Poronienie kliniczne jest patologią rozpoznanej ciąży dokonującą się przed dopełnieniem 22. tygodnia rozwoju prenatalnego dziecka o wadze poniżej 500 g. Co czwarta kobieta doświadcza straty prokreacyjnej w wyniku poronienia klinicznego. Ten rodzaj niepowodzenia położniczego jest warunkowany wieloczynnikową etiologią o podłożu genetycznym, immunologicznym, endokrynologicznym, morfologicznym i anatomicznym, infekcyjnym, jatrogennym. Fizjologia poronienia pozwala dokonać typologii jego postaci klinicznych i na tej podstawie wyróżnić: poronienie zagrażające, poronienie zaczynające się, poronienie w toku, poronienie kompletne, poronienie niekompletne, poronienie zatrzymane, poronienie szyjkowe, poronienie gorączkowe i poronienie septyczne. Częstotliwość poronień ciąż klinicznie rozpoznanych wskazuje na niepowodzenia występujące epizodycznie oraz w sposób nawracający. W pracy podjęto próbę konceptualizacji poronienia klinicznego i przedstawienia jego syntetycznej charakterystyki w oparciu o przegląd literatury przedmiotu przez zastosowanie metody desk research. W wyniku przeprowadzonych analiz wskazano na potrzebę włączenia problematyki strat prokreacyjnych do programów nauczania przedmiotu wychowania do życia w rodzinie i szeroko pojętej edukacji prenatalnej jako formy psychospołecznej profilaktyki niepowodzeń położniczych, jak również w celu dostarczenia wiedzy niezbędnej do konstruktywnego przepracowania straty prokreacyjnej oraz  kształtowania pozytywnych postaw społecznych wobec rodziców będących w żałobie po poronieniu dziecka.

Konferencja "Życie najpiękniejszym darem Boga... Implikacje normatywne godności nienarodzonego dziecka i jego rodziców" (Kalisz, 3 czerwca 2022 roku) W czerwcu 2022 roku przypadła 25. rocznica wizyty Jana Pawła II w Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, do której doszło w trakcie szóstej podróży apostolskiej papieża do Polski w 1997 roku. Przygotowana na tę okazję homilia jest jedną z najważniejszych wypowiedzi Karola Wojtyły jako biskupa Rzymu skierowanych bezpośrednio do polskiego społeczeństwa w sprawie obrony życia nienarodzonego dziecka spośród wszystkich jego przemówień wygłoszonych w ojczyźnie. Centralnym punktem szóstej pielgrzymki papieskiej był 64. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbywający się od 25 maja do 1 czerwca 1997 roku we Wrocławiu pod hasłem Eucharystia i Wolność. Nie dziwi zatem fakt, że papieską homilię rozpoczyna wątek eucharystyczny, stanowiący także jeden z głównych motywów obecności Jana Pawła II w kaliskim sanktuarium. Nawiedzając to szczególne dla polskiego Kościoła miejsce kultu Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i poświęconych mu studiów józefologicznych, powszechnie zwane polskim Nazaretem, papież chciał wskazać kapłanom w pełnej pietyzmu postawie św. Józefa wobec Jezusa w ukrytym okresie Jego życia wzór odniesień do sakramentalnych postaci eucharystycznych. Jan Paweł II uczynił to, analizując fragment modlitwy liturgicznej O felicem virum beatum Joseph przygotowującej celebransa do sprawowania Najświętszej Ofi ary, którą -jak sam wyznał -każdorazowo odmawiał przed rozpoczęciem liturgii mszy świętej.Na kanwie wydarzeń ewangelicznych w dalszej części homilii papież przedstawił św. Józefa w jego wyjątkowej roli Opiekuna Dzieciątka Jezus, czyniąc go "wielkim rzecznikiem sprawy obrony życia ludzkiego" od poczęcia. Ewangeliczne orędzie zawiera w sobie istotny komponent antropologiczny pozwalający na uzyskanie samoświadomości człowieka w aspekcie jego uprzywilejowanej pozycji ontycznej i etycz-

Abstract:Interpersonal Pytanie, co to znaczy być istotą dramatyczną odpowiada pytaniu, kim jest czło-wiek mediów i na czym polega jego bytowanie. Akt komunikacji interpersonalnej osób jest czynem dramatycznym, zakorzenionym w ludzkiej egzystencji, która również jest egzystencją dramatyczną. Autorzy artykułu analizują rzeczywistość komunikacji interpersonalnej z perspektywy filozofii dramatu Józefa Tischnera. W swoich poszukiwaniach odwołują się także do personalistycznego paradygmatu filozofii mediów. Keywords:philosophy of drama, philosophy of media, phenomenology, interpersonal communication, personalism filozofia dramatu, filozofia mediów, fenomenologia, komunikacja interpersonalna, personalizm 1 Skrócona wersja artykułu w formie elektronicznej ukazała się w internetowym czasopiśmie "Homo Communicativus" 2012, nr 1(7), s. 24-32.

No abstract

No abstract