Voor nabestaanden van zware verkeersdelicten bestaat er al enkele jaren begeleiding in de vorm van lotgenotencontact. Er is tot op heden nog geen onderzoek gedaan naar de betekenis van lotgenotencontact voor deze nabestaanden. Negentien narratieve interviews met nabestaanden van zware verkeersdelicten zijn afgenomen. Uit deze interviews is gebleken dat lotgenoten door middel van een gezamenlijke dialoog en het delen van ervaringen, alsook de zorg voor en ondersteuning van elkaar, samen werken aan de zin-en betekenisgeving van het verkeersdelict en de ervaringen gedurende de nasleep. Het artikel eindigt met beleidsimplicaties en stappen voor vervolgonderzoek.

No abstract