Bu araştırma, salgını sürecinde Ankara'da gerçekleştirilen uzaktan eğitim sürecinin değerlendirilmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırma kapsamında uzaktan eğitim süreci hakkındaki öğrenci, öğretmen, okul yöneticisi ve velilerden alınan görüşler "uzaktan eğitime erişim ve katılım, uzaktan eğitimin organizasyonu, uzaktan eğitimin niteliği ve uzaktan eğitimin geleceği" olmak üzere dört alt boyutta incelenmiştir. Bu kapsamda dört farklı anket formu hazırlanmıştır. Anket formları, 120.524 öğrenci, 127.177 öğrenci velisi, 18.031 öğretmen ve 2.111 okul yöneticisi tarafından cevaplanmıştır. Çalışmada toplanan veriler betimsel istatistikler, t-testi ve Anova analizleri ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda paydaşların çoğunluğunun uzaktan eğitime kolaylıkla erişim sağladığı belirlenmiştir. Öğretmenlerin dersleri düzenli olarak işlediği, yöneticilerin öğretmenlerin derslerini sistematik olarak takip ettiği ve dersler hakkında dönüt verdiği belirlenmiştir. Öte yandan, katılımcıların çoğunluğu, uzaktan eğitimin yüz yüze eğitim kadar verimli olmadığını düşünmektedir. Uzaktan eğitimin niteliği ile ilgili okul türünde ortaokulların, paydaşlar arasında da okul yöneticilerinin en olumlu görüşe sahip olduğu belirlenmiştir. Uzaktan eğitimin geleceğine ilişkin yöneticiler diğer paydaşlara göre, ortaokullar diğer okul türlerine göre daha olumlu görüş belirtmiştir. Uzaktan eğitime erişim boyutunda merkez ilçelerdekiler çevre ilçelere, erkekler kadınlara göre daha olumlu görüşe sahiptir. Ayrıca, çevre ilçelerin merkez ilçelere göre uzaktan eğitim çalışmalarının salgın süreci sonrasında devam etmesini daha fazla istedikleri belirlenmiştir.

No abstract

No abstract

Öz: Bu araştırmanın amacı, ortaokullarda görev yapan öğretmenlerin örgütsel güvene ilişkin görüşlerini cinsiyet, medeni durum ve kıdem değişkenine göre incelemektir. Araştırmaya 2013-2014 eğitim öğretim yılının ikinci döneminde Ankara ili ortaokullarında görev yapmakta olan 325 öğretmen katılmıştır. Veriler 'Örgütsel Güven Ölçeği-ÖGÖ' ile elde edilmiştir. Katılımcılardan toplanan veriler aritmetik ortalama, standart sapma ve yüzdelik değer gibi betimsel istatistiklerin yanı sıra çok değişkenli istatistik tekniklerinden biri olan MANOVA ile çözümlenmiştir. Analiz sonuçları katılımcıların güven algısının orta düzeyde olduğunu göstermiştir. Ayrıca öğretmenlerin paydaşlara güven boyutundaki algılarının cinsiyete göre farklılaştığı görülmüştür. Bulgulara göre erkek öğretmenler kadın öğretmenlere göre paydaşlara daha fazla güvenmektedir. Bununla birlikte, katılımcıların örgütsel güvene ilişkin görüşlerinin medeni durum ve kıdem değişkenine göre farklılık göstermediği belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Örgütsel güven, ortaokul, öğretmen Abstract: The aim of this study is to investigate the teachers' perceptions of organizational trust in secondary schools according to gender, marital status and seniority variables. The study was conducted with 325 teachers working in secondary schools in Ankara, in the second term of 2013-1014 educational year. Within this scope, 'Organizational Trust Scale-OTS', consisting of 22 items and three dimensions, was applied to participants. The gathered data were analyzed with descriptive techniques and multivariate statistical methods like multivariate analysis of variance (MANOVA). After the analysis, it was found that teachers' organizational trust level was at a medium level. Besides, teachers' level of trust in administrator was found higher than the level of trust in colleagues and trust in stakeholders. Moreover, the views of participants on trust in stakeholders differed according to gender. Results showed that men trusted stakeholders more than women did. On the other hand, the level of teachers' perceptions of organizational trust did not differ according to their marital status and seniority. Keywords: Organizational trust, seconday school, teacher Giriş İnsan ilişkilerinde önemli bir yere sahip olan güven olgusu zaman içerisinde örgütsel yaşamda da önem kazanmaya başlamıştır. Filozof ve siyasetçilerin uzun zamandır üzerinde görüş bildirdikleri güven olgusu, özellikle 1950'li yıllarda soğuk savaşın yol açtığı şüphecilik ikliminin bir sonucu olarak sosyal bilimcilerin araştırma alanlarından biri haline gelmiştir. Güven kavramı, 1960'larda gençlerin otoriteye olan şüpheci yaklaşımının artmasıyla kişisel bir özellik olarak değerlendirilmiş ve 1980'lerin başlarında Amerikan aile yapısındaki değişim ve boşanma oranlarının artmasıyla da kişiler arası ilişkilerle ilgili bir boyut kazanmıştır. 1990'lardaki teknoloji ve toplumda meydana gelen değişim, güven kavramının tekrar sosyoloji, ekonomi ve örgüt biliminin konusu haline gelmesine vesile olmuştur (Hoy ve TschannenMorgan, 1999). Bugün...

No abstract