Ö ÖZ ZE ET T A Am ma aç ç: : Çok kesitli bilgisayarlı tomografi anjiyografi (ÇKBTA), böbrek transplantasyonu öncesinde canlı böbrek vericilerinin değerlendirilmesinde kabul görmüş bir görüntüleme yöntemidir. Çalışmamızda, vericilerde böbrek arter ve venöz yapılarını tek faz bilgisayarlı tomografi anjiyografi (BTA) ile değerlendirerek sonuçların operasyon bulguları ile karşılaştırılması ve BTA'nın sensitivitesini araştırmak amaçlanmıştır. G Ge er re eç ç v ve e Y Yö ön nt te em ml le er r: : Ekim 2010-Aralık 2014 tarihleri arasında 69 (35 erkek, 34 kadın; ortalama yaşları 41±7 yıl) hastaya operasyon öncesi BTA incelemesi 64 kanal cihaz ile gerçekleştirildi. BTA incelemesinde tüm böbrek vericilerine 1,5 mL/kg intravenöz kontrast madde verilerek sadece arteriyel fazda 0,625 mm kesit kalınlığında görüntüler elde edildi. Maksimum intensite projeksiyon ve virtual rendering teknikleri kullanılarak 3 boyutlu görüntüler elde edildi. Renal arter sayıları, erken arteriyel dallanma; renal ven sayıları, renal ven anomalileri (sirkümaortik, retroaortik) operasyon sırasındaki bilgilerle karşılaştırılarak sensitivite, spesifisite ve tanısal doğruluk oranları hesaplandı. B Bu ul lg gu ul la ar r: : BTA'da 17 hastada aksesuar renal arter saptandı. Ancak bir hastada operasyon sırasında; BTA'da saptanamayan aksesuar arter saptandı. BTA'da 69 hastadan yedisinde erken dallanma saptandı. Ancak bir hastada BTA'da tespit edilen erken dallanma operasyon sırasında izlenmemişti. BTA'da yedi hastada aksesuar renal ven saptandı. Ancak bir hastada operasyon sırasında, BTA'da tespit edilemeyen aksesuar ven saptandı. Kortikal kist beş hastada, böbrek taşı bir hastada, çift üreter bir hastada ve renal arter darlığı bir hastada BTA ile saptandı. BTA ile operasyon bulguları karşılaştırıldığında, çoklu renal arterlerin saptanmasında sensitivite %94, spesifisite %100 ve tanısal doğruluk %98 idi. Erken dallanma saptamada sensitivite %100, spesifisite %98 ve tanısal doğ-ruluk %98 iken, renal venöz anomali saptamada sensitivite %87, spesifisite %100 ve tanısal doğruluk %98 idi. S So on nu uç ç: : BTA renal donörlerde operasyon öncesi kullanılan noninvaziv güvenilir bir görüntüleme yöntemi olup, sadece arteriyel fazda alınan görüntülerin tanısal doğruluğu renal arter ve ven sayılarını, erken dallanmayı, venöz anomalileri saptamada oldukça yüksektir. Tek faz arteriyel çekim kontrastsız faza gerek kalmadan renal-ekstrarenal patolojileri de ayrıntılı bir şekilde değerlendirebilmek için yeterlidir.A An na ah h t ta ar r K Ke e l li i m me e l le er r: : Böbrek transplantasyonu; çok kesitli bilgisayarlı tomografi

The prevalence of cognitive impairment is extremely high in dialysis patients, and it has been hypothesized that low urea clearance has an impact on cognitive impairment. However, several other studies conducted in the era of high-flux dialysis have not shown an association between lower Kt/V and poorer cognitive function. Therefore, studies that directly examine the relationship between dialysis adequacy and cognitive function in hemodialysis patients are essential. The present study aimed to investigate the cognitive functions of hemodialysis patients and their relationship with dialysis adequacy. Methods. This cross-sectional observational study included 100 patients and 100 healthy volunteers. Dialysis adequacy was assessed by the Kt/V ratio in the previous month. The Mini-Mental State Examination (MMSE), the Montreal Cognitive Assessment Test (MoCA), and the Clock Drawing Test (CDT) were used to assess cognitive function. Multiple regression analysis was used to determine the significant association between the cognitive assessments and the independent variables (Kt/V, age, education, hemoglobin, and albumin). Results. There were no significant differences between patients and controls in age and sex. Patients had a mean Kt/V ratio of 1.52±0.29. MMSE, MoCA, and CDT were lower in patients than in controls. There were strong positive correlations between MMSE and Kt/V (r = 0.81), MoCA and Kt/V (r = 0.84), CDT and Kt/V (r = 0.79). Conclusion. Cognitive functions in hemodialysis patients were significantly decreased compared with healthy controls and associated with dialysis adequacy. Dialysis adequacy should be questioned in patients with low cognitive function.

No abstract

Background and Aims Hyperuricemia has been associated with the development of hypertension, cardiovascular, and renal disease. However, there is no data about the effect of lowering uric acid level on hypertension, renal function, and proteinuria in renal transplant patients. We therefore conducted a prospective study to investigate the benefits of allopurinol treatment in renal transplant patients and to investigate indirectly its effect on graft survival. Method A total of 105 Renal transplant recipients(RTRs) were included in this study. Patients were randomized to receive either placebo (n=51) or 300 mg/day allopurinol (n=54). We have examined uric acide, urinary albümin/Cr ratio, eGFR, CRP and blood pressure before and 24 weeks later after treatment in both group. Results In the allopurinol group, the mean serum uric acid levels, eGFR, creatinine urinary albümin/Cr ratio significantly improved(P < 0.001). However, blood pressure, CRP not statistically significant (P > 0.05). No correlation was observed between changes in uric acide and changes in CRP, or blood pressure in the allopurinol group. No significant changes were observed in the control group (P > 0.05). Multivariable regression analysis showed that uric acide was positively correlated with UACR (r= 0,473, β = 0.021, P = 0.002) and negatively correlated with eGFR ( r= -0554 β = 0.016, P = 0.001) in RTRs. Conclusion We bring indirect evidence that hyperuricemia increases urinary albümin/Cr ratio, and decreases eGFR. Hence, management of hyperuricemia may prevent the progression of renal disease, even in patients with normal renal function, suggesting that early treatment with allopurinol should be an important part of the management of renal transplant recipients. Long-term follow-up studies are warranted to identify the benefits of uric acid management on renal function and proteinuria.

No abstract