Küresel ölçekte çevre sorunlarının yaşandığı günümüzde doğayı koruyan, yerel halkın refah düzeyine katkıda bulunan ve doğal alanlara yapılan sürdürülebilir bir turizm türü olan ekoturizmin önemi daha iyi kavranmaktadır. Sahip oldukları kültürel ve doğal peyzaj özellikleri bakımından güçlü rekreasyonel potansiyelleri olan kırsal alanlar, ekoturizm için önemli destinasyonlar sunmaktadır. Bu doğrultuda yapılan çalışmada İzmir ili Bayındır ilçesinin ekoturizm olanaklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada ilçenin sahip olduğu peyzaj özellikleri doğal, kültürel ve sosyo-ekonomik özellikler kapsamında incelenmiş ve ekoturizm olanakları belirlenmiştir. Bu olanaklar SWOT analizi yöntemi kullanılarak değerlendirilmiş, Bayındır ilçesindeki doğal ve kültürel değerlerin ekoturizm faaliyetlerine olanak sağlayacak yapıda olduğu sonucuna varılmıştır. İlçenin peyzaj özelliklerinin ekoturizm olanakları açısından en uygun şekilde değerlendirilmesi için bazı önerilerde bulunulmuştur

Araştırmada, topraksız tarım koşullarında gerçekleştirilen baş salata (Lactuca sativa var. capitata) yetiştiriciliğinde katı ortam kültüründe 3 farklı tuzluluk [(Kontrol (EC0), Kontrol+1 dS m-1 (EC1) ve Kontrol+2 dS m-1 (EC2)] düzeyinin verim ve bitki besin elementleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Belirlenen hedefe ulaşmak üzere, PE malzemeden yapılmış kanallarda içerisine perlit ortamı kullanılarak Bombola F1 çeşidi yetiştirilmiştir. Bu amaçla, yetiştiricilik dönemi sonunda bitkilerin bitki besin elementi analizleri gerçekleştirilmiştir. I. üretim döneminde, bitkilere günlük ortalama 0,25-3,76 L bitki-1, II. üretim döneminde ise ortalama 0,33-3,50 L bitki-1 arasında değişen miktarda besin çözeltisi uygulanmıştır. I. üretim döneminde konulardan drene olan ortalama besin çözeltisi miktarlarının 0,15-2,29 litre bitki-1, II. üretim döneminde ise 0,26-2,43 L bitki-1 arasında değişmiştir. Tuzluluk düzeylerinin baş salata yapraklarındaki N, P, K, Mg, Zn ve Mn içerikleri üzerindeki ana etkisi istatistiksel anlamda önemli bir fark yaratmıştır. Tuzluluk düzeylerinin baş salata yapraklarındaki Ca, Fe ve Cu içerikleri üzerindeki etkisi ise önemsiz bulunmuştur (p<0,05). Elde edilen sonuçlara dayanarak, topraksız tarım baş salata yetiştiriciliğinin belli bir konsantrasyona sahip tuzlu sulama sularının kullanılarak gerçekleştirilebileceği yaklaşımında bulunmak mümkündür.

Araştırma, Ege Üniversitesi Bayındır Meslek Yüksekokulu yerleşkesinde bulunan ısıtmasız sera koşullarında yürütülmüştür. Topraksız süs lahanası (Brassica oleracea var. acephala) yetiştiriciliğinde tuzlu koşulların bazı kalite kriterleri ve bitki besin elementi içerikleri üzerindeki etkisini belirlenmiştir. 3 farklı tuzluluk düzeyi (S0, S1, S2) denenmiştir. Çalışmada denemeye alınan tuzluluk düzeyi koşulu için iki farklı serada baş salata ve süs lahanası yetiştiriciliği olmak üzere birbirinden bağımsız iki ayrı yetiştiricilik gerçekleştirilmiştir. Bu şekilde süs lahanası yetiştiriciliği için biri baş salata kontrol uygulamasından drene olan besin çözeltisinin tuzluluk düzeyi (S0: Kontrol, S1: Konulardan alınan drenaj çözeltisi, S2: S1+1 dS m-1) olmak üzere olmak üzere 3 tuzluluk düzeyi denemiştir. Belirlenen amaca ulaşabilmek için bazı kalite kriterleri ile bitkilerin yaprak ve kök aksamlarındaki bitki besin elementi analizleri gerçekleştirilmiştir. Tuzluluk düzeylerinin bitki boyu, çapı ve görsel skoru üzerindeki etkisi istatistiksel anlamda önemli bulunmuştur. En yüksek bitki boyu, bitki çapı ve görsel skoru değerleri en düşük tuzluk düzeyi konularında tespit edilmiştir (p<0,05). Tuzluluk düzeylerinin süs lahanası yapraklarındaki P, Ca, Mg, Fe, Cu, Zn ve Mn içerikleri üzerindeki ana etkisi istatistiksel anlamda önemli bir fark yaratırken, tuzluluk düzeylerinin süs lahanası yaprakları N ve K içerikleri üzerindeki etkisi ise önemsiz bulunmuştur.