Introduction The current study aims to evaluate the relationship between C‐reactive protein (CRP) levels, thorax CT findings and CT‐SS in patients presenting to the emergency department with COVID‐19. Methods Patients diagnosed with COVID‐19 by nasopharyngeal rt‐PCR (+) in the emergency department were included in the study. In addition to the CRP, ferritin and D‐dimer examinations of patients at admission, thorax CT involvement findings and CT‐SS results were recorded. The relationship of CRP value with CT‐SS and clinical outcome was evaluated. Results A total of 974 COVID‐19 patients, 572 males (58.7%) and 402 females (41.3%), with a mean age of 59.64 ± 17.34 years, were included in the study. The CRP values of the patients who needed intensive care and needed respiratory support were also significantly higher at admission (95.1 mg/dL vs 31.05 mg/dL) ( P < .001). The CRP values of the patients who developed any complications during the treatment of COVID‐19 were higher (79.9 mg/dL vs 41.85 mg/dL) ( P < .001). In the case of CRP >124.5, a thorax CT density score 7.35 times higher was determined to be severe. In addition, it was determined that there was a 9.09‐fold increase in the incidence of negative imaging findings in terms of COVID‐19 in cases where the CRP value was <12.5 mg/dL. Conclusion The CRP levels of COVID‐19 patients measured upon admission to the emergency room are correlated with the severity of lung involvement and are an important predictor of clinical outcomes.

Introduction: The current study aims to evaluate the relationship between C-reactive protein (CRP) levels, thorax CT findings and CT-SS in patients presenting to the emergency department with COVID-19. Methods: Patients diagnosed with COVID-19 by nasopharyngeal rt-PCR (+) in the emergency department were included in the study. In addition to the CRP, ferritin and D-dimer examinations of patients at admission, thorax CT involvement findings and CT-SS results were recorded. The relationship of CRP value with CT-SS and clinical outcome was evaluated. Results: A total of 974 COVID-19 patients, 572 males (58.7%) and 402 females (41.3%), with a mean age of 59.64±17.34 years, were included in the study. The CRP values of the patients who needed intensive care and needed respiratory support were also significantly higher at admission (95.1 mg/dL vs. 31.05 mg/dL) (p<0.001). The CRP values of the patients who developed any complications during the treatment of COVID-19 were higher (79.9 mg/dL vs. 41.85 mg/dL) (p<0.001). In the case of CRP >124.5, a thorax CT density score 7.35 times higher was determined to be severe. In addition, it was determined that there was a 9.09-fold increase in the incidence of negative imaging findings in terms of COVID-19 in cases where the CRP value was <12.5 mg/dL. Conclusion: The CRP levels of COVID-19 patients measured upon admission to the emergency room are correlated with the severity of lung involvement and are an important predictor of clinical outcomes.

Cerrahi teknolojideki gelişmeler beraberinde cerrahi alan enfeksiyonu (CAE) gibi olumsuz ve istenmeyen sonuçları da getirmiştir. CAE hastane kaynaklı olarak ortaya çıkan infeksiyonların önde gelen nedenlerindendir. Bu tür infeksiyonlarda morbidite ve mortalite artışı olmakta, hastanede yatış süresi uzamakta, antibiyotik kullanımı artmaktadır. Yapılan kontrollü çalışmalar profilaktik antibiyotik kullanımı ile bu enfeksiyonların önemli boyutlarda azaltılabildiği göstermiştir. Ancak perioperatif antibiyotik kullanımının iyi bir cerrahi tekniğe, asepsi ve antisepsi uygulamalarına alternatif olmadığının bilincinde olmamız gerekir. Cerrahi profilaktik antibiyotik kullanımı; bakteriyel florayı azaltmak ve olabilecek kontaminasyonu normal konakçı mekanizmaların karşı koyabileceği düzeye getirmek için, antibiyotiklerin veya antimikrobiyal ajanların perioperatif dönemde enfeksiyon olmadan veya enfeksiyon gelişmesini önlemek amacıyla kullanılmasıdır. Antibiyotik profilaksisi, temiz-kontamine ve kontamine cerrahi girişimlerde rutin olarak önerilirken, temiz cerrahi girişimler için görüş farklılıkları bulunmaktadır. Kirli girişimlerde uygulanan profilaksi değil, genellikle tedavidir. Baş-boyun cerrahisinin elektif operasyonları genellikle temiz ya da temiz-kontaminedir. Paratiroidektomi, submandibüler gland eksizyonu, tonsillektomi, adenoidektomi, rinoplasti ve mandibula fraktürü onarımı gibi oral faringeal mukoza insizyonu yapılan temiz-kontamine işlemlerde profilaksi uygulanmalıdır. Radikal ya da bilateral boyun diseksiyonu ve myokutanöz flep ya da mikrovasküler serbest fleplerle rekonstrüksiyon operasyonları ise CAE açısından riskli prosedürlerdir. Antimikrobiyal profilaksi de sefazolin ya da sefuroksim ve metronidazol ya da tek başına ampisilin-sulbaktam verilebilir. Klindamisin β-laktam alerjisi olan olgularda Gram-negatif mikroorganizmalar için bir aminoglikozidle kombine edilerek verilebilir. Antibiyotik direncini en aza indirmek, maliyeti düşürmek ve hastayı CAE’den koruyabilmek için en uygun ve doğru profilaksiyi yapmak önem arz etmektedir. Cerrahi profilaksi, tüm cerrahlarca önemsenmeli ve profilaksi protokollerine uyulmalıdır.

In December 2019, a novel Coronavirus has been reported to cause wide spectrum of diseases in human and the disease, called Coronavirus Disease 2019, has become an outbreak all around the world with high mortality rate. The disease can present atypically and develop severe complications in immunocompromised solid organ transplantation recipients. Herein we report a kidney transplant patient infected with SARS-CoV-2 infection and presented with an asymptomatic disease despite immunosuppression and comorbidities. Our report shows the importance of social isolation, contact-tracing program and early diagnosis of infection, especially in these high-risk populations.

Amaç: Şiddetli akut solunum sendromu koronavirüs 2'nin (SARS-CoV-2) neden olduğu COVID-19, sistemik tutuluma neden olur ve dalak hedef organlardan biri olabilir. Bu çalışmamızda COVID-19 hastalarının hastane başvurusu sırasında çekilen bilgisayarlı tomografi (BT) kesitlerindeki dalak boyutu ve laboratuvar parametrelerinin COVID-19'un sonlanımı üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık.Materyal-Metot: Bu retrospektif kohort çalışmasına Nisan ve Aralık 2020 tarihleri arasında hastanemize başvuran 644 COVID-19 hastası alındı. Hastaların medikal kayıtları toplandı ve başvuru anında çekilen Toraks BT kesitlerinde dalağın tümünün değerlendirilebildiği Toraks BT’ler gözden geçirildi.Bulgular: Çalışma popülasyonu, medyan yaşı 59 (45 – 69 yıl) olan 644 hastayı (387 erkek, 57 kadın) içermektedir. COVID-19 ile ilişkili en yaygın üç sistemik hastalık hipertansiyon (%28), diabetes mellitus (%22.2) ve kalp hastalığıydı (%18.6). Başvuru sırasında en sık görülen aktif şikayet nefes darlığı (%57,5) ve öksürükdü (%46). 644 hastann 109’u mortal seyretti. Başvuru sırasında, mortalitesi olan hastalarda medyan lökosit sayısı daha yüksek olmasına rağmen (8.9'a karşı 6.5, p&lt;0.001), lenfosit sayısı (1.3'e karşı 1.0, p&lt;0.001) ve trombosit sayısı (200'e karşı 187, p= 0.035) mortalitesi olmayan hastalarda daha yüksekti. Çalışma popülasyonunun 173'ünde (%26,9) splenomegali vardı ve mortalitesi olmayan hastalarda splenomegali oranı oldukça yüksekti (%31'e karşı %6,4, p&lt;0,001). Sonuç: COVID-19 özellikle erken dönemde akciğer tutulumu ile kendini gösterse de sistemik tutuluma da neden olur ve hedefteki organlarından biri dalak olabilir. Ayrıca hastaların başvuru anındaki lenfosit, monosit ve trombosit sayıları COVID-19'un ilerlemesini öngörebilir. Çalışmamızın sonuçları dalak boyutu artışının COVID-19 sonlanımı açısından dikkate alınması gereken bir belirteç olabileceğini düşündürmektedir.