No abstract

No abstract

Virginia Woolf, son derece deneysel olan modernist romanı Dalgalar (1931) (The Waves)'da, insan deneyiminin psikolojik derinliğini ve dokusunu, bir dizi parçalanmış ve kopuk görüntüler, iç monologlar ve kendi kendine konuşma tekniği (soliloquy) yoluyla tasvir ederek, kayıp, hayal kırıklığı ve kırılmışlık hissini vurgulamaktadır. Dalgalar (1931) romanı boyunca, karakterler kendilerini ifade etmeye çabalarlar ve insan ve insan olmayan yaşam formları ile etkileşimler içine ve çevre ile birlikte var olma yoluyla bir öz-imge inşası için posthüman bir arayışa girerler. Bu makale, Woolf'un doğa ile kültür, benlik ve çevre, insan ve insan olmayan yapılar arasındaki arayüz anlayışına yeni bir bakış açısı sunmak için materyal bir posthüm anist yaklaşımla Dalgalar'ı (1931) incelemektedir. Bu yaklaşım karakterlerin doğayla bütünleşme ve bir olmaya özlem duymak ve canlı ve cansız varlıkların maddeselliğini keşfetmek ve paramparça imajlarını ve modern yaşam tarzlarını yeniden tanımlamalarına yardımcı bir araç olarak görülmektedir.

Posthumanism and its core ideas have been spreading in different parts of the world and in various areas of human interest as a response to the multi-faceted problems human and more-than-human worlds are facing. In the spirit of addressing the burning questions of our times from diverse global and multi-disciplinary perspectives within the context of Posthumanism, we came together to start a new journal: Journal of Posthumanism (JoPH). As the field’s first multidisciplinary and multilingual journal, the JoPH, aims to bring together conversations that go beyond Anglo-American academia, including marginalized ontologies, epistemologies, methodologies, and axiologies, as well as underrepresented disciplines, experiences, views, cultures, and histories. By marking global multiple chapters and discussions in the area, the JoPH promises to expand fresh and diverse understandings of posthumanisms. With the hope of continuing the dialogue on a global forum in solidarity with other journals, we invite all researchers, writers, artists, activists, and scholars from different disciplines to share their work with us.

ÖzSarah Hall Carhullan Ordusu (2007) romanında gelecekte kadın üremesinin ve doğum kontrolünün nasıl olacağını, eko-distopik ve spekülatif tasvirli anlatımında, ekolojik sorunları ve bedensel hastalıkları cinsiyet politikasıyla ilişkilendirir. Geçmişe dönük olarak Sister tarafından anlatılan roman, çoğu sular altında, şiddetli ekonomik bunalım, acımasız savaşlar, eko-felaketler, ölümcül salgınlar, sosyal kargaşa, kültürel çöküşler ve büyük cinsiyet eşitsizliği ile mücadele eden kasvetli, yakın gelecekteki İngiltere'yi tasvir eder. Karada ve havada toksisitenin beden ötesi geçirgenlik (trans-coporeal) anlayışıyla yayılması, "Authority" olarak anılan totaliter ve despotik bir hükümeti istemsiz kısırlaştırma planı başlatmak için kışkırtır. Authority, kirliliğin kaynağı olarak kadınları hedef almakta ve onları gıda ve kaynak kıtlığı, yaygın zararlılar ve yeni hastalıklar, aşırı nüfus ve yaygın kirlenmeden sorumlu olarak damgalamaktadır. Nüfus kontrolü bahanesiyle kadınlara zorlayıcı bir doğum kontrol yöntemi uygulanmaktadır. Kadınlar ayrıca rutin ve aşağılayıcı kamusal gösteriler aracılığıyla sürekli gözetim altındadır. Ayrıca, kimin çocuk sahibi olabileceğine yönelik hak hükümetçe uygulanan bir üreme piyangosu ile belirlenir. Sister, zorunlu doğum kontrol implantını vücudunu, üreme organlarını ve özgürlüğünü tehlikeye atan bir işgalci cisim olarak hissetmektedir. Sister, marjinalleştirilmiş ötekiler olarak adlandırılan sadece kadınlardan oluşan Carhullan'da bulunan Carhullan Ordusu'na katılmak için kaçar. Bu makale, baskıcı hükümetin kadınları nasıl kontrol edilebilir biyolojik nesnelere (bio-subjects) ve vücutlarını biyolojik taşıyıcılara (biological vessels) indirgediğini analiz etmektedir. Bu çalışma materyal/ eko feminizmden yararlanarak, romanda tasvir edildiği gibi, karmaşık çevre politikaları ağları ile kadının üreme sistemleri arasındaki bağlantıları inceler.