural theory together. Following an overview of existing semiological conditions, this paper analyzed Roland Barthes and Umberto Eco’s hypothesis of the semiological language of architectural designs of Latin American designers by examining their cultural origin. The work’s findings express the historical conditions that enabled the contemporary architecture and culture study of Latin America between 1945 and 1975 to address the “Latin American model” of architectural modernism.

Urban agriculture is where people raise plants and animals in or near cities to provide the fresh food they need and earn money. It also involves producing and distributing the required inputs and processing and selling the final products. Urban agriculture's potential is highlighted by its contribution to the built environment and sustainable development. Urban agriculture already exists because of the characteristics of urban life and terrain, but it is deeply ingrained in urban culture. In the light of this scenario and from the point of the fourth industrial revolution, a systematic literature review was carried out by taking into account the transformation and transformative effects of urban agricultural practices in and around the city, agricultural activities, urban area use, social and economic dimensions, ecological contributions, and sustainability. Qualitative data analysis was also conducted to ascertain the connections between the investigated areas.

Medya, güncel konularda kamuoyunun yönlendirilmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Batı'daki İslamofobi hakkında birçok çalışma yapılırken Türkiye'de İslamofobi'nin varlığı henüz tartışma konusu olmamıştır. Ancak Türkiye'nin Batılılaşma süreci boyunca güzel sanatların birçok dalında İslam'a ve Müslümanlara dair imgelerin genellikle olumsuz olduğu görülür. Bu makalede İslamofobi kavramının yanı sıra mizah dergilerinin İslam'a ilişkin bu olumsuz imgeleri nasıl oluşturduğu ve beslediği tartışılmaktadır. Çalışmada 1910-2010 arasında yayımlanan mizah dergilerinden rastgele seçilenlerle günümüzde en çok satan mizah dergileri Leman, Penguen ve Uykusuz'un 2014'teki tüm sayıları olmak üzere toplamda yaklaşık 35.500 karikatür içerik analizi ve göstergebilimsel çözümlemeyle incelenmiştir. Elde edilen bulgular İslam veya Müslümanların Batı'daki İslamofobik imgelere benzer bir biçimde sunulduğunu göstermektedir. İslamofobik klişeler genellikle Müslüman bireylerin giyim ve davranışları üzerinden oluşturulmuş ve genellikle Müslüman figürü yobazlık, terörizm, sahtekârlık ve sapıklıkla ilişkilendirilmiştir.

No abstract

Kitle iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle, gündelik yaşam pratikleri kitlesel ve popüler üretim zincirinin içine dahil olmuş ve küresel düzeyde yaygınlaşmıştır. Totaliter sistemlerde zor kullanılarak gerçekleştirilen uygulamalar, demokrasilerde rızanın üretimi ile başarılmaktadır. Bu sebeple medyanın, eğitim sisteminin ve popüler kültürün, özellikle küresel düzeyde egemen güçlerin istekleri doğrultusunda, rızanın imalatı için çalışması gerekmektedir. Günümüzde basit bir "şey" olarak üretilen bir fikir veya eylem bir anda popülerleştirilebilmekte ve ürün haline getirilebilmektedir. İnsanların kendi fotoğraflarını akıllı telefonlarla veya web kameralarla çekip herhangi bir sosyal medya ortamında paylaşma eylemi olarak ortaya çıkan "selfie" de özellikle son iki yılda bir fenomen haline gelmiştir. İnsanlar bir zamanlar yabancılarla paylaşmaktan çekindikleri en özel anlarını bile selfie akımı aracılığıyla, kendi rızalarıyla fotoğraflamakta ve sosyal medyada paylaşmaktadırlar. Bu çalışmada sosyal medyadaki selfie akımı, Chomsky'nin "Rızanın İmalatı" modelinden yola çıkılarak, eleştirel kuram bağlamında analiz edilmiş, küresel ideolojinin hegemonya yoluyla tek tipleştirme çabasının kodları gözler önüne serilmiştir.