Przedmiotem badania jest refleksja nad fenomenem neuroróżnorodności u osób ze spektrum ASD w kontekście koncepcji autorstwa własnego życia. Neuroróżnorodność oznacza zróżnicowanie populacyjne właściwości ośrodkowego układu nerwowego, przekładające się na zróżnicowanie poznawcze i emocjonalne populacji. Celem pracy jest przegląd literatury na temat związku, jaki zachodzi między autorstwem własnego życia, neuroróżnorodnością a zaburzeniami ze spektrum ASD. Zastosowaną metodą w niniejszej pracy jest przegląd literatury ze szczególnym uwzględnieniem literatury polskojęzycznej. Obraz kliniczny spektrum ASD jest zróżnicowany. Wśród osób z ASD są zarówno osoby samodzielne, jak i wymagające całodobowego nadzoru. Mówi się o autyzmie dobrze i źle funkcjonującym. Osoby z autyzmem dobrze funkcjonującym są zdolne do samostanowienia o sobie w przeciwieństwie do osób źle funkcjonujących, które wymagają opieki i wsparcia środowiskowego. Wśród osób z ASD istnieje duża neuroróżnorodność obrazu klinicznego. Znaczna część osób jest zdolna do samostanowienia i kreowania własnego życia.