Interpretation of the historical and epigraphical data can only provide a bare outline of the political and social environment of Knossos between the 5th and 7th centuries AD. Consequently, our understanding of late Antique Knossos comes primarily from the excavated remains of two of the Christian basilicas in the Valley; the Sanatorium Basilica and the KMF Basilica. Although excavations of the former have been published in full, concerning the KMF Basilica, only a brief summary of its architecture has been published. As a result, a detailed analysis of the excavations of the basilica itself will be made available here, including particulars of its architecture, mosaics, and summaries of the associated elements of the entire basilica complex (a detailed discussion of the whole Late Antique KMF excavations is forthcoming). As such, not only is a new and full interpretation of the KMF Basilica provided, but also for the first time the material culture of Late Antique Knossos is collated and subsequently analysed to provide a clear understanding of the nature of the city during this period. Despite a dearth of domestic evidence, a contextual study of the surviving architecture (principally religious) in conjunction with the mortuary remains, allows a broad perception of society and a clear comprehension of the development of the city. Thus the aim here is to examine the compelling evidence that, contrary to common belief, during the Late Antique period Knossos continued to be a vibrant and influential city as it had been in the Roman period.

No abstract

No abstract

No abstract

Thus far, much of the analysis of Roman and Late Antique Knossos has been based on the material culture produced through research excavations such as the Villa Dionysus and the Unexplored Mansion. Such excavations provide a tantalizing view of select aspects of the community and city and are essential for an understanding of the chronology of much of the material culture. However, these excavations cannot provide a complete picture of the character and diachronic range of the entire city. To do so, it is necessary to turn to the hitherto unpublished rescue excavations undertaken in dispersed locations of the valley. These range from the many graves located on the slopes of the surrounding hills, to monumental architectural remains in the area to the east of the Villa Dionysus, and to mundane features such as cisterns and roads in the modern village. In this paper, within the context of the published Roman material and with a focus on mosaics and ceramics, the evidence of the rescue material is used to develop a better perception of the city and all its residents, including the layout in terms of administrative, residential, and industrial areas from the first to the seventh centuryad.Μέχρι σήμερα ένα μεγάλο μέρος της εξέτασης της Κνωσού κατά τη ρωμαϊκή περίοδο και την ύστερη αρχαιότητα έχει βασιστεί στα υλικά κατάλοιπα από συστηματικές ανασκαφές, όπως στην Έπαυλη του Διονύσου και την Ανευξερεύνητη Οικία. Αυτές οι ανασκαφές παρουσιάςουν μία δελεαστική όψη επιλεκτικών εκφάνσεων της κοινότητας και της πόλης. Επιπλέον είναι σημαντικές για την κατανόηση της χρονολόγησης ενός μεγάλου μέρους των υλικών καταλοίπων. Ωστόσο, δεν μπορούν να παρουσιάσουν μία συνολική εικόνα του χαρακτήρα και της διαχρονικής αλληλουχίας όλης της πόλης. Για να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να στρέψουμε την προσοχή μας στο μέχρι σήμερα αδημοσίευτο υλικό των σωστικών ανασκαφών που έχουν πραγματοποιηθεί σε διάφορες θέσεις στην πεδιάδα. Αυτές οι ανασκαφές ποικίλλουν: από τους πολλούς τάφους στις πλαγιές των γειτονικών λόφων, στα μνημειακά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα στην περιοχή ανατολικά της Έπαυλης του Διονύσου και τα κοινότοπα στοιχεία, όπως δεξαμενές και δρόμοι στο σύγχρονο χωριό. Στο άρθρο αυτό, μέσα στο πλαίσιο του δημοσνευμένου ρωμαϊκού υλικού και με έμφαση στα ψηφιδωτά και την κεραμεική, τα δεδομένα από το υλικό των σωστικών ανασκαφών χρησιμοποιούνται για την καλύτερη κατανόηση της πόλης και όλων των κατοίκων της συμπεριλαμβανομένης της διάρθρωσής της ως προς τις περιοχές διοίκησης, κατοίκησης και βιοτεχνικής παραγωγής από τον πρώτο μέχρι τον έβδομο αιώνα μετά Χριστόν.