No abstract

El objetivo de este artículo es identificar la estructura familiar del adolescente y su relación con la ideación suicida, asimismo, identificar el nivel de desesperanza y compararla por sexo. Se realizó un estudio cuantitativo transversal en 185 alumnos entre 12 y 15 años que se encuentran en una secundaria considerada de riesgo. Se exploraron tres dimensiones: estructura familiar, percepción sobre la ideación suicida, y la escala de desesperanza de Beck. Los resultados indican que los hombres presentan diferencias significativas en el nivel de desesperanza reportado (.009): la relación con el padre se asocia con el pensamiento suicida (r=.303, p£.010) y la relación con la madre en ver el suicidio como una salida a los problemas del adolescente (r=.234, p£.010). Se concluye que la estructura familiar del adolescente y factores de riesgo como antecedentes de violencia, consumo de alcohol y drogas en la familia se relaciona con los pensamientos suicidas. Se sugiere realizar estudios en profundidad en esta población e incluir variables como pertenecer a pandillas, involucrarse en peleas, nivel educativo de los padres, así como el soporte social percibido para relacionarlo con el nivel de desesperanza y la ideación suicida.

A lingua galega presenta un sistema para marca-la posesión diferente do castelán. Mentres que en galego (ver Cadro 1) hai unha única forma para o pronome e o adxectivo posesivo en castelán (ver Cadro 2) hai dúas formas diferentes. De acordo con isto o sistema galego pode ser considerado máis difícil debido á súa plurifuncionalidade (Karmiloff-Smith, 1979), xa que unha única forma cubre dúas funcións gramaticais diferentes, a de pronome e a de adxectivo 1 . Segundo Karmiloff-Smith (1979, 1986 os termos que teñen varias funcións son máis difíciles de dominar que aqueles nos que a relación forma lingüística-función é simple.Ademais os adxectivos galegos presentan variación de xénero, con dúas formas diferenciadas para o masculino e o feminino na primeira, segunda e terceira persoa do singular; pola contra o adxectivo posesivo castelán non presenta variación de xénero. Esta característica, fai que a concordancia de xénero se marque con variacións tanto no substantivo coma no adxectivo (o meu can; a miña cadela), namentres que no castelán a marcaxe se realiza soamente sobre do substantivo, cando usamos, como é habitual, as formas átonas (mi perro; mi perra). Cadro 1. Adxectivos e pronomes posesivos en galego