No abstract

Background: Lateral ankle sprain is an injury that often occurs during sports or daily life activities. Athletic tape and kinesiology tape applications are among the external support treatment options especially for athletes to support the ankle and protect it from recurrent sprains. We sought to compare the kinematic stabilization effects of different ankle taping applications on the ankle joint during drop landing in individuals with a history of unilateral lateral ankle injury. Methods: In this randomized controlled study, 30 volunteers with unilateral ankle injury were evaluated. The participants were asked to land on one leg on the involved side and the contralateral side from a 30-cm-high platform. The same practice was repeated after applying kinesiology tape and rigid tape to the injured foot. Kinematic analysis of the foot and ankle was performed by recording three-dimensional spatial position information at a speed of 240 frames per second using infrared cameras. Results: The highest inversion angles of the involved foot at initial contact and 150 msec after initial contact were higher than those of the uninvolved side (P = .03 and P = .04, respectively). There was no significant difference in ankle kinematic values in the involved foot among kinesiology taping, athletic taping, and no taping applications (P = .74). Conclusions: People with lateral ankle sprains show reduced inversion during landing. There were no significant differences among kinesiology taping, athletic taping, and no taping on the injured foot in terms of ankle kinematics. Care should be taken when using taping materials as protective measures for sports activities.

BACKGROUND: The ankle sprain is the most common ankle injury. Although the factors that increase the risk of ankle injury are included in the literature, the definitive evidence is controversial. OBJECTIVE: The aim of our study was to examine whether Q-angle, lateral distal tibial angle (LDTA), and hip muscle torque are associated with ankle sprain. METHODS: Thirty-six individuals who underwent an axial X-ray examination of the lower extremity following ankle sprain were included. The Q-angle and LDTA were measured on the axial knee X-rays on both sides. The isometric muscle strength was measured with a digital handheld dynamometer for the quadriceps femoris muscle, the gluteus medius muscle and the gluteus maximus muscle. Muscle torques were calculated by multiplying isometric muscle strength values with the distance to the joint center. RESULTS: Discrimination analysis shows that the gluteus maximus (0.90), gluteus medius (0.49), quadriceps femoris muscle torques (0.34), and lateral distal tibial angle (0.43) were the factors that most contributed to ankle sprain. No significant relationship was found between the Q-angle and ankle sprain (p = 0.603). A strong relationship was found between LDTA, quadriceps femoris, gluteus medius and gluteus maximus muscle torques and ankle sprain (p = 0.014, p <  0.001, p = 0.011, p = 0.002, respectively). CONCLUSIONS: In conclusion, the torques of the proximal muscle may be more related than the Q-angle to lateral ankle sprain injury. Individuals with high LDTA should also be carefully examined for the risk of ankle sprain.

Amaç: Sporcularda kullanılan manuel terapi tekniklerinin performans ve toparlanma üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntemler: Manuel terapi tekniklerinin sporcular üzerindeki performans ve/veya toparlanma ölçümleri üzerindeki etkisini değerlendiren çalışmaları belirlemek için PubMed, Scopus ve Web of Science veri tabanları araştırıldı. Belirlenen anahtar kelimeler uygun kombinasyonlarla birleştirilerek arama gerçekleştirildi. Çalışmamızda 2010 yılından günümüze kadar olan çalışmalar incelendi.Bulgular: Manuel terapinin etkilerini inceleyen 12 uygun çalışma belirlendi. Dahil edilen çalışmalarda sporcularda manuel terapi için kullanılan teknikler; spor masajı, kas enerji tekniği, thai masajı, spinal manipülasyon, İsveç masajı ve derin transvers friksiyon masajı olarak bulundu. Performans ve toparlanma ölçümlerinde herhangi bir yardımcı cihaz kullanılmadan uygulanan manuel terapinin iyileşmeye pozitif yönde etkisi olduğunu gösteren 5 çalışma, negatif yönde etkisi olduğunu gösteren 1 çalışma ve etkisi olmadığını gösteren 6 çalışma mevcuttu.Sonuç: Yapılan derleme sonucunda sporcularda kullanılan manuel terapinin performansın doğrudan iyileştirilmesi ve/veya toparlanmaya olumlu etkilerin gösterilmesi bakımından sürece dahil edilmesini haklı çıkaracak net bir kanıt bulunamamıştır.

Amaç: Ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu ile birlikte yapılan menisküs tamirinin postoperatif dönemde diz eklemindeki fonksiyonel etkilerini incelemektir. Yöntem: Aynı cerrahi işlemde hem ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu hem de menisküs tamiri uygulanmış (ÖÇB+M) 15 hastanın (yaş: 27±8) ameliyat sonrası rehabilitasyon sonuçları ile, sadece ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu uygulanan (ÖÇB) 15 hastanın (yaş: 34±8) ameliyat sonrası rehabilitasyon sonuçları karşılaştırılmıştır. Her iki grupta da rehabilitasyon programı postoperatif ilk gün başlatılmış, benzer rehabilitasyon programı uygulanmış ve 6 hafta devam etmiştir. Farklı olarak ÖÇB+M grubunda 15 gün opere bacağa yük vermemiş ve diz fleksiyonları 90 derece ile sınırlanmıştır. Olguların quadriceps ve hamstring kas kuvveti el dinamometresi ile diz eklem hareket açıklığı inklinometre ile ölçülmüştür. Fonksiyonel yetersizliği değerlendirmek için Lysholm diz skorlama ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Değerlendirmeler sonucunda 1. 4. ve 6. haftalarda ÖÇB grubunda quadriceps kas kuvveti ÖÇB+M grubuna göre daha fazla bulunurken (p=0.011, p=0.048, p=0.001), 2. haftada kas kuvveti ortalamaları gruplar arasında istatistiksel fark bulunmamıştır (p>0.05). Gruplar arasında diz eklemi fleksiyon açısı ve Lysholm diz skorlama ölçeği bakımından tüm haftalarda anlamlı bir fark olmamasına karşın (p>0.05) ekstansiyon limitasyon derecesi 1. ve 2. haftalarda ÖÇB+M grubunda daha fazla bulunmuştur (p=0.006, p=0.012). Sonuç: Menisküs tamirinin postoperatif dönemde uygulanan kısıtlayıcı rehabilitasyon nedeniyle quadriceps kas kuvveti ve tam ekstansiyon derecesi üzerine erken dönemde olumsuz etkileri olabilir.