The cognitive contextual model proposes that children’s appraisals of interparental conflict (IPC) can influence their adjustment. In addition, previous research revealed that interparental disputes may reflect on parent-child relationship that is linked with children’s self-blame and threat appraisals concerning IPC. However, there is a scarcity of research directly addressing the intervening role of the parent-child relationship on children’s appraisals of IPC. Thus, we investigated the mediating role of different aspects of the parent-child relationship (i.e., psychological control, warmth, and attachment security) in the link between IPC and self-blame and threat appraisals. Participants were 1,309 children, their mothers, and their fathers. SEM analyses indicated that higher IPC was related to higher parental psychological control and lower child attachment security, which in turn was associated with higher self-blame or threat appraisals. The pattern of relationships was similar across child and parent gender.

No abstract

Do students procrastinate less when their parents psychologically press them to study? Or do they show procrastination when classroom environment lacks structure? In this study, we aimed to investigate to what extent perceived maternal psychological control and perceived classroom structure in math class relate to adolescents' academic procrastination in math via adolescents’ academic self‐concept in math. Three hundred fifty‐three adolescents (M age = 16.86 years, SD = 1.35) rated maternal psychological control, structure provided by their math teachers, their own academic self‐concept in math, and academic procrastination in math. Results from structural equation model indicated that procrastination in math was positively predicted by achievement‐oriented psychological control and negatively by perceived provision of structure by means of academic self‐concept in math. Based on the current findings, we provided some suggestions for school counselors and other specialists.

Bu yazının amacı, ileri yetişkinlere psikolojik hizmet verme ve ileri yetişkinlerle araştırma yürütme sürecinde dikkat edilmesi gereken etik konuları gözden geçirmek ve bu konulardaki etik farkındalığı artırmaktır. Bu bağlamda yeterlik, özerklik, bilgilendirilmiş onam, gizlilik ve yaşlı istismarı ile ilgili alanyazında öne çıkan etik konu ve tartışmalara değinilmiş ve bazı önerilere yer verilmiştir. İleri yetişkinlerle çalışan ve araştırma yapan psikologların, (a) ek bir takım bilgi ve becerilere sahip olmaları, (b) ileri yetişkin ile aile üyelerinin istekleri uyuşmadığında ya da ileri yetişkinin bilişsel becerilerinde belirgin bir gerileme olduğunda, ileri yetişkinin özerkliğini mümkün olduğunca koruyan ve zarar verme olasılığını en düşük düzeye indiren çözüm önerileri üretmeleri, (c) bilgilendirilmiş onam alırken ileri yetişkinlerin araştırma ya da tedaviyi tam anlamıyla kavrayıp kavramadıklarına özen göstermeleri, (d) daha genç danışanlara sağladıkları tam gizliliği ileri yetişkinlere de sağlamaları ve (e) yaşlı istismarı ile ilgili yasal düzenlemeler ve etik ikilemlere hakim olmaları gibi birçok etik gereklilik ele alınmıştır.