When can we say that a Bantu smith knows the ‘meaning’ of iron smelting - only when he explicitly recognizes the underlying sexual structure of it or simply when he knows how to go on smithing? Is structuralist theory, which considers meaning as codic and diacritical, really incommensurable with a phenomenological view of meaning as something primarily experiential? In this posthumous paper, Stefan Bekaert argues that the differences between both perspectives are gradual rather than fundamental. Drawing on the sexual metaphors in Sakata iron technology, he presents a tentative scale of meaning levels: the level of typified experience, the level of pragmatic motive, the level of (meta)physical intervention, the level of experiential gestalt, the level of explicit metaphor, and the level of codic oppositions. Rejecting the ‘one-world-ism’ predominant in many social sciences, he argues that humans inhabit and draw on many worlds at once. (DVR)

In de etnomethodologie is het theoretisch dispuut tussen Harold Garfinkel en Aaron Cicourel bekend, maar weinig bestudeerd. In dit artikel wordt aangetoond dat, terwijl Cicourel juist cognitieve sociologie voorstaat, de benadering van Garfinkel en van het overgrote deel van de etnomethodologen en conversatie-analysten duidelijk anti-cognitief is. Garfinkels positie vertoont opvallende gelijkenissen met pragmatisme en analytische filosofie en deelt ook hun tekorten : een radicale, maar onbezonnen betekenistheorie en een unidimensionele werkelijkheidsopvatting ontoereikend voor de Studie van het alledaagse leven en haar (schijnbare) ordelijkheid. Cicourels cognitieve aanpak, die getrouwer de fenomenologische traditie van Alfred Schütz volgt, lijkt hiervoor meer geschikt. In het laatste deel van dit artikel wordt echter gesteld dat o.w.v. de dubbele structuur van de menselijke betekenisgeving beide benaderingen eigenlijk best kunnen worden geïntegreerd in een soort “praxiologie”.