No abstract

No abstract

No abstract

The purpose of Islamic education is to impart knowledge of Islamic teachings for students to practise in their daily lives. Islamic Education is a compulsory course for all Polytechnic students in Malaysia. However, there has not been any study on its effectiveness on the Islamic practice of students in their daily lives. Hence, this research is to measure the effectiveness of implementing this course on the Islamic practice among students of one of the polytechnics in Malaysia, Ungku Omar Polytechnic (PUO), Ipoh, Malaysia. The purpose of this research is to study the level of Islamic practice among students in terms of aqidah (belief), ibadah (worship) and akhlak (moral/ character). This research is a study survey. The research instrument used to measure the level of Islamic practice among Muslim students is the Islamic Practice Instrument (IPI-Fariza). 60 male and 40 female students are selected as research respondents. Data obtained through questionnaire forms is analysed using SPSS software and research findings are explained using descriptive statistics displayed in mean scores. The Alpha Cronbach reliability value for the whole of the question items in the questionnaire is high, that is, 0.923. Research outcome shows that the level of Islamic practice among respondents is high in all aspects, that is aqidah 100.0 percent, ibadah 94.0 percent and akhlak 96.0 percent. In conclusion, overall research findings show that the level of Islamic practice among students in PUO is high. This shows that the Islamic Education course taught has a favourable effect on Islamic practice among students of Ungku Omar Polytechnic (PUO), Ipoh, Malaysia.

Kajian lepas menunjukkan penyertaan warga tua dalam aktiviti agama boleh mengurangkan aspek negatif yang banyak dalam kehidupan mereka, seperti kemurungan (Kennedy, Howard, Cynthia & Jiming, 1996), atau meningkatkan kepuasan hidup (Quadagno, 1999), memberikan makna dalam kehidupan (Elmi Baharuddin, 2008), dan kebanyakan warga tua menganggap agama penting dalam kehidupan (Wan Ibrahim Wan Ahmad, 2008). Kajian-kajian ini, kecuali kajian Elmi Baharuddin, dilakukan ke atas warga tua dalam komuniti, bukan warga tua yang tinggal di Rumah Seri Kenangan. Banyak persoalan boleh ditimbulkan tentang penyertaan warga tua yang tinggal di Rumah Seri Kenangan dalam aktiviti agama. Tidak ada jawapan yang jelas yang boleh diutarakan tentangnya. Maklumat dalam nota penyelidikan ini diambil daripada hasil awal projek penyelidikan dengan Kod Projek: UKM-PP-04-FRGS0005-2006/04, bertajuk “Penyertaan Agama, Konsep Kendiri dan Keperluan Kaunseling Warga Tua Rumah Seri Kenangan di Malaysia”. Kajian tersebut bertujuan menganalisis penyertaan warga tua dalam amalan agama, mengenal pasti konsep kendiri warga tua dan mengenal pasti indikator yang menunjukkan warga tua memerlukan perkhidmatan kaunseling di Rumah Seri Kenangan. Tumpuan penyelidikan itu adalah ke atas warga tua yang tinggal di Rumah Seri Kenangan (RSK). Warga tua ialah individu yang berumur 60 tahun dan ke atas. Pengertian ini berasaskan resolusi Perhimpunan Dunia Bangsa- Bangsa Bersatu World Assembly on Aging yang pertama tentang penuaan yang diadakan di Vienna pada tahun 1982. Dalam perhimpunan tersebut, umur “60 tahun dan lebih” digunakan sebagai had umur dalam menentukan trend penuaan, walaupun kebanyakan negara maju menggunakan had umur 65 tahun dan lebih dalam menentukan trend penuaan mereka.