Altmış beş yaş ve üstü tahminen 6,2 milyon Amerikalı, bugün Alzheimer hastalığı (AH) ile yaşamaktadır. Hasta sayısının; AH'yi önlemek, yavaşlatmak veya tedavi etmek için tıbbi imkânların geliştirilmesinin kısıtlı kalması nedeniyle 2060 yılına kadar 13,8 milyona ulaşabileceği beklenmektedir. 2000-2019 yılları arasında serebrovasküler hastalıklar, kalp hastalığı ve insan bağışıklık yetmezliği virüsü kaynaklı

Amaç: Literatürdeki çalışmaların çoğu fluoksetinin kardiyo/serebrovasküler sistemler üzerindeki etkilerine odaklanmış olsa da, vazomotor etkisi hakkında bilinenler hala sınırlıdır. Bu çalışma, fluoksetinin sıçan torasik aort halkalarında düz kas üzerindeki vazoaktif etkilerini deneysel bir düzende araştırmak için planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 24 adet yetişkin Wistar albino rat iki gruba ayrıldı. Grup1-Endotel sağlam grup, Grup2-Endotel hasarlı grup. Servikal dislokasyon sonrası torasik aort izole edildi. Aort halkaları hemen Krebs solüsyonu içeren organ banyosu haznelerine yerleştirildi. Aort halkalarının izometrik gerimindeki değişiklikler kaydedildi. Fenilefrin 10-6M uygulandı ve kasılmalar kaydedildi. Daha sonra Grup 1'e kümülatif dozlarda (0.01, 0.1, 1, 2 mM) fluoksetin uygulandı. Grup 2'de endotel hasarı oluşturuldu. Asetilkolin 10-6M ile endotel hasarı kontrol edildikten sonra, halkalar bir saat yıkanarak ikinci doz fenilefrin hazneye eklendi. Ardından Grup 2'ye kümülatif olarak fluoksetin uygulanıp kasılmalar kaydedildi. Bulgular: Fluoksetinin doza bağımlı ana vazodilatör etkisi anlamlı olarak farklıyken [F (5.110) =72.740, p

Amaç: Lateral hipotalamik alanda (LHA) intravenöz glukoz uygulanmasının noradrenalin, dopamin ve metabolitleri olan dihidroksi fenil glikol (DHPG)- dihidroksifenilasetik asit (DOPAC) düzeylerine etkilerinin beyin mikrodiyaliz yöntemi ile araştırılması amaçlandı. Gereçler ve Yöntem: Normal beslenen 2 grup ve 24 saat besin alımı kısıtlanan 2 grup (serum fizyolojik ve glikoz uygulanan) yetişkin erkek Wistar albino sıçan kullanıldı. Sıçanlara anestezi altında LHA'da mikrodiyaliz işlemleri yapıldı ve örnekler 20’şer dakikalık sürelerde toplandı. İlk örnekler kontrol olarak kaydedildikten sonra, kontrol gruplarına serum fizyolojik, glikoz gruplarına %50’lik glikoz çözeltisi 1.4ml/ kg dozunda intravenöz yolla uygulandı. Sonraki 40 dakika boyunca örnekler toplanarak HPLC-ECD sisteminde analiz edildi. İstatiksel değerlendirme için tek yönlü ANOVA kullanıldı. Bulgular: Başlangıçta noradrenalin konsantrasyonu, aç sıçanlarda tok olanlara göre daha yüksek bulunurken 20. dakikadaki noradrenalin seviyeleri tok ve aç grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak azaldı (p=0.01). 40. dakika noradrenalin değerlerinde ve dopamin-DHPG-DOPAC seviyeleri ile kontrol seviyeleri karşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark elde edilmedi. Sonuç: Sistemik glukoz uygulaması aç ve tok sıçanlarda LHA noradrenalin konsantrasyonunu azaltmıştır. Bu sonuçlara göre LHA'daki noradrenerjik nörotransmisyon, plazma glukozu ile modüle edilebilir.

Amaç: Morfin, kronik ağrı tedavisinde tercih edilen opioidlerdendir. Tekrarlayan kullanımı bağımlılığa neden olabilir. Opioid bağımlılığının kalp kontraksiyonuna olan etkilerini araştırmak amacıyla deneysel morfin bağımlılığı/yoksunluğu oluşturulan sıçanlarda miyokardiyal kontraktilite/histolojik değişiklikler araştırıldı. Gereçler ve Yöntem: Resmi olarak 28.05.2021’de tamamlanan çalışmada kullanılan 32 yetişkin erkek Wistar albino sıçan, Kontrol(C), Morfin(M), Morfin+Nalokson(MN) gruplarına ayrıldı. GrupC’ye 10mg/kg %0,9 NaCl, GrupM'ye 10mg/kg morfin 7 gün subkutan uygulandı. Son morfin uygulamasından sonra C-M gruplarına 3mg/kg NaCl, GrupMN’ye 3mg/kg nalokson intraperitoneal verildi. 30dk morfin yoksunluğu belirtileri puanlandı. 3-4mm atriyum şeritleri izole organ banyosu haznelerine asıldı. 2g gerimle adrenalin kaynaklı kasılmalar(0,001M) gözlemlendi. Gerim değişiklikleri kaydedildi. İstatistiksel analizde SAS University Edition 9.4 programı kullanıldı. Bulgular: MN grubunda morfin yoksunluğu davranışları gözlendi. GrupM-MN’de adrenalin öncesi gerim değerleri GrupC’ye göre daha yüksekti. Adrenalin kaynaklı verilerden 15 dakika öncesi/sonrası kasılmadaki en büyük artış GrupC’de tesbit edildi. Sonuç: Morfin bağımlılığı-yoksunluğu, sıçanlarda inotropik/kronotropik etkilerde değişikliğe neden olmadı. Mast hücrelerinde histolojik farklılık gözlenmedi. Çalışma morfin bağımlılarında, sistem analizi açısından kalp için olumlu bir kaynak oluşturabilir.