ÖzGrafiti, küreselleşmeyle birlikte 1980'li yıllardan itibaren tüm dünyaya yayılan bir olgudur. Günümüzde grafitinin küresel bir alt kültür olduğu kabul edilmektedir. Bu çalışma grafiti gençliğinin alt kültürel özelliklerini, gençlerin grafitiyi kendi pencerelerinden nasıl gördüklerini ve yaşamlarıyla nasıl ilişkilendirdiklerini Denizli kent örneğinden hareketle ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma kapsamına yaşları 15 ila 30 arasında değişen 14 grafitici genç dahil edilmiş olup, bu gençlerle bire bir derinlemesine görüşmeler yapılarak araştırma verileri toplanmıştır. Araştırmanın veri analizi, nitel verilerin analizinde kullanılan yöntemlerden biri olan betimsel analiz yöntemi kullanılarak yapılmıştır. Araştırma, Denizli grafiti gençliğinin bir alt kültür grubu özelliği taşıdığını, grafitinin gençlerin hayatında önemli bir yere sahip olduğunu, gençlerin grafitiyi bir yaşam tarzı haline getirdiğini ve grafitiyi sanat olarak algıladıklarını, gençlerin grafiti sayesinde kültürel, sosyal ve ekonomik sermaye kazanabildiklerini ortaya çıkarmıştır. Grafitinin izinsiz olarak yapılmasının önüne geçebilmek için bir takım öneriler sunulmuştur. Türkiye'de gençlik alt kültürleri ve özelde grafiti alt kültürüne dair yapılmış çalışmalar sınırlı sayıda olup; Denizli kentinde ise bu konuda yapılmış herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışma ile ilgili alanyazına katkı sağlanacağı düşünülmektedir.

Bu çalışmada gündelikçi olarak ev temizliğine giden kadınların toplumsal özellikleri Denizli kent örneğinden hareketle irdelenmeye çalışılmıştır. Araştırmada, gündelikçi kadınların sosyo-ekonomik durumlarının, çalışmaya başlama nedenlerinin, işe giriş süreçlerinin, işverenleriyle ilişkilerinin, çalışma ve yoksulluk algılarının, kendi statülerini algılama biçimlerinin, boş zaman etkinlikleri ve gelecek beklentilerinin kendi bakış açılarından ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırma betimsel nitelikte olup nitel veri tekniklerinden derinlemesine görüşme tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda gündelikçi on kadınla bire bir mülakatlar yapılmıştır.

Mevsimlik işçi olarak çalışanlar ya bulundukları yörelerde ya da bulundukları yöreden dışarıdaki yerlerde çalışmaktadırlar. Bu araştırmada yöre içi olarak nitelendirilen mahallî mevsimlik işçilik yapan kadınlar, Denizli kenti örneğinde ele alınmıştır. Araştırmada mahallî mevsimlik işçilik yapan kadınların toplumsal nitelikleri ve içinde bulundukları yaşam ve çalışma koşulları ile sorunlarının ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırma kapsamına mahallî mevsimlik işçi olarak çalışan 18 kadın dâhil edilmiş, araştırma verileri bu kadınlarla bire bir derinlemesine görüşmeler yapılarak toplanmıştır. Araştırma nitel bir araştırma olup, verilerin analizi betimsel analiz tekniği kullanılarak yapılmıştır. Mevsimlik işçilik yapan kadınlarla ilgili yapılan araştırmalar çoğunlukla gezici mevsimlik işçiler üzerinedir. Mahallî mevsimlik işçi kadınları ele alan araştırmalar ise oldukça sınırlıdır. Denizli'de mevsimlik işçiler üzerine yapılmış herhangi bir araştırma bulunmamaktadır.

ÖzetBu çalışmada çocuk emeği ile çıraklık eğitimi arasındaki ilişki yapısal işlevselci bakış açısıyla irdelenmektedir. Bu araştırmanın genel amacı, yasal olarak çırak statüsünde çalışan çocukların, toplumsal özelliklerini, çalışma yaşamından kaynaklanan sorunlarını ve bu noktada çıraklık eğitiminin niteliğini ortaya koymaktır. Araştırmada nicel ve nitel tekniklerden yararlanılmıştır. Araştırma kapsamında Vali Necati Bilican Mesleki Eğitim Merkezi'ne devam eden 14-18 yaş grubundaki çıraklar yer almaktadır. Bu merkezde eğitim alan 348 çırağa anket uygulanmış, 40 çırakla da derinlemesine görüşme yapılmıştır. Çırakların çalışma nedenleri ve kendi statülerini algılayış biçimleri, bir dizi değişkenle ilişkisi bağlamında analiz edilmiştir. Bu çalışmayla çıraklık eğitiminin sürdürülebilirliği konusunda ipuçlarına ulaşılmaya çalışılacaktır. Çocuk emeği ile mücadelede çıraklık eğitiminin işlevselliği tartışılmaktadır. AbstractIn this study, the relationship between child labor and apprenticeship education is examined from the viewpoint of structural functionalism. The overall aim of this research is to reveal the social characteristics of working children in the apprentice status, the problems arising from their working life or environment and thereby the nature of apprenticeship education. In the research, both quantitative and qualitative techniques are used. Within the scope of the research, there are apprentices in the 14-18 age group who continues to the Governor Necati Bilican Vocational Training Center. A questionnaire was applied to 348 trainees trained at this center and an in-depth interview was also conducted with 40 apprentices. The reasons for the apprentice's work, the way they perceive their own statue, will be analyzed in relation to a number of variables. Through this work, we will try to reach clues about the sustainability of apprenticeship education. The functioning of apprenticeship training in combating child labor will be discussed.

Ev eksenli çalışma, çalışma alanının ev olduğu, el emeği işlerinin yapıldığı, kadınlar arasında gün geçtikçe artan bir çalışma türüdür. Ev eksenli çalışma bağımsız olarak, sipariş üzerine ve bağımlı olarak yapılabilmektedir. Bu araştırmanın kapsamına kendi hesabına yani bağımsız ev eksenli çalışan kadınlar dahil edilmektedir. Araştırmada nitel yöntem kullanılmaktadır. Araştırmanın verileri Denizli Kent Konseyine bağlı El Emeği Pazarı'nda yer alan 17 kadınla yapılan derinlemesine görüşmeler yoluyla elde edilmekte, nitel verilerin analizinde kullanılan betimsel analiz yöntemi ile verilerin analizi yapılmaktadır. Araştırmada bağımsız ev eksenli çalışan kadınların toplumsal özelliklerinin, çalışma yaşamlarının, çalışmaya ilişkin tutumlarının, ev eksenli çalışmadan kaynaklanan sorunlarının, boş zaman algılarının ortaya konulması amaçlanmaktadır. Araştırmada bağımsız ev eksenli çalışan kadınlar arasında kayıtdışılığın ve güvencesiz olarak çalışmanın yaygın olduğu, kadınların yasal düzenlemelerden yoksun bir şekilde çalıştıkları, ev eksenli çalışmadan düzensiz gelirler elde ettikleri ortaya çıkmaktadır. Ancak tüm bu olumsuzluklarına rağmen ev eksenli çalışmanın Denizli El Emeği Pazarı'nda yer alan kadınlar için sosyalleşme aracı olması, kadınlara gelir sağlaması, onların kendilerini çalışan olarak görmelerini sağlaması, onların öz güvenlerini ve aile içi kararlara katılımlarını artırması şeklinde olumlu yönlerinin olduğu sonucuna ulaşılmaktadır.