The aim was to evaluate the applicability of the Developmental Coordination Disorder Questionnaire (DCDQ) adapted for use on the population of children in Serbia. The sample consisted of 901 children (age range 60-168 months) who did not have problems with coordination and the clinical sample of 58 children (age range 60-108 months). The parents assessed their child's coordination rating it on a 5-point Likert scale. Internal consistency of the instrument was 0.94, item-correlations were as high as over 0.70, test-retest reliability was good (r=0.97, p=0.00). The results revealed a significant positive correlation between the total questionnaire score and age (r=0.28, p=0.00). Factor analysis confirmed three-factor structure. The questionnaire had good sensitivity (98%) and specificity (78%). The DCDQ applied on Serbian children has a potential to be a reliable and valid instrument for screening children with coordination problems.

APSTRAKTCilj. Aktivno učestvovanje dece sa cerebralnom paralizom u svakodnevnim aktivnostima je prediktor ukupne socijalne participacije i od ključnog značaja za njihov kvalitet života. Cilj ovog istaživanja jeste utvrditi stepen učestvovanja dece sa cerebralnom paralizom u porodičnim aktivnostima, rekreativnim aktivnostima i brizi o sebi, kao i nivo zadovoljstva u tim aktivnostima.Metod. Istraživanjem je obuhvaćeno 50 dece uzrasta 7 do 11 godina. Eksperimentalnu grupu je činilo 25 učenika sa cerebralnom paralizom dok je kontrolna grupa obuhvatala 25 učenika tipične populacije. U istraživanju je korišćen upitnik "Angažovanje deteta u svakodnevnom životu" (Child Engagement in Daily Life). Instrument je namenjen roditeljima za opisivanje i evaluaciju dečijeg učešća u porodičnim i rekreativnim aktivnostima, kao i brizi o sebi. Sastoji se iz 18 ajtema. Primenjen je i Sistem klasifikacije grubih motoričkih funkcija (The Gross Motor Function Classification System -GMFCS).Rezultati. Rezultati pokazuju da deca tipične populacije imaju statistički značajno veći stepen učestvovanja u porodičnim i rekreativnim aktivnostima, kao i brizi o sebi od dece sa cerebralnom paralizom (p=0.00). Deca koja imaju izraženije motoričke smetnje manje učestvuju u porodičnim, rekreativnim aktivnostima i brizi o sebi. Ne postoji statistički značajna razlika u zadovoljstvu pri učestvovanju u aktivnostima svakodnevnog života među decom tipične populacije i dece sa cerebralnom paralizom.Zaključak. Profesionalci imaju važnu ulogu u smislu definisanja područja tretmana čime doprinose povećanju stepena angažovanja dece sa cerebralnom paralizom u svim domenima funkcionisanja. Uspeh rehabilitacije ne treba meriti samo akademskim postignućima ciljne grupe, već i nivoom samostalnosti u porodičnim i rekreativnim aktivnostima, kao i domenu brige o sebi.Ključne reči: cerebralna paraliza; dete; porodica; rekreativna terapija; briga o sebi. ABSTRACTObjective. Active engagement of children with cerebral palsy in daily life activities is a predictor of general social participation and is crucial for their quality of life. The aim of this study was to determine the frequency of participation of children with cerebral palsy in family and recreational activities and self-care, as well as the level of their enjoyment in those activities.Method. The study included 50 children aged 7 to 11 years. The experimental group consisted of 25 students with cerebral palsy while the control group encompassed 25 students from the typically developing population. The Child Engagement in Daily Life questionnaire was used in the study. The instrument is intended for parents to describe and evaluate a child`s participation in family and recreational activities and self-care. It consists of 18 items. The Gross Motor Function Classification System -GMFCS was also used in the study.Results. The results show that children from the typically developing population have a significantly higher level of participation in family and recreational activities and self-care than children with ...

Nakon nešto više od veka, porodica i zajednica ponovno su pozvane da preuzmu ključnu ulogu u pružanju nege i brizi o hronično duševno obolelim licima. Osnovna organizaciona jedinica koncepta "zaštite mentalnog zdravlja u zajednici" je Centar za mentalno zdravlje, ali sam koncept podrazumeva i razvoj, koordinaciju i kontinuiranu saradnju sa drugim ustanovama koje pružaju usluge primaocima nege ili su u mogućnosti da ih pruže. Glavni ciljevi pri činjenju naših prvih koraka u procesu deinstitucionalizacije i poboljšanja i unapređenja brige o mentalnom zdravlju u našem regionu jesu podizanje svesti u celom društvu (i na nivou porodice) o mentalno obolelim osobama, podsticanje i štićenje poštovanja njihovih prava i dostojanstva, borba protiv stereotipa, predrasuda i štetnih praksi vezanih za te ljude u svim sferama života, a radi podizanja nivoa i promovisanja svesti o sposobnostima i potencijalima mentalno oštećenih lica; i poslednje, ali ne manje bitno, da se po-