Yabancı dil öğretiminde okuma-anlama, dinleme-anlama, sözlü ve yazılı anlatım öğreniciye kazandırılmak istenen dil yetileridir. Öğreniciler bu yetileri kazanma sürecinde sorunlarla karşılaşma eğilimindedir ve bu da bu alanda çok sayıda araştırma yapılmasına neden olur. Bu çalışmada, çocukların dil edinim aşamalarını ve bu aşamalarda uygulanan ezberleme yöntemlerini örneklemek için anne (dil öğretmeni) ve çocuk (dil öğrenen) benzeşimi kullanılmaktadır. Bir çocuk dili kendi ortamında duyarak ve duyduklarını tekrarlayarak öğrenir. Ana dili ediniminde dinlemenin önemli bir rolü olduğu için, dilin edinildiği ortam dil edinimini etkiler. Çocuğun doğduğu andan itibaren anne ve dilin konuşulduğu çevre ile doğrudan bir etkileşimi vardır. Çocuk, gördüğü davranışları ve çevresindeki diğer görsel unsurları kullanarak duyduğu ifadeleri anlamlandırır, ortamındaki sesleri ve tekrar eden davranış kalıplarını tekrarlar ve bu tekrar sayesinde ezberler. İlk dil edinimindeki bu işitme-tekrar etme-ezberleme yöntemi yabancı dil öğretiminde kullanılabilecek bir yöntem olarak akla gelmektedir. İletişimde kullanılan unsurlarda yabancı dil öğrenicisinin ve çocuğun hazır bulunuşluğu dikkate alınarak bir öğretim yöntemi belirlenmelidir. Anne ve çocuk arasındaki doğal dil edinim süreci yabancı dil öğretimine yansıtılarak yabancı dil öğrenicisinin hedef dili öğrenirken karşılaştığı sorunlar en aza indirilebilir. Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde ana dili edinimine benzer bir öğretim yöntemi kullanıldığında dil öğrenicilerine hedef dilin ana diline yakın bir dil yeterliliği kazandırmak mümkün olabilir.