Çalışmanın amacı SARS-CoV-2'nin neden olduğu yeni korona virüs hastalığı (COVID-19) tanısı alan ve sezeryan ile doğum yapmış olan iki olguda kaygı durumlarını belirlemektir. Olgu 1: Otuz sekiz yaşında, 38+1 gebelik haftasında olan ve COVID-19 tanısı alan gebe kliniğimize yatırıldı. COVID-19 tedavisi ve sezeryan operasyonu gerçekleştirilen hastaya postoperatif dönem tedavisi uygulandı ve bakımı yapıldı. Annenin 14 gün izolasyon sonunda bebeği ile teması sağlandı. Doğum sonrasında bebek yenidoğan yoğun bakım ünitesinde izole edilerek anne ile teması önlendi. Annenin 'Durumluluk ve Sürekli Kaygı Envanteri' ile kaygı düzeyi belirlendi. Hastanın durumluluk kaygı durumu orta düzey ve sürekli kaygı düzeyi ise yüksek olarak saptandı. Olgu 2: Yirmi iki yaşında, 39+5 gebelik haftasında olan hasta, öksürük ve ateş şikayetleri ile hastanemize başvuru yaptı. PCR test sonucu pozitif çıkan hasta COVID-19 tanısı ile kliniğimize yatırıldı. Sezeryan olan hastaya postoperatif dönem tedavisi uygulandı ve bakımı yapıldı. 1. olguda olduğu gibi bebek yenidoğan yoğun bakım ünitesinde 14 gün izole edildi. Hastanın durumluluk kaygı düzeyi düşük ve sürekli kaygı düzeyi ise orta düzey olarak saptandı. Sonuç: COVID-19'un maternal ve fetal etkileri için kanıtlar halen yetersizdir. Çalışmada da bilinmezlik durumu, annenin bebeğini görememesi, emzirememesi, dokunamaması gibi durumlar postpartum dönemde kadınların kaygılarını artırmaktadır. Sağlık profesyonellerinin bu dönemde anneye destek olmaları (annenin bebeğini görmesini ve bebeğinin beslenmesine katılmasını sağlama, kaygı durumu yüksek olanlara psikolojik destek sağlama gibi faktörler) önemlidir.

No abstract

Purpose The Acute Cystitis Symptom Score (ACSS) was developed as a self-reporting questionnaire for diagnosing and monitoring acute uncomplicated cystitis (AC) in female patients. The study aims at the translation of the ACSS into Turkish from the original Uzbek including its linguistic, cognitive and clinical validation. Materials and Methods After forward and backward translation of the ACSS from Uzbek to Turkish and vice versa, the cognitive assessment of the Turkish ACSS was performed on 12 female subjects to achieve the final study version. Results The clinical validation was performed on a total of 120 female respondents including 64 Patients with AC and 56 controls without AC. For clinical diagnosis of AC, the predefined summary score of the typical symptoms of >6 showed high values (95% confidence interval) for sensitivity (0.88 [0.77–0.94]), specificity (0.98 [0.91–1.00]), and diagnostic accuracy (0.93 [0.86–0.97]). All patients were followed up between five to nine days after the baseline visit. Forty-four (68.75%) patients used antimicrobial treatment, whereas the rest (31.25%) preferred non-antimicrobial treatment. The severity scores of the typical symptoms and the quality of life were reduced significantly at follow-up. Using different (favored) thresholds for successful and non-successful treatment a clinical success rate between 54.7% and 64.1% (60.9%) was achieved. Conclusions After translation from the original Uzbek and cognitive assessment, the Turkish ACSS showed similar good results for clinical diagnosis and patient-reported outcome as in other languages validated so far and could therefore now be used for clinical studies as well as in everyday practice.

No abstract

tarihleri arasındaki 2,5 yıllık zaman aralığında terminasyon yapılan gebeliklerin endikasyonlarının dağılımını değerlendirmek ve 10 (on) hafta üzeri gebelik sonlandırmasında dört saatte bir intravajinal ve yirmi dört saatte bir vajinal yolla uygulanan sırasıyla 400 μg ve 600 μg mizoprostolün etkinliğini karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Retrospektif dosya incelemesi şeklinde planlanan çalışmamızda kliniğimizde terminasyon kararı verilen 10 (on) hafta üzeri gebeliklerin sonlandırılma endikasyonları ve uygulanmakta olan mizoprostol tedavi protokollerinin etkinliği incelendi. 18-45 yaş arası, 10 (on) hafta ve üzeri olan gebeliklerin sonlandırıldığı toplam 128 kadının dosyası değerlendirildi. 4 saat ara ile vajinal yolla 400 μg mizoprostol uygulanan 63 hasta Grup 1 olarak alındı. 24 saat ara ile 600 μg vajinal yolla mizoprostol uygulanan 65 hasta Grup 2 olarak alındı. Her iki grupta yeterli uterin kontraksiyon elde edilene kadar doz tekrarlanıp 48 saat sonrasında abortus/doğum gerçekleşmeyen hastalarda yöntem başarısız olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmamızda termine edilen 128 hastanın terminasyon endikasyonları belirlendi. Gebelik terminasyon endikasyonları: Missed abortus 32 (%25), santral sinir sistemi anomalileri 30 (%23,4), anhidramniyoz 28 (%21,8), kromozal anomaliler 11 (%8,5), kardiyak anomaliler 7 (%5,4), çoklu sistem anomalileri 6 (%4,6), kas iskelet anomalileri 5 (%3,9), gastrointestinal ve genitoüriner sistem anomalileri 5(%3,9), teratojen ilaç kullanımı ve radyasyona maruz kalma 4 (%3,1) bulundu. Grup 1 olgularda 48 saatte abortus oranı (%90,4) idi. Grup 2 olgularda 48 saatte başarı oranı ise (%92,3) bulundu. Sonuç: İlk trimester ve ikinci trimesterde yapılan obstetrik ultrasonografi fetal yapısal anomalilerin tanısında en önemli yöntemdir. Santral sinir sistemi anomalileri fetal anomaliler içerisinde en büyük grubu oluşturmaktadır. Hastanemizde 10 (on) hafta ve üzeri gebelik sonlandırılmasında kullanılan mizoprostolün etkili ve güvenilir olduğu düşünülmektedir. Ancak, mizoprostol için etkili ve güvenilir uygulama şeklinin ve dozunun ne olması gerektiği konusunda henüz fikir birliğine varılabilmiş değildir.