W dyskusjach naukowych dotyczących zarówno kondycji polskiego środowi-ska kryminologicznego, jak również wyników badawczych osiąganych przez krajową kryminologię, wielokrotnie podkreślano, że wymieniony obszar naukowy dotknięty jest znacznym stopniem dezintegracji.1 Kwestia ta była również podnoszona podczas Ogólnopolskiego Zjazdu Katedr Prawa Karnego w Szklarskiej Porębie w 2008 r. Wybitni przedstawiciele nauk kryminologicznych w osobach prof. M. Melezini (UwB) i prof. K. Krajewskiego (UJ) zwrócili wówczas uwagę na liczne zaniedbania w zakresie badań kryminologicznych. Wydaje się, że jest to istotne przynajmniej z dwóch zasadniczych powodów.Po pierwsze, skuteczne prowadzenie polityki kryminalnej wymaga od agend formalnej kontroli społecznej posiadania kompleksowej wiedzy odnośnie do zjawisk, które ustawodawca uznał za niepożądane. Tymczasem obserwujemy, iż kluczowe decyzje politycznokryminalne podejmowane są w swoistej kryminologicznej próżni.2 Przedsięwzięcia kryminalizacyjne w przeważającej większości przypadków pozbawione są naukowego uzasadnienia, w związku z czym można powiedzieć, iż podejmowane są niejako poza kontekstem naukowym.3 Warto jednak zauważyć, że problem ten dotyczy nie tylko Polski, lecz także innych krajów zachodniej Europy. 1Wydaje się, że wciąż aktualne pozostają wnioski dyskusji dotyczące polskiej kryminologii, w tym także uwagi D. Wójcik, która zauważyła, iż polskie ośrodki kryminologiczne są zbyt mało zróżnicowane, nie lansują jakiegoś określonego kierunku w zakresie teorii czy empirii, nie ma właściwie szkół kryminologicznych. Za mało jest dyskusji i polemik naukowych. Środowisko kryminologiczne jest mało zintegrowane. Zob. szerzej wypowiedź D. Wójcik, Aktualny stan i perspektywy rozwojowe kryminologii. Konferencja Kryminologów Polskich, Warszawa, 25 stycznia 1990 r., Przegląd Prawa Karnego 1990, t. 5, s. 73 i n. Obserwuje się jednak próby zmiany tej niekorzystnej tendencji. W związku z tym należy podkreślić, iż jednym z celów inicjatywy powołania Forum Naukowego Podlasie -Warmia i Mazury jest integracja środowisk naukowych w obszarze nauk penalnych, w szczególno-ści w zakresie kryminologii. 2Ponadto można odnotować stanowisko L. Morawskiego, który zauważył, iż w dobie prawa interwencjonistycznego udział w procedurach prawodawczych różnego rodzaju ekspertów, doradców naukowo-technicznych, komisji i komitetów badawczych stał się nie tylko czymś naturalnym, lecz nieodzownym. Zob. szerzej L. Morawski, Głów-ne problemy współczesnej fi lozofi i prawa. Prawo w toku przemian, Warszawa 1999, s. 46. 3 W tym miejscu warto odnieść się do opinii L. Gardockiego, który trafnie podniósł, iż główne znaczenie postulatu naukowości procesu kryminalizacji polega więc na zmiejszeniu zakresu swobody ustawodawcy, na pewnym zracjonalizowaniu i utrudnieniu tego procesu. Zob. szerzej tenże, Zagadnienia teorii kryminalizacji, Warszawa 1990, s. 106.

No abstract

The article presented the issue of vandalism concerned to the activity socalled Islamic State. This group is a salaf jihadist organization. ISIS promotesreligious violence and develop strategy to create a new Islamic caliphate. Toachieve its goals ISIS use violence against others, including Muslim and peoplefrom western world. Destruction of world cultural heritage is a result ideologyand tactics. Items taken from archeological sites are traded for weapons

The article attempts to describe the use of organised crime to achieve the political goals of the Russian Federation. This phenomenon escapes unambiguous scientific classifications and has an eminently interdisciplinary character. This is because organised crime is usually analysed in the classical criminological literature as a pathology the state fights. However, it turns out that organised crime structures can be an element of the foreign policy carried out by covert and illegal means. Therefore, the criminological perspective should be supplemented with a viewpoint of political and security sciences. The direct inspiration for this paper came from the analyses carried out by Galeotti, an expert in security and international relations. It refers to the practical manifestations of the activities of Russian special services: SVR, GRU and FSB, in which Russian-speaking criminal networks are used. The author believes it can be analysed in terms of the concept known in the Anglo-Saxon scientific circle as a so-called state crime.

In the article the author took attempts to define the scope of analytical-information activities carried out by special services. This notion was not defined at binding legal regulations, particularly in the legacy acts refers to civil and military special services. This legacy was not also defined in any other act. Publication discusses the way of acquiring, processing and storing of intelligence. The article has been written also on the basis of the scientific literature concerning the activity of the intelligence services.