Background A comprehensive literature review suggests that self-esteem seems to be contingent on being satisfied in various domains of life. Although there are multiple studies that have addressed the direct relationship between both variables, there is still little known about the psychological mechanisms that underlie this association. Since self-presentation is an important process in young adulthood, the main goal of the present study was to consider self-promotion and self-deprecation as potential mediators between life satisfaction and self-esteem. Participants, Methods and Data Collection The study included 328 young adults aged between 18 and 35. Most of them were women (74.1%). The data were collected in Poland through an anonymous self-administered battery of questionnaires on the Internet platform. The participants completed the Satisfaction with Life Scale, the Rosenberg Self-Esteem Scale, and the Self-Presentation Style Questionnaire. Results A high and positive correlation coefficient was obtained between self-esteem and life satisfaction ( r = 0.73; p < 0.001). The level of self-esteem correlated positively with the style of self-promotion ( r = 0.46; p < 0.001) and negatively with the style of self-deprecation ( r = −0.63; p < 0.001). Similarly, life satisfaction was positively associated with self-promotion ( r = 0.37; p < 0.001) and negatively with self-depreciation ( r = −0.42; p < 0.001). Moreover, both self-promotion (β = 0.67; p < 0.001) and self-deprecation (β = 0.58; p < 0.001) acted as mediators between life satisfaction and self-esteem. Conclusion The present study increases our knowledge about the mediatory role of self-promotion and self-deprecation. An overall sense of satisfaction with one’s own life can lead to higher self-esteem when young people are aware of their strengths and talents. Likewise, lower life satisfaction can elicit less positive self-esteem when people tend to undervalue their capabilities.

Cel badań. Celem prezentowanych analiz było sprawdzenie, czy występują różnice między cechami osób niebędących w związku romantycznym a posiadającymi partnera pod względem cech: lękowość, niestabilność emocjonalna i nieufność. Metodologia. Przeprowadzono badanie z udziałem 242 osób (192 kobiet i 50 mężczyzn) o średniej wieku wynoszącej 21 lat. Wykorzystany został inwentarz CAT-PD-SF: Mistrust, Anxiety i Affective Lability (Simms, Goldberg, Roberts, Watson, Welte & Rotterman, 2011). Wyniki. Badania wykazały, że występuje różnica między płciami pod względem lękowości – kobiety otrzymały wyniki wyższe na tej skali od mężczyzn. Otrzymane rezultaty wskazują na brak istotnych różnic między osobami w związku romantycznym a nieposiadającymi partnera pod względem lękowości, chwiejności emocjonalnej i nieufności, a zatem nie stanowiły one czynników różnicujących osoby żyjące w pojedynkę i w związku. Wnioski.. Badane grupy nie różnią się pod względem lękowości, chwiejności emocjonalnej i nieufności. Może to wynikać ze zmian we współczesnym społeczeństwie. Wyniki te, choć nie potwierdzają postawionej hipotezy, są optymistyczne, podważają bowiem negatywny stereotyp singli.