Η παρούσα διατριβή εξετάζει τα στοιχεία που σχετίζονται με τα συστήματα ύδρευσης στην Ελλάδα και την περιοχή Fars (Ιράν) από τον 6ο έως και τον 4ο αιώνα π.Χ. Η εξέταση των συστημάτων ύδρευσης στις δύο περιοχές αποδεικνύει την ύπαρξη ενός εκ των συνθετότερων προβλημάτων στο γνωστό αρχαιολογικό τοπίο. Παρά τη γενικότερη εξοικείωση των αρχαιολόγων με τα συστήματα ύδρευσης των αρχαίων πολιτισμών, η κατανόηση και η εύρεση των καταλοίπων των συστημάτων ύδρευσης ήταν πάντα προβληματική. Η χρήση των αρχαίων καναλιών, συχνά για μεγάλη χρονική περίοδο, προσθέτει στην πολυπλοκότητα και την ερευνητική πρόκληση. Η έρευνα διεξάγεται υπό την προϋπόθεση ότι τα αρχαιολογικά δεδομένα και οι γραπτές μαρτυρίες θα βοηθήσουν σημαντικά, όταν εξετάζονται παράλληλα, συνθέτοντας ένα χάρτη των αρχαίων Ελληνικών και Αχαιμενιδικών πρακτικών ύδρευσης.Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο τη διεύρυνση του διαλόγου γύρω από τις πτυχές των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και της εξέλιξης της ύδρευσης στην κλασσική Ελλάδα και την Αχαιμενιδική Περσία, ώστε να γίνει κατανοητή η οργάνωση του τοπίου στις δύο υπό εξέτασιν περιοχές. Επιπλέον, ερευνά τις σχέσεις, τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στο τοπίο, το κλίμα και τα υδρευτικά συστήματα τόσο των αστικών οικισμών, όσο αυτών της υπαίθρου, στην Ελλάδα και την Περσία.