This research aims to analyze the religiosity and political participation of the university students in Turkey. For

ÖzDin, on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren sosyologların dikkatini çekmeye başlamıştır ve bu alanda detaylı çalışmaların ise yirminci yüzyıla denk geldiği görülür. Yapılan çalışmalarda birçok din tanımı olması yansıra dinin evrensel bir tanımının yapılamamış olması, ona bağımlı olarak yapılabilecek bir dindarlık tanımlaması yapmayı da oldukça güç hale getirecektir. Ayrıca, tek tip bir dindarlıktan söz etmenin mümkün olamadığı gibi ampirik yöntemlerle bilgi toplayarak dindarlığı ölçmek de hiç kolay olmamaktadır. Literatürde sadece dindarlığın nasıl ölçüleceği değil, ölçülüp ölçülemeyeceği konusu üzerine bile tartışmalar yapıldığı görülmektedir. 1960'lardan sonra dindarlık çok boyutlu bir fenomen olarak görülmeye başlanmış ve dindarlığı çok boyutlu ölçen ölçekler geliştirilmiştir. Bu yıldan sonra dinin ölçülmesi ile ilgili yapılan çalışmalarda dinin tek boyutlu, homojen bir yapıda olmadığını görülür. Bunlara bağlı olarak bu çalışma kapsamında; dindarlığın ölçülebilirliği tartışmaları ile beraber oluşturulan çok boyutlu dindarlık ölçeklerine yer verilmiştir. Bunu yaparken ülkemizde yapılan dindarlık ölçme çalışmaları da incelenerek dindarlığın farklı boyutlarının kimler tarafından nasıl oluşturulduğu da incelenmiştir. Ayrıca; dindarlık ölçme çalışmalarının zorluğu ile beraber dindarlığın bundan sonra da ölçülmeye devam edeceğini söylemek mümkündür.

Bu araştırma, evli bireylerin suçu affetme düzeyleri ve evlilik uyumu arasındaki ilişkileri belirlemeyi amaçlayan ilişkisel tarama modeli ile gerçekleştirilmiş nicel bir araştırmadır. Araştırmanın örneklemini 125'i kadın ve 85'i erkek 210 evli birey oluşturmuştur. Araştırma kapsamında, Evlilik uyumu Locke ve Wallace (1959) tarafından geliştirilmiş Evlilik Uyumu Ölçeği (EUÖ) ile Suçu Affetme ise Palegari, Regalia ve Fincham (2000) tarafından geliştirilmiş Evlilikte Suçu Affetme ölçeği (ESAÖ) ile ölçülmüştür. Araştırmanın sonuçlarına göre EUÖ anlaşma boyutu ile ESAÖ dargınlık-kaçınma boyutu arasında negatif yönlü yüksek düzeyde bir ilişkinin olduğu saptanmıştır. Ayrıca, EUÖ ilişki tarzı boyutu ile ESAÖ dargınlık-kaçınma boyutu arasında negatif yönlü orta düzeyde bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Son olarak, araştırmadan elde edilen bulgular literatür eşliğinde tartışılmış ve ortaya çıkan sonuçlar doğrultusunda öneriler getirilmiştir.

Gelin-kaynana çatışması, esas olarak, ataerkil ailedeki kadınların, kadına verilen konumu paylaşamamasından kaynaklamaktadır. Bu çatışmayı sadece iki kadını ilgilendiren bir sorunmuş gibi ele alarak, basit bir kıskançlık olarak tanımlamak ve sorunu ataerkil toplumlarda erkek üzerinden kazanılan güç ilişkilerinden ayrı düşünmek oldukça sığ bir bakış açısı olur. Çatışmanın nesnesi erkek olarak görünse de sorunun temeli ailedeki bu güç ilişkilerinde aranmalıdır. Ayrıca bu çatışma, erkeği ve sonrasında tüm aileyi ilgilendiren bir duruma gelerek evliliklerin sonlanmasına bile neden olabilmektedir. Gelin-kaynana çatışmasını derinlemesine anlayabilmek amacı ile bu nitel araştırma Konya'da ikamet eden 119 evli kadın ile Eylül-Kasım 2018 tarihleri arasında görüşülerek gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler sırasında katılımcıların tamamı "gelin" olarak ele alınmış ve kayınvalideleri ile olan ilişkileri değerlendirilmiştir. Çalışmada, demografik sorular, kayınvalideleri ile ilişkilerinde yaşadıkları sorunlar, onların varsa sevdikleri ve sevmedikleri özelliklerinin neler olduğu ve böyle bir çatışmanın varlığı ve sebepleri konusunda ne düşündükleri hakkında sorular sorulmuştur. Ayrıca gelin-kaynana arasındaki ilişkinin değişip değişmediğini tespit etmek amacı ile kadınlar üç kuşağa ayrılarak incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre katılımcıların çoğunluğu gelin-kaynana ilişkilerini kötü olarak tanımlamaktadır. Bu durum en çok ikinci kuşakta görülmektedir. Birinci kuşak (en yaşlı kuşak) en fazla itaat eden kuşak iken ilişkilerin nispeten iyi olduğu kuşak ise üçüncü kuşak olmuştur. Gelinlerin kayınvalideler karşısında güç kazanmaya başladığı bu çalışmanın bir diğer bulgusudur. Sorunun temeli olarak en çok "aynı evde yaşamak" ve "kayınvalidelerin her şeye karışması" belirtilmiştir. Kayınvalidelerin sevilmeyen özellikleri sevilenlerden çok daha fazladır ve "her şeye karışan" ve "cimri olan" kayınvalide özellikleri sevilmeyen tam tersi ise sevilen özelliklerin belirleyicisidir.

This paper contributes to literature by investigating empirically the determinant factors on life satisfaction and happiness with respect to the quality of human capital and religiosity by using World Values Survey (WVS) data on Turkey. The key findings are that: (i) people with high skills and higher income tend to be unhappy and unsatisfied with their lives; (ii) cognitive workers who have higher educational attainment, who are employed, and who believe that their fate is shaped by themselves are more likely satisfied by their lives; whereas manual workers with high number of children and with higher skill level are less satisfied; (iii) individual and social religiosity have also a strong positive impact on happiness and life satisfaction for manual workers. Our findings also confirm the importance of a core set of demographic variables in estimating the individual happiness and life satisfaction such as gender, age, and marital status.