No abstract

No abstract

No abstract

Purpose: The aim of this study was to elucidate predictors on knee function following anterior cruciate ligament reconstruction with hamstring tendon graft or allograft and to detect the differences between it and the healthy controls. Methods: This study comprised of 46 males, aged 18–45, being within 6–60 months following unilateral anterior cruciate ligament reconstruction and 50 healthy men. Measurements included the Tampa Scale for Kinesiophobia-17, the self-reported knee function with the Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score, Tegner activity scale and handheld dynamometry the hamstring/quadriceps femoris muscle testing at 90° of flexion. Regression analyses were performed to predict the knee function in the anterior cruciate ligament reconstruction group. Results: The anterior cruciate ligament reconstruction group showed significantly lower Tegner activity and hamstring/quadriceps femoris strength, higher kinesiophobia and worse Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score (p < 0.05). Their Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score-Sport/Recrection, Quality of Life and –Total values were modestly associated with the satisfaction with prior rehabilitation, activity level, graft type, kinesiophobia, time since the reconstruction and hamstring strength (p < 0.05). The hamstring strength was the only important predictor of the Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score-Total (p < 0.01). The involved knee handheld dynamometrymass normalize-hamstring strength at 90° of flexion predicted 20.5% of the variance in the knee function. Conclusions: Presence of a decreased handheld dynamometry-mass normalized-hamstring strength result at hyper-flexion after anterior cruciate ligament reconstruction in men may indicate self-reported knee function disorder

İnme sonrası üst ekstremitede meydana gelen fonksiyonel bozukluklar hastaların günlük yaşamlarını büyük oranda etkilemektedir. İnme sonrası üst ekstremitede fonksiyonel geri dönüşü hedefleyen pek çok yaklaşım bulunmaktadır. Bobath, Kısıtlayıcı Zorunlu Hareket Tedavisi (KZHT), Proprioseptif Nöromusküler Fasilitasyon (PNF) gibi nörogelişimsel yaklaşımlar başta olmak üzere, sanal gerçeklik, robotik rehabiliasyon ve telerehabilitasyon gibi teknoloji temelli yaklaşımlar bu yaklaşımların başında gelmektedir. Literatürü incelediğimizde bu yaklaşımlar arasında kanıt düzeyi en yüksek yöntem KZHT'dir. KZHT kanıt değeri yüksek, klinik çıktıları çok fazla olduğu bilinen bir yöntem olsa da Covid-19 pandemisinin yaşamlarımıza girmesi ve yüz yüze fizyoterapi uygulamalarının riskli hale gelmesi ile akla gelen en önemli soru bu yaklaşımın telerehabilitasyon yolu ile aynı etkin sonuçlar elde edecek şekilde uygulayıp uygulayamayacağımız olmuştur. Araştırmacıların pandemi öncesinde de bu soruyu sordukları ve pilot çalışmalar seviyesinde olsa da bazı çalışmaları başlattıkları görülmektedir. Bu derlemenin amacı KZHT'nin ve telerehabilitasyonun temel prensiplerini incelemek ve bu iki uygulamanın kombinasyonu ile ilgili literatür incelemesi yaparak sunmaktır.