A 83 years old man was operated due to the acute abdominal findings and left strangulated inguinal hernia. On the exploration, trapping of sigmoid colon in the left inguinal canal observed and colonic wall was partly necrotic. After reduction, when the peritoneum covering the mesentery of the colon was opened, posterior wall defect and colonic content was seen in the mesentery. This view explained the CT that shows free air without free fluid in the abdomen. End Colostomy with Hartmann's Pouch was the choice of the operation.

Bu makalede, eleştirel realist ve ilişkisel bir sosyal teorik perspektiften hareket ederek sosyoloji, modern toplum ve bireycilik arasındaki ilişkileri irdeliyor ve birbiriyle ilişkili şu iki argümanı savunuyoruz: 1) Sosyoloji, tanımı gereği, klasik liberal geleneğin “kendi eylemlerine bütünüyle hâkim ve tercihlerinin tam bilincindeki özerk ve rasyonel birey” kurgusunun reddi anlamına gelmektedir ve bu kurgunun sosyal bilimlerdeki yansıması olan “metodolojik bireycilik”, sosyoloji için uygun olmayan bir yöntemdir. 2) Bununla birlikte, sosyolojinin metodolojik bireyciliğe tanımı gereği karşı olması, sosyolojinin bireyciliğin tüm türlerine ve asli değerlerine kategorik olarak karşı olduğu ya da olması gerektiği anlamına gelmemektedir. Makalenin ilk iki bölümünde bu argümanları savunduktan sonra, son bölümde, sosyoloji ile bireycilik türleri arasındaki ilişkiye dair teorik ve metodolojik tartışmamızı modernitenin tarihsel ve kurumsal çözümlemeleri ile karşılaştırmayı deniyoruz. Wagner’ın ve Berman’ın tarihsel modernlik çözümlemelerinden hareketle, sosyolojinin teorik birikimiyle olduğu kadar modern toplumun yapısal veçheleriyle de uyumlu olan, liberal bireycilikten daha gelişkin bir bireyciliğin, “özgünlük ve kendini gerçekleştirme bireyciliğinin” mümkün olduğunu ileri sürüyoruz. Böylece eleştirel bir sosyal teorinin –karmaşık ve bulanık olabilen– “bireycilik” fikri karşısındaki tutumu bir nebze de olsa netlik kazanmış olmaktadır: Tanımı gereği metodolojik bireyciliğin reddini gerektiren sosyoloji, kendini gerçekleştirme fikrine dayalı özgünlük bireyciliğine karşı olmadığı gibi, onu destekleyen ve gelişimine katkıda bulunan en önemli modern kurumlardan biri konumundadır.

ÖzGünlük hayatta trafik kazaları oranlarına bakıldığında sürücü hatalarının oldukça fazla olduğu görülmektedir. Pazara yeni çıkan araç modelleri sürücüye şerit takibi başta olmak üzere akıllı sürüş ve sürüş asistanı gibi otonom veya yarı otonom sürüş destekleri sunan kontrol yöntemleri ile ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada otonom araçların trafikte iken sürücüye yardımcı olması için trafik işaretlerinin doğru olarak tanınması ve sürücüye uyarıda bulunması adına bir sistemin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Sistemin geliştirilmesi sürecinde şahsi araç üzerine montajlanmış bir kameradan alınan yol görüntü videolarıyla özgün bir veri seti oluşturulmuş ve bu verilerle trafikte yollarda bulunan işaretlerin ve trafik lambalarının tanınması sağlanmıştır. Yüksek tanıma doğruluğu için çeşitli yapay zeka algoritmaları birleştirilerek etkili bir sınıflandırma gerçekleştirilmiştir. Eğitim veri setinin oluşturulması için şahsi aracın ön camına yerleştirilmiş olan bir yol kamerası ile Konya ili Selçuklu ve Meram ilçelerinin yollarındaki trafik lambalarından ve trafik levhalarındaki işaretlerden video kamera verileri ede edilmiştir. Şahsi araçtan elde edilen veri seti kullanılarak bir yapay sinir ağı modeli eğitilmiştir. Deneysel olarak yapılan bu çalışmada %90 oranında doğruluk elde edilmiştir. Trafik işaret ve lambalarını tanıma sisteminden sonra otonom bir araç platformu için şerit tanıma ve viraj algılama sistemi geliştirilmiştir. Bu sistem sayesinde aracın direksiyon açısı hesaplanmış ve bir PID kontrolcüyle aracın direksiyonu otonom olarak kontrol edilmiştir.

No abstract

Adorno and Bourdieu share the same interest in developing theoretical and methodological tools of a sociology of cultural forms. In this article, I argue that the main goal of both thinkers is to investigate ways to overcome internal and purely formal interpretations without falling into vulgar sociological explanations that reduce cultural forms to external social context. In line with the thesis of “priority of mediation” of his negative dialectics, Adorno develops a meta-critical style of interpretation based on establishing formal analogies between different fields which abolishes the illusion of absolute autonomy of cultural forms while acknowledging their truth contents. In his reflexive sociological critique, Bourdieu aims to reveal social and political implications of cultural forms without reducing them to external social context by building homologies between different fields. I try to reveal the common aspects of these critical methods through the Heidegger critiques of two thinkers. I also try to show that the dialectical critiques of rationality of them echo each other in aiming to reach an understanding of reason free from domination and symbolic violence by revealing the social mediations of reason that embodied in cultural fields.