Η συγκεκριμένη διδακτορική διατριβή αποτελεί μια θεωρητική και εμπειρική έρευνα για τα οικονομικά του ανθρώπινου κεφαλαίου. Θεωρητικά, προτείνω μια ταξινόμηση διαφόρων προσεγγίσεων, έτσι ώστε ο αναγνώστης να κατανοήσει με σαφήνεια τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ και εντός των μελετών. Εμπειρικά, τα αποτελέσματα παρέχουν αμφιλεγόμενα στοιχεία σχετικά με τις επιπτώσεις του ανθρώπινου κεφαλαίου στην ανάπτυξη. Γι’ αυτό, διεξάγω πρώτα μια μετα-παλινδρόμηση για την επίδραση της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι υπάρχει σφάλμα δημοσίευσης προς την κατεύθυνση ενός θετικού αντίκτυπου της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη. Από τη στιγμή που αναδεικνύεται αυτό, επιβεβαιώνω μια αυθεντική επίδραση της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη. Η διαφοροποίηση των εκτιμήσεων εξαρτάται από τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της μελέτης. Αυτά τα ευρήματα δεν δείχνουν ότι δεν υπάρχει ο θετικός αντίκτυπος της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη όπως υποδηλώνεται από τη θεωρία. Μπορεί να σημαίνει ότι τα προβλήματα που χαρακτηρίζουν την εμπειρική έρευνα σχετικά με αυτό το ερώτημα είναι τόσο σοβαρά που καθιστούν αδύνατη την ανεύρεση αυτής της επιρροής. Επιπλέον, χρησιμοποιώ τεχνικές μοναδιαίας ρίζας και συνολοκλήρωσης για να μελετήσω τη σχέση ανάμεσα στην παραγωγή, το εργατικό δυναμικό, το φυσικό κεφάλαιο, την εκπαίδευση, την υγεία καθώς και την έρευνα και ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας δεδομένα σε επίπεδο πολιτείας για τις ΗΠΑ. Τα πορίσματα υποδηλώνουν ότι η εργασία, το φυσικό κεφάλαιο και η εκπαίδευση ασκούν θετική επίδραση στο εισόδημα, ενώ η υγεία καθώς και η έρευνα και ανάπτυξη δεν σχετίζονται με την παραγωγή. Αντίθετα, η εισοδηματική επίδραση του δημόσιου κεφαλαίου είναι αρνητική. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν την εκπαίδευση ως ένα αποτελεσματικό μέσο περιφερειακών πολιτικών για τη μείωση εισοδηματικών διαφορών μεταξύ των αμερικανικών πολιτειών. Τέλος, χρησιμοποιώ χωρικές οικονομετρικές μεθόδους για να μελετήσω το ρόλο διάφορων τύπων αλληλεπίδρασης (γεωγραφικών, κοινωνικών και οικονομικών) στην οικονομική κατάσταση των πολιτειών των ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας μια συνάρτηση παραγωγής για την υγεία, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι δαπάνες για την εκπαίδευση και την υγεία είναι καθοριστικοί παράγοντες για τη μακροζωία, ενώ το κάπνισμα επιδρά αρνητικά. Για λόγους ευρωστίας, χρησιμοποιώ τις δαπάνες για την υγεία καθώς και εκπαιδευτικά κριτήρια, εκτός από τα γεωγραφικά. Στην πρώτη περίπτωση, οι πολιτείες με παρόμοιες δαπάνες για την υγεία είναι "γείτονες" και επηρεάζουν με τη σειρά τους θετικά το προσδόκιμο ζωής, ενώ στη δεύτερη, οι εκπαιδευτικοί "γείτονες" δεν επηρεάζουν το προσδόκιμο ζωής. Αυτές οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι γεωγραφικές και οικονομικές σχέσεις συνεπάγονται ισχυρές διασυνοριακές αλληλεπιδράσεις, οι οποίες δικαιολογούν την ανάγκη για εναρμονισμένες πολιτικές με στρατηγικό συντονισμό του προσδόκιμου ζωής που στοχεύει στην οικονομική και κοινωνική συνοχή των ΗΠΑ. Άρα, αξίζει να εμπλουτιστεί η ανάλυση του ανθρώπινου κεφαλαίου με περισσότερους δείκτες που περιλαμβάνουν διαφορετικά επίπεδα και μορφές ανθρώπινου κεφαλαίου. Μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω μέτρα που επιτρέπουν μια βελτιωμένη προσέγγιση του ανθρώπινου κεφαλαίου, ενσωματώνοντας τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου στην ανάλυση, διότι η ιστορία και η γεωγραφία έχουν σημασία.
