[Purpose] The aim of the present study was to investigate the relationship of drooling, nutrition, and head control in individuals with quadriparetic cerebral palsy. [Subjects and Methods] Fifty-six individuals between the ages 2 and 15 diagnosed with spastic quadriparetic cerebral palsy and their families/caretakers were included in the study. Drooling severity and frequency of individuals was evaluated by using the scale developed by Thomas-Stonell and Greenberg (Drooling Severity and Frequency Scale). Individuals having a drooling severity value of 1 were included in the not drooling group (group 2) (n=27). Individuals having a drooling severity of 2, 3, 4, or 5 were included in the drooling group (group 1) (n=29). The evaluations were applied to both groups. [Results] There were significant differences between the two groups in terms of gestational age, nutrition behavior, eating abilities, head control, gagging, nutritional status (inadequate nutrition, normal nutrition, over weight-obese), and low weight. It was established that as head control increased, drooling severity diminished, and as drooling severity increased, BMI index decreased. Independence of eating ability was found to be greater in the group having better drooling control. [Conclusion] In the present study, it was determined that drooling control affected nutritional functions and that drooling control was affected by head control.

Bu çalışmanın amacı yardımcı cihaz/ortez tavsiye edilen kronik engelli bireylerin ortez kullanım memnuniyetlerinin araştırılmasıdır. Bu çalışmanın bir diğer amacı, tanı grupları ve serebral palsili bireylerin motor fonksiyon seviyeleri ile ortez kullanım memnuniyetleri arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 105 kronik engelli birey (64 serebral palsili, 13 spina bifidalı, 14 musküler distrofili ve 14 farklı nörolojik tanılı birey) ve aileleri dahil edildi. Çalışmaya katılan bireylere yardımcı cihaz/ortez günlük kullanım süreleri ve eğer yardımcı cihaz/ortezlerini kullanmıyorlarsa nedenleri sorgulandı. Bireylerin ortez kullanım memnuniyetleri araştırmacılar tarafından literatüre dayanarak oluşturulmuş Ortez Kullanım Memnuniyet Anketi ile değerlendirildi. Bulgular: Serebral palsili bireylerin motor fonksiyon düzeyleri ile ortez kullanım memnuniyeti arasında ilişki olmadığı bulundu (p=0.779). Ortez Kullanım Memnuniyet Anketi toplam skoru ve günlük ortez kullanma süreleri arasında pozitif yönlü zayıf bir ilişki saptandı (r=0.242, p=0.015). Ortez Kullanım Memnuniyet Anketi toplam skoru ve ne kadar zamandır ortez kullanıldığına ait veriler arasında bir ilişki bulunmadı (p=0.811). Çalışmaya katılan bireylerin tanılarının (p=0.236) ve yardımcı cihaz/ortez tipinin ortez kullanma memnuniyeti skorları ile ilişkili olmadığı saptandı (p=0.979). Sonuç: Sonuç olarak, kronik engelli bireylerde yardımcı cihaz/ortez günlük kullanım süresi arttıkça kullanım memnuniyetinin arttığı görüldü. Yardımcı cihaz/ortez tipinin ortez kullanma memnuniyeti ile ilişkili olmadığı gözlemlendi. Ayrıca serebral palsi, spina bifida, musküler distrofi ve diğer tanı gruplarının ortez memnuniyetlerinin benzer olduğu görüldü.

Spinal muskuler atrofi (SMA), medulla spinalis ön boynuz hücrelerinin dejenerasyonu sonucu atrofi ve kas zayıflığı ile karakterize genetik bir hastalıktır. Spinal muskuler atrofili bireylerde pelvik obliklik ve instabil oturmayla birlikte zamanla progresif skolyoz gelişir. Skolyoz, solunum kapasitesini, oturma dengesini ve üst ekstremite fonksiyonelliğini olumsuz etkiler. Yazımızda spinal muskuler atrofi tanılı 9 yaşında, 90˚ lumbal skolyoz nedeniyle skolyoz cerrahisi geçirmiş olan erkek olgunun, cerrahi öncesi ve sonrası üst ekstremite performansı, kas kuvveti ve kavrama kuvveti sunulmuştur. Cerrahi sonrası kaba kavrama kuvveti her iki elde azalırken, 3 nokta kavrama kuvveti arttı. Ayrıca lateral kavrama kuvvetinde sol elde nisbeten bir artış gözlenirken, sağ elde azalma saptandı. Kol elevasyon skoru solda azalırken, sağda değişmedi. T-shirt giyme süresi ise postoperatif 1. ayda azalırken postoperatif 3. ayda nisbeten arttığı, postoperatif 6.ayda ise T-shirt giyemediği gözlendi. Bunun yanısıra biceps, triceps, el bileği fleksör ve ekstansör, deltoid kaslarının kuvvetinde azalmalar belirlendi.

No abstract