Transmigracja kła dolnego jest rzadką anomalią zębową polegającą na przekroczeniu przez kieł linii pośrodkowej żuchwy. Wśród metod leczenia wymienia się: ekstrakcję zęba zatrzymanego, autotransplantację lub ortodontyczne wprowadzenie zęba do łuku zębowego. W przypadku opisanej pacjentki podjęto decyzję o ortodontycznym wprowadzeniu zęba zatrzymanego do łuku. Za podjęciem leczenia przemawiała dobra współpraca z rodzicami, stopień I zatrzymania kła według Mupparapu, a także bezpieczna odległość od korzeni zębów sąsiednich.

STRESZCZENIE Wstęp. Proces leczenia aparatem stałym prowadzi do spadku średniej jakości życia na początku terapii. Efektywna komunikacja lekarz-pacjent pozwala uniknąć nieporozumień wynikających z braku zrozumienia możliwych do wystąpienia trudności w trakcie leczenia ortodontycznego. Cel. Celem pracy jest określenie znaczenia komunikacji lekarz-pacjent w ocenie wyników leczenia ortodontycznego. Materiał i metody. W badaniu wykorzystano autorską ankietę składającą się z 19 pytań, z czego 5 dotyczyło komunikacji lekarz-pacjent. Kryterium udziału w badaniu było zakończone leczenie ortodontyczne aparatem stałym lub nakładkami typu aligner. Ankietę wypełniło 299 respondentów, z czego 293 odpowiedzi uznano za ważne. Dane zostały poddane analizie statystycznej. Za wyniki istotne statystycznie uznano p < 0,05. Wyniki. Uzyskano istotną statystycznie korelację między satysfakcją pacjenta, a komunikacją z lekarzem ortodontą, przedstawieniem planu leczenia przez lekarza ortodontę, zrozumieniem planu leczenia przez pacjenta. Większość respondentów (87,6%) podało, że chciałoby na każdej wizycie otrzymywać rzetelną informacje o wykonywanych przez lekarza ortodontę procedurach.

STRESZCZENIE Dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego występowania nadliczbowego siekacza w żuchwie wraz z przedstawieniem przypadku własnego, celem omówienia znaczenia i implikacji tej patologii w praktyce klinicznej. Przedstawiono przypadek własny pacjentki z nadliczbowym, niewyrzniętym siekaczem dolnym o zmniejszonych wymiarach, który był przyczyną stłoczeń, co skutkowało wdrożeniem terapii ekstrakcyjnej. W analizowanych pracach ponad połowa dodatkowych siekaczy w żuchwie posiadała prawidłową budowę i kształt oraz w większości przypadków była przyczyną niedoboru miejsca, stanowiąc wskazanie do ekstrakcji.