Erken çocukluk dönemi din eğitimi, çocuğun beyin gelişiminin imkân verdiği ölçüde ve beyin gelişimini destekleyecek şekilde sunulmalıdır. Erken çocukluk eğitiminde zengin uyaranların kullanılması anlamlı ve yararlı bulunmaktadır. Ancak uyaran zenginliğinin niçin gerektiği, çocuğun beyin gelişimine katkısı ve uygunluğu yeterince tartışılmamaktadır. Bu sebeple yaptığımız çalışmanın amacı erken çocukluk dönemi din eğitiminde çocuğun beyin gelişimine uygun olarak sunulması gereken uyaran zenginliğini nörobilimsel açıdan temellendirmektir. Bu dönemde çocuğun beynindeki nöros sayısı ve nöronlar arası sinaptik bağ oluşturma potansiyeli oldukça yüksektir. Bu nöral kapasiteden istifade edebilmek için çocuğun zengin uyaranlarla donatılmış bir öğrenme ortamına ihtiyacı vardır. Nöroplastisite kavramı ile ifade edilen beynin yeni öğrenmelere karşı uyum ve esnekliği, erken çocuklukta en üst seviyeye ulaşmaktadır. Nöroplastisitenin en çok beynin görme, işitme, motor ve dil becerileri ile ilgili alanlarında gerçekleşmesi sebebiyle, erken çocukluk dönemi din eğitiminde beynin bu bölgelerini aktif hale getiren çeşitli uyaranların onun sinaptik bağ gelişimini desteklediği ortaya konulmuştur.

Mahremiyet eğitimi, örgün eğitimde yer bulmadığı için çoğunlukla ebeveynlerin sorumluluğuna bırakılmış bir eğitim durumundadır. Bu sebeple anne/babaların mahremiyet eğitimi konusundaki yeterlilik durumu, din eğitimi araştırmalarında yer bulması gereken bir problemdir. Yaygın din eğitimi kapsamında anne/babalara sunulan eğitimin içeriğinde mahremiyet konusu kısmen yer bulsa da, ebeveynler bu konuda bağımsız bir eğitime ihtiyaç duymaktadır. Bu yönüyle anne/babaların eğitim ihtiyacı, din eğitiminin bir problem olarak kendini göstermektedir. Bu çalışma, mahremiyet eğitiminde anne/baba eğitimine duyulan ihtiyacı tespit etmeyi amaçlamaktadır. Araştırmada yetişkinlerin mahremiyet eğitimine ilişkin görüşlerine başvurulmuştur. Çalışma grubunu, maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi ile belirlenen toplam 21 kişi oluşturmuştur. Nitel araştırma yöntemiyle gerçekleştirilen çalışmada görüşme tekniği kullanılmış, veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonuçları, ebeveynlerin mahremiyet hakkında eğitime ihtiyaç duyduğunu ortaya çıkarmıştır.

Din eğitiminde materyal kullanımı, öğrenmeyi daha etkili ve kalıcı hâle getirmektedir. Özellikle görsel/işitsel materyaller, çoğunlukla soyut nitelik taşıyan dinî içeriği somutlaştırarak muhatabın pek çok duyusuna hitap etmektedir. Dinî bilgi, duygu ve tutum geliştirme sürecinde görsel/işitsel materyallerin işlevsel olduğu, bu sebeple görsel/işitsel medyanın din eğitiminde bir materyal olarak kullanılabileceği düşünülmektedir. Bu anlamda Türkiye’deki görsel/işitsel medyada farklı inançlara ilişkin yayınların bulunduğu görülmektedir. Görsel/işitsel medyanın din öğretimindeki materyal değerini ortaya koymayı amaçladığımız bu araştırma, TRT belgesel kanalında yayınlanan İnsanlar ve İnançlar isimli program üzerine gerçekleştirilen nitel bir çalışmadır. Araştırma bulguları Skeie tarafından ortaya konulan din eğitiminin amaçları doğrultusunda, farklı inançlara saygı duyma, farklı inançlar hakkında bilgi edinme, kendi inancını keşfetme ve geliştirme şeklinde üç ana tema altında sunulmuştur. Araştırma sonucunda, TRT Belgesel kanalında yayınlanan ve farklı inançları konu edinen İnsanlar ve İnançlar isimli yayının Skeie’nin belirlediği din eğitiminin amaçlarına uygun nitelikte olduğu ve örgün din eğitiminde bir öğretim materyali olarak kullanılabileceği sonucuna ulaşılmıştır.