No abstract

The present study aimed to evaluate the GSH and MDA levels in dog’s serum and vital organs of aborted fetuses, after application of two abortifacient. Animals of group I (n = 6) were treated twice with subcutaneous injection of 10 mg/kg aglepristone and group II (n = 3) received prostaglandin F2α at a dose of 125 μg/kg every 12 hours until abortion process completed. Hematologic examinations and sedimentation rates were performed of bitches. The duration between first occurrence of vaginal discharge to first expulsion of fetuses ranged between 14-29 hours (mean: 22.6±5.5 h) and 24-33 hours in group I and II, respectively. Both treatments significantly increased the serum MDA levels (P<0.01); however aglepristone increased the MDA levels throughout the study, prostaglandin enhanced plasma MDA levels only on day 1. GSH levels were significantly lower in aglepristone-treated bitches than prostaglandin-treated animals (P<0.05). The treatments resulted similar MDA levels in liver and heart tissues (P>0.05). GSH levels in kidney, muscle and heart tissues did not differ between groups (P>0.05), aglepristone resulted reduced GSH levels in liver tissue (P<0.05). High MDA levels could be evaluated as a useful marker for fetal suffering in pregnancy controls. The MDA and GSH levels, measured in vital organs of fetuses, could suggest possible toxic effects of abortifacients in newborns, as both medical agents are being used in parturition induction.

No abstract

Son yıllarda, cerrahi alandaki gelişmeler implante edilebilir biyomedikal malzemelerin gelişimini desteklemiştir. Biyomalzemeler, hasara uğramış doku/organın işlevini yeniden sağlamak, böylece hastanın yaşam kalitesini artırmak amacıyla kullanılmaktadır. İmplante edilebilir biyomalzemelerin gelişme gösterdiği alanlardan biri de, fıtık oluşumunun neden olduğu karın duvarı kusurlarının onarımıdır. Fıtık onarımı, dünya çapında en yaygın cerrahi prosedürler arasındadır ve zorlu bir klinik sorun olmaya devam etmektedir. Her yıl yaklaşık yirmi milyon hasta, fıtık gelişimine bağlı olarak ameliyat olmaktadır. Karın duvarında oluşan hasarın, mesh adı verilen bir tıbbi tekstil materyalinin implante edilmesi ile onarılması, en yaygın cerrahi yaklaşımlardan biridir. Fıtık cerrahisinde mesh implantasyonu sonrasında enfeksiyon, seroma oluşumu ve adezyon gibi istenmeyen yan etkiler oluşabilmektedir. Bununla birlikte, ülkemizde mesh üretimi yapılmamakta ve kullanılan meshler yurtdışından yüksek bedeller ile ithal edilmektedir. Bu çalışmada; karın duvarında oluşan ve fıtığa sebep olan büyük hasarların tedavisinde, mesh materyallerinin kullanımının önemi ortaya konulmuş ve mesh tasarımında etkili parametreler tartışılarak yeni nesil meshlere yönelik araştırmalara yer verilmiştir.